Μη τα βάζετε (με αφορμή τις ήττες), γενικά με την Εθνική Ελλάδας, αλλά προσέξτε λίγο περισσότερο ειδικά χαρακτηριστικά.
Η Ελλάδα πήγε στη Βραζιλία και θριάμβευσε φτάνοντας μέχρι τους 16 του κόσμου. Ξαφνικά δεν ξέχασαν τη μπάλα.
Δείτε και άλλες ομάδες που πήγαν περίφημα στη Βραζιλία και φαίνονται να έχουν άδειες μπαταρίες. Η Γερμανία από σαρωτική, ως τη Βραζιλία σέρνεται κυριολεκτικά. Η Ιταλία το ίδιο. Η Βοσνία που βγήκε πρώτη πέρυσι στον Όμιλό μας και ήταν στη Βραζιλία φέτος σέρνεται χωρίς νίκη.
Κουράστηκαν σωματικά όλοι αυτοί;
Φυσικά όχι. Πόσο μάλλον, που ανανεώθηκαν και σε ηλικία.
Περισσότερο είναι ότι στην παγκόσμια τάξη των ποδοσφαιριστών κερδίζει έδαφος η νοοτροπία “κάγκουρα”. Παιδιά που φαίνονται να είναι αλλού. Γεμάτα ανόητα τατουάζ για να πεισθεί η “Σούλα” ότι μόνο αυτή έχουν στο μυαλό και δεν λοξοκοιτάνε τη “Μπούλα”.
Παιδιά που βάζουν γκολ και τρέχουν να κάνουν στην κάμερα το σήμα της καρδιάς στη συνήθως “Οξυζενέ Σούλα”, ή σαν αυτόν τον αρχικάγκουρα Τέβες της Εθνικής Αργεντινής που μετά ένα γκολ έβαλε στο στόμα… πιπίλα νομίζοντας ότι δεν φαίνεται χειρότερος και από γελοίος, αλλά η “Σούλα” του θα δακρύσει και θα το διηγείται μετά 20 χρόνια (πιθανόν θα είναι με άλλον τότε…) στο παιδί τους και εκείνο θα συγκινείται.
Παιδιά που συνήθως ξέρουν τις εξής φράσεις όλες κι όλες: “πρέπει να κάνουμε ό,τι μας πει ο προπονητής μας”, “δεν κάναμε αυτό που έπρεπε στο γήπεδο”, ”κάναμε ό,τι μας είχε πει ο προπονητής”.
Δεν ευθύνονται αυτά.
Αν κάνετε μια βόλτα στα γήπεδα που οι Δήμοι τα έχουν μετατρέψει σε κερδοφόρες επιχειρήσεις δημοτικών ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ, οι Έλληνες τα γεμίζουν με τα μικρά παιδιά τους. Πληρώνουν κιόλας για τα κάνουν “σαν τον Καραγκούνη, τον Μήτρογλου, τον Κατσουράνη, τον Μέσι, τον Ρονάλντο”, κλπ.
Οι ομάδες κουμαντάρονται από δημοτικούς άρχοντες και οι προπονητές είναι όργανά τους. Πληρώνουν οι πολίτες βέβαια μέσω της φορολογίας, αλλά δεν το καταλαβαίνουν.
Οι προπονητές με οδηγίες των δημοτικών αρχόντων βάζουν όλα τα παιδιά κάποια στιγμή στην πρώτη γραμμή για να πεισθούν οι γονείς ότι γέννησαν έναν Μέσι και να συνεχίσουν να πληρώνουν. Ελάχιστα αξίζουν και συνεχίζουν σε μεγάλες κατηγορίες, αλλά σχεδόν όλα αφήνουν πίσω τα σχολεία και όποια άλλη Τέχνη.
Η παραγωγή νοοτροπίας και παιδείας “κάγκουρα” είναι μαζική και σύνορα δεν έχει.
Τα ζωάκια – παίχτες της Γερμανίας με το παγκόσμιο κύπελλο στα χέρια ξεπέρασαν στη γιορτή της επιστροφής ενώπιον της παγκόσμιας οθόνης κάθε γελοιότητα.
Ο Ρονάλντο είναι αυτός που κανένας πατέρας δεν θα ήθελε για την κόρη του, αλλά όλοι οι πατεράδες που πάνε τα μικρά τους στα γήπεδα για να μπουν σε ομάδα θα ήθελαν να δουν στη θέση του το γιο τους.
