Τι άραγε διαχωρίζει την αλήθεια από το ψέμα; Και, η μισή αλήθεια, είναι όντως αλήθεια, ή μήπως ψέμα με μανδύα αλήθειας; Σίγουρα ένας δείκτης για να απαντηθεί η ερώτηση μπορεί να είναι αν η αποκρυπτόμενη άλλη μισή αλήθεια, αλλάζει το κεντρικό νόημα όσων λέγονται. Αν ναι, τότε η μισή αλήθεια είναι ψέμα. Αν όχι, τότε είναι απλώς τεμπελιά.
〉 Πάμε να δούμε μερικά παραδείγματα από γκρίζες ζώνες των τελευταίων ημερών.
〉 Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος (απ’ ό,τι φαίνεται η θητεία του Στάλιν και η άκρως καπιταλιστική “κομμουνιστική” Κίνα δεν ήταν αρκετά για να δημιουργήσουν αρνητικούς συνειρμούς στη λέξη “κομμουνισμός” στην Ελλάδα) είναι, εν πολλοίς, στις μέρες μας, μια θαλάσσια αγελάδα. Καλοκάγαθη, δεν βλάπτει κανέναν στην ουσία και είναι και χορτοφάγα, αρκείται δηλαδή σε φύκια (αντιπολίτευση) και όχι σε σαρκοφάγες ατραπούς (π.χ. να κυβερνήσει).
〉 Κατά συνέπεια, η δήλωση του Γ.Γ. Κουτσούμπα ότι “στόχος του ΚΚΕ στις εκλογές είναι να βγει πιο δυνατό”, αντί του πιο λογικού “στόχος του ΚΚΕ όπως και κάθε άλλου κόμματος είναι να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας”, δείχνει ένα πολιτικό κίνημα – βάτραχο. Ας είμαστε στη Βουλή, και όταν οι μεν θα λένε “Ναι”, εμείς θα λέμε “Όχι”. Όταν οι μεν θα λένε “Όχι”, εμείς κάτι άλλο θα βρίσκουμε για να αποφύγουμε να συμφωνήσουμε μαζί τους.
〉 Στο μεταξύ, θα κατεβαίνουμε στα λιμάνια, στην Πανεπιστημίου, στα Everest στην Τσακάλωφ και σε άλλους χώρους μια φορά το μήνα και θα κάνουμε τη φασαρία μας απέναντι σε κάτι αόριστο με ντουντούκες λες και είμαστε στο 1920 και δεν υπάρχει διαδίκτυο, μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή οτιδήποτε άλλο για να διαδώσουμε τις ιδέες μας. “Φαίνεσθαι”, σε απλά ελληνικά.
Δεν βοηθάει βέβαια που πάντοτε η ηγεσία του ΚΚΕ είναι ελάχιστα πιο φρέσκια από έντομα της ιουρασσικής περιόδου εγκλωβισμένα σε κεχριμπάρι.
〉 Αλλά ας αφήσουμε το ΚΚΕ, που αρέσκεται να εμφανίζει την φοβερή του ενεργητικότητα ως “σταθερότητα”.
〉 Ας πάμε στη Λαϊκή Ενότητα, που εσχάτως αποσχίσθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μόνο όταν προκηρύχθηκαν εκλογές για να μην μας πουν και “διασπαστές”.
〉 Ο Πρόεδρός της, Παναγιώτης Λαφαζάνης, εμφανίστηκε μειλίχιος και ολίγον τι μουλωχτούλης μπροστά στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να επιστρέψει την εντολή του. Βγαίνοντας από το Προεδρικό Μέγαρο, που πλέον δεν υπήρχε ΠτΔ να απαντήσει, φρόντισε να δει “συνταγματική εκτροπή”, “πραξικόπημα” και άλλες πιασάρικες φράσεις, εμπλέκοντας έτσι ένα θεσμικό πρόσωπο στην προσπάθειά του να εμφανιστεί ασυμβίβαστος και αντισυστημικός.
〉 Και, μια που μιλάμε για έργο και “ασυμβίβαστες” πολιτικές, το θέμα των ρυθμιζόμενων χρεώσεων που διπλασίασαν ή τριπλασίασαν λογαρισμούς ρεύματος οικιακών τιμολογίων το τσέκαρε ο επί 7 μήνες Υπουργός Ενέργειας; Γιατί για ρήξη ακούμε μετά τις εκλογές, ρήξη δεν είδαμε πριν τις εκλογές. Τουλάχιστον όχι για όσες κοινωνικές ομάδες εξ ημών δεν ανήκουμε σε κάποια συντεχνία.
〉 Επίσης, το “όχι” στις ιδιωτικοποιήσεις τι ακριβώς σημαίνει; Επιδότηση επενδύσεων από τον προϋπολογισμό; Δηλαδή αύξηση φόρων; Θα μπορούσε μήπως να μας ενημερώσει η παράταξη πόσες πρώην κρατικές και νυν ιδιωτικές επιχειρήσεις προσφέρουν χειρότερες υπηρεσίες και οικονομικά αποτελέσματα απ’ ότι όταν ήταν κρατικές;
〉 Όχι βέβαια ότι οι ιδιωτικές επιχειρήσεις είναι απαραίτητα εξαιρετικές. Η SkyGreece Airlines, για παράδειγμα, αγόρασε ένα Boeing 767-300ER που πέταξε για πρώτη φορά όταν ο Μητσοτάκης ήταν πρωθυπουργός και αποφάσισε ότι θα γίνει η Emirates της Ελλάδας, κοτσάροντας και την ελληνική σημαία στο κάθετο σταθερό. Έτσι, για να ξέρουν οι επιβάτες της που κοιμόντουσαν στο πάτωμα του “Ελευθέριος Βενιζέλος” εδώ και μέρες, ποιον να βρίζουν.
〉 Και βέβαια δεν ήταν η μόνη wannabe Ολυμπιακή. Μια εταιρεία, ο Θεός να την κάνει, με το θρασύτατο όνομα “Ελληνική Αυτοκρατορική Αεροπορία” (Hellenic Imperial Airways), με Boeing 747-200 που πέταξαν για πρώτη φορά όταν ο Μητσοτάκης ήταν αντιπολίτευση (ένα εκ των οποίων διέθετε νηολόγιο SX-DIE, που άλλαξε σύντομα σε SX-TIE όταν οι υπεύθυνοι κατάλαβαν ότι “die” στα αγγλικά σημαίνει “πεθαίνω”), έκανε ακριβώς το ίδιο, αφήνοντας προσωπικό και επιβάτες σε ελεύθερη πτώση.
〉 Βλέπετε, αυτό που αμέλησαν και οι δύο εταιρείες να μας πουν, είναι ότι όταν έχεις να ανταγωνιστείς μεγαθήρια με ολοκαίνουρια αεροπλάνα, μέλη διεθνών συμμαχιών και γιγαντιαία δίκτυα δρομολογίων, ούτε ο “Ταξιάρχης” (όπως ήταν το όνομα του Boeing 767) δεν σε σώζει…
Εκτύπωση
e-mail
