Μπορεί μια απόφαση με σφραγίδες και ονόματα δικαστών υπαρκτά, με ονόματα γραμματέων και παραστάντων δικηγόρων, με διευθύνσεις και τηλέφωνα και πρωτόκολλα και έγγραφα που μόνο κάτοχοι ειδικών γνώσεων και πληροφοριών έχουν να είναι πλαστή από την πρώτη μέχρι και την τελευταία της σελίδα και την τελευταία της τελεία;
Μπορεί ένα ειδικό έγγραφο Δημόσιας Υπηρεσίας, δηλαδή της Περιφέρειας Αττικής, με το οποίο παράγονται έννομες συνέπειες για κάποιον πολίτη να είναι πλαστό απο την αρχή ως το τέλος;
Τα δυο παραπάνω έγγραφα στηρίζουν εξαιρετικά σημαντικά δικαιώματα δυο πολιτών και επώνυμος δικηγόρος της Αθήνας, αφού τα μνημονεύει σε έγγραφό του βεβαιώνει τους πολίτες ότι αυτά τα δυο έγγραφα είναι ακλόνητα και οι βάσεις των δικαιωμάτων και της προστασίας τους.
Είναι ο δικηγόρος που φέρεται ότι παραστάθηκε στο Συμβούλιο Επικρατείας.
Και όμως… Τα δυο έγγραφα έχουν πια αποδειχθεί οριστικά και αμετάκλητα πλαστά.
Οι πολίτες, τους οποίους αφορούν, ζουν στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας και εκεί έχουν ισχύ και οικονομική δύναμη.
Οι πολίτες βεβαιώνουν ότι έχουν ελληνική καταγωγή και για αρκετά χρόνια ως Έλληνες ήρθαν στην Ελλάδα, έκαναν σημαντικές επενδύσεις, πλήρωσαν και κάποια σημαντικά ποσά (εκατομμυρια ευρώ) σε φόρους και ξαφνικά τους χτύπησε την πόρτα στη βίλα τους στην…. Ελβετία η Ελληνική Αστυνομία.
Τους πήρε τα ελληνικά διαβατήρια και τους είπε ότι στηρίχθηκε η έκδοσή τους σε πλαστά έγγραφα.
Χρόνος κατά τον οποίο εκδόθηκαν αυτά ήταν το 1998-1999 και μετά.
Συμπίπτει με το χρόνο, κατά τον οποίο ο εξάδελφος του Άκη Τσοχατζόπουλου, ο Νίκος Ζήγρας, στο βιβλίο του, το οποίο κάναμε πρώτο θέμα αναφέρει ότι το γραφείο του Άκη και άλλα κυβερνητικά γραφεία της εποχής είχαν βρει, ως μέσον μεγάλης κερδοσκοπίας, την εμπορία ελληνικών ταυτοτήτων και διαβατηρίων προς δικαιούχους, αλλά και μη δικαιούχους τέτοιων εγγράφων.
Στους δικαιούχους δούλευε το “γρηγορόσημο”, αλλά και η πιθανότητα να τους αρνηθούν την έκδοση εγγράφων που δικαιούνται, αν δεν κατέβαλαν ποσό. Κάτι ανάλογο δηλαδή με τα δικαιούμενα δάνεια, τα οποία δεν θα λάβει ο δικαιούχος, αν δεν πληρώσει σημαντικό ποσό…
Στους μη δικαιούχους τέτοιων εγγράφων δεν ίσχυε το γρηγορόσημο, αλλά “να γίνει η δουλειά”.
Σε αυτή την κατηγορία στη δεκαετία του 1990 βρέθηκαν πολλοί επώνυμοι που απέκτησαν μέσα απο κυκλώματα ελληνικά έγγραφα.