Κάποια στιγμή και αυτές οι ομάδες που δεν πάνε τώρα καλά, θα πάνε καλύτερα με τους ίδιους παίχτες. Είναι θέμα συγκυρίας.
Ο χώρος δεν έχει σχέση με αθλητικά ιδεώδη και συνήθως οι παράγοντες που κάνουν κουμάντο στις διοργανώσεις είναι μεγάαααλοι απατεώνες και ζουν από την εκμετάλλευση αυτή, σε συλλογικά ή εθνικά επίπεδα…
Φυσικά μέσα σε αυτό το οικοδόμημα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Παιδιά μορφωμένα, με επίπεδο με αρχές και αξίες. Αλλά δεν πλειοψηφούν.
Συγκρατηθείτε λοιπόν και μην απογοητεύεστε. Το ίδιο και στις νίκες.
Προσέξατε τι έγινε στο παιχνίδι Σερβίας – Αλβανίας; Κάποιο πρακτοράκι (σύμφωνα με πληροφορίες το πρακτοράκι εν προκειμένω είναι ο ίδιος ο αδελφός του Αλβανού πρωθυπουργού Ράμα) έβαλε στον… πισινό των Σέρβων μέσα στο γήπεδό τους την σημαία κατάληψης του Κοσόβου! Και όταν οι παίκτες της Σερβίας την κατέβασαν, καθώς ήταν ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΗ να κατέβει μέσα στο γήπεδο, πάνω στην καρδιά των Σέρβων, οι “αθλητές” της Αλβανίας τους ζήτησαν και το λόγο και πρωταγωνιστής στη σκηνή ήταν και ένας Λίλα που αγωνίζεται στον ΠΑΣ Γιάννενα…
Μήπως νομίζετε ότι θα γίνει κάτι εδώ για αυτόν τον Λίλα;
Όχι βέβαια.
Ένδειξη είναι η… Αμάλ Αλαμουντίν. Παρακολουθούσαμε ρεπορτάζ με τη μοντέλα που είναι, λέει, και δικηγόρος και θα αγωνιστεί για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα. Ευχαριστούμε τον Τζώρτζ Κλούνεϊ, γιατί αν δεν ήταν αυτός η Αλαμουντίν θα ήταν μια μοντέλα και όχι δικηγόρος. Και να δήλωνε πριν γνωρίσει τον Κλούνεϊ ότι, ως δικηγόρος, είναι υπέρ της επιστροφής των γλυπτών στην Ελλάδα, ούτε η μάνα της δεν θα το πρόσεχε…
Τώρα την προσέχουν, γιατί ο διάσημος (και σιτεμένος) Τζωρτζ την επέλεξε (όχι για κόρη αλλά) για σύζυγο.
Και τα δικά μας πανάθλια κανάλια (όχι όλα ευτυχώς) μετέδιδαν ότι “η Αμάλ θα πάει στον Υπουργό”, “θα πάει στον πρωθυπουργό”, “ θα πάει στο Μουσείο”, κλπ.
Μόνη της!!! Και ας ήταν στην ομάδα των ασπρομάλληδων Βρετανών δικηγόρων Ρόμπερτσον και Πάλμερ, των οποίων η γενναιότητα να στραφούν κατά της Βρετανίας, είναι απείρως πιο σημαντική από αυτή της Αλαμουντίν που δεν γεννήθηκε στη Βρετανία.
Δεν ανέφεραν ούτε τα ονόματά τους.
Εσκεμμένα;
Όχι φυσικά. Δεν πέρασε καν από το – νοοτροπίας “κάγκουρα” – μυαλό τους.
Είναι γενικότερο και παγκοσμίως το θέμα της νοοτροπίας γι’ αυτό μη θεωρείτε ότι έχασε ο… Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης, κλπ.
Μπάλα είναι εν τέλει… Προσέξτε μόνο, μην βρουν μέσα από αυτήν ευκαιρίες τα πρακτοράκια. Πληθαίνουν οι ενδείξεις. Και στα παιχνίδια Ρουμανίας -Ουγγαρίας συμβαίνουν και στα Βαλκάνια γενικά μυρίζει ακόμα μπαρούτι.
Εκτύπωση
e-mail