Άλλοι έπρεπε να λάβουν τα σχετικά ελληνικά έγγραφα, αλλά τα πήραν μόνο αφού πλήρωσαν πολύ σοβαρά ποσά εκβιαστικά. Τέτοια έρευνα για εκβιασμούς Ελλήνων γίνεται με καταγγελίες στελέχους του Διπλωματικού Σώματος για κάποια μέλη (της παλαιότερης και όχι σημερινής) διπλωματικής μας αποστολής στη Γεωργία. Αν και οι πολίτες ήταν ελληνικής καταγωγής, εκβιάζονταν να καταβάλλουν μεγάλα ποσά για “γρηγορόσημο”. Όποιος δεν κατέβαλε τα ποσά, απλά περιμένει χρόνια…
Ο Ηλίας Τρ. Του Ηλία, κάτοικος Αγίας Πετρούπολης Ρωσίας σε μηνυτήρια αναφορά που κατέθεσε στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου πριν ένα χρόνο και πλέον για τα εγκλήματα της πλαστογραφίας, της απάτης ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας κλπ. κατηγορεί έναν επώνυμο δικηγόρο του Κολωνακίου, μέλος, λένε, και της μεγάλης Στοάς. Αναφέρει χαρακτηριστικά:
“Απευθύνομαι στην Ανωτάτη Βαθμίδα της Εισαγγελικής Αρχής, τολμώ να πω της χώρας ΜΟΥ, προκειμένου να καταγγείλω τα σε βάρος μου διαπραχθέντα εγκλήματα κατά την ΑΟΚΝΗ προσπάθεια ΕΛΛΗΝΟΠΟΙΗΣΕΩΣ μου, τα οποία ομολογουμένως στιγματίζουν μια ευρωπαϊκή χώρα, λόγω του διακεκριμένου χαρακτήρα τους, ήτοι προέρχονται κατ’ αρχήν απο δημόσιο λειτουργό, όπως είναι ο δικηγόρος, εμφορούμενος υπό του καθήκοντος αληθείας και προστασίας των δικαιωμάτων του πελάτη του και της Ελληνικής Δικαιοσύνης και αφορούν ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ ΕΝΟΣ ΕΚ ΤΩΝ ΑΝΩΤΑΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ, του Συμβουλίου της Επικρατείας καθώς και την πλαστογραφία απόφασης του ελληνικού Δημοσίου…”
Ο Ηλίας Τρ. αναφέρει ότι γεννήθηκε στη Ρωσία από Ελληνα πατέρα και Ρωσίδα μητέρα και, αφού υπηρέτησε στο Πολεμικό Ναυτικό της Ρωσίας ως την ηλικία των 30 ετών, παραιτήθηκε και “αφού αρχικά στράφηκε στις επιχειρήσεις ως έμπορος αντικών με σημαντική προσφορά στη διαφύλαξη της τεράστιας κληρονομιάς της Αγίας Πετρούπολης”, στη συνέχεια δραστηριοποιήθηκε επιχειρηματικά στο λιμένα της Αγίας Πετρούπολης, απέκτησε εταιρεία πετρελαιοειδών και, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει “κατέστη ένας απο τους σημαντικότερους οικονομικούς παράγοντες της Αγίας Πετρούπολης”.
Στη μήνυσή του αναφέρεται στην ελληνική συνείδηση του πατέρα του, ο οποίος σε δύσκολες εποχές δήλωσε αρχικά και στη συνέχεια αναγνώρισε και δικαστικά την ελληνική του καταγωγή και ταυτότητα στη Ρωσία.
Με βάση, όπως αναφέρει, την θέληση του ίδιου, αλλά και του πατέρα του, ο οποίος πέθανε το 1990, να διατηρήσει την ελληνική ταυτότητα και συνείδηση, αποποιήθηκε τη Ρωσική και με διαδικασία απέκτησε την ελληνική ιθαγένεια. Εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ελλάδα, αρχικά στη Γλυφάδα, στη συνέχεια στην Κηφισιά και αργότερα και στην Ελβετία, έχοντας επιχειρηματικές δραστηριότητες και επί 10 χρόνια έκανε δηλώσεις στην ελληνική εφορία πληρώνοντας φόρους.
Μετά 5 χρόνια ειδοποιήθηκε να παραδώσει την ελληνική ταυτότητα. Ο ίδιος δικηγόρος που είχε από την αρχή, τον βεβαίωσε ότι θα πάει από το “γρήγορο” δρόμο της Δικαιοσύνης και θα τον δικαιώσει.
Ο “γρήγορος” δρόμος, όπως γράφει στη μήνυσή του ο επιχειρηματίας, ήταν η έκδοση της απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας και της Περιφέρειας και “στοιχεία” ήταν πιστοποιητικά που βρήκε ο δικηγόρος στο Δήμο Γλυφάδας για τον πατέρα και τον παππού του επιχειρηματία.
Στην αναφορά του προς τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου ο επιχειρηματίας υποστηρίζει ότι “υπήρξα θύμα κυκλώματος παραγωγής πλαστών πιστοποιητικών και πλαστών δικαστικών και διοικητικών αποφάσεων…”.
Μετά τη μηνυτήρια αναφορά έχουν ασκηθεί διώξεις σε βαθμό κακουργήματος κατά του δικηγόρου και η υπόθεση ερευνάται από τακτικό ανακριτή στην Αθήνα…
Εκτύπωση
e-mail
