Λάσπη στον αέρα, σπατάλη στο Δημόσιο, διαφθορά, επιχορήγηση των ασφαλιστικών ταμείων της ΔΕΗ από το κράτος, η στάση των φιλομνημονιακών ΜΜΕ και ανταπεργίες με Λουί Βιτόν στο Σύνταγμα. Γράφει ο «Σχολ[ι]αστικός»
Ένθεν κι ένθεν, εκείθεν και εντεύθεν που έλεγε και ο μοναδικός Σμήναρχος Κάκαλος της ελληνικής τηλεόρασης, ακούγονται κραυγές και η λάσπη που εκτοξεύεται είναι πάντοτε περισσότερη κι από χοιροστάσιο – ο Παζολίνι θα έσκαγε από τη ζήλεια του.
〉 Σημείο Πρώτο: ο πρώην Υπουργός Οικονομικών Στέφανος Μάνος, με άρθρο του στο – ταξικά ονομασμένο – “Κεφάλαιο” αναλύει ότι “ο προϋπολογισμός (οι φορολογούμενοι του ιδιωτικού τομέα δηλαδή (sic)) επιχορηγούν ετησίως τα ταμεία ασφάλισης του προσωπικού της ΔΕΗ με 600 εκατ. ευρώ”. Μέσω ενός μηχανισμού που ψηφίστηκε από σύσσωμες τις πολιτικές δυνάμεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και Συνασπισμού το 1999, η ΔΕΗ πάυει να καταβάλλει εισφορές για τους εργαζόμενούς της και το κράτος αναλαμβάνει αυτή την υποχρέωση ως “αντιπαροχή” για υπηρεσίες των εργαζομένων. Μάλιστα, παραθέτει στοιχεία ότι, ενώ μέχρι το 1999 (την περίοδο που ο Άκης Τσοχατζόπουλος εκσυγχρόνιζε, κατά τα φαινόμενα, τους τραπεζικούς του λογαριασμούς) η ΔΕΗ πλήρωνε εισφορές εργαζομένων περί τα 134 εκατομμύρια ευρώ, από τότε πληρώνει το κράτος εισφορές 600 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο, ήτοι σχεδόν 10 δις ευρώ σωρευτικά από το 2000 ως το 2014.
〉 Είναι αλήθεια; Αποτέλεσε αυτό το σχέδιο μία πίσω πόρτα για να καταστήσει τους εργαζόμενους της ΔΕΗ πιο ίσους από τους υπόλοιπους; Αν ναι, τότε, είτε υπάρξει συμφωνία σήμερα, είτε όχι στην (ούτως ή άλλως μεγάλη νίκη του Τσίπρα) Σύνοδο Κορυφής, προφανώς θα πρέπει να διορθωθεί η αδικία της μετακύλισης ενός χρέους μιας κερδοσκοπικής επιχείρησης στον κρατικό προϋπολογισμό και με υπερπολλαπλάσιο κόστος (τη στιγμή μάλιστα που οι καταναλωτές επιβαρύνονται με 100αριές ευρώ λόγω της φάμπρικας των «Ρυθμιζόμενων Χρεώσεων»). Αν όχι, τότε θα πρέπει να εξηγηθεί γιατί όχι και σε τι ωφελεί μία τέτοια συζήτηση.
〉 Σημείο Δεύτερο: Παρακολουθούμε με προσοχή τις πρώτες ημέρες της νέας Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης και, ανάμεσα σε αυτές μαθαίνουμε όλο και περισσότερα για την υπόθεση ΕΡΤ. Μεταξύ άλλων, σε ένα ρεπορτάζ του Vice μάθαμε πως το οικοδόμημα της ΕΡΤ, με πέντε τηλεοπτικούς σταθμούς, ολόκληρο το δίκτυο της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και την ψηφιακή της υποδομή, αλλά και την ιντερνετική της παρουσία, μας κόστιζε περίπου 300 εκατ. ευρώ ετησίως, με ανταποδοτικό τέλος περί τα 4.64 ευρώ το μήνα. Η διάδοχη κατάσταση, η ΝΕΡΙΤ, σχεδιασμένη για να μας κοστίζει λιγότερο (και με ανταποδοτικό στα 3 ευρώ το μήνα), κόστιζε 100 εκατ. ευρώ το χρόνο για δύο κανάλια, πέντε ραδιόφωνα, το ίντερνετ και τα Μουσικά Σύνολα. Σε σχέση με τις υπηρεσίες που μας πρόσφερε, καταλήγει το ρεπορτάζ, η ΝΕΡΙΤ ήταν πιο ακριβή. Είναι αλήθεια;
Σημείο Τρίτο: ο Βρετανός δημοσιογράφος Paul Mason γράφει στο Twitter στις 19 Ιουνίου: “Το πιο κακόγουστο σημείο της ημέρας: τμήματα της ελληνικής δεξιάς/ΜΜΕ προσπαθούν να εντείνουν το bank run, ανοιχτά απογοητευμένοι που η ΕΚΤ έσωσε τις τράπεζές τους”.
〉 Προσπαθούν Έλληνες δημοσιογράφοι να δημιουργήσουν κλίμα πανικού ώστε να υπάρξει μεγαλύτερη πίεση εναντίον της κυβέρνησης στη διαπραγμάτευση; Προφανώς, ειδικά με δεδομένο ότι ακόμα και οι υπότιτλοι των δελτίων ειδήσεων δείχνουν την “αντικειμενικότητα” των ΜΜΕ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα: η Ζωή Κωνσταντοπούλου επιτίθεται στο ΣΚΑΪ (κι έχει χίλια δίκια, ειδικά αν σκεφτούμε ό,τι λάσπη έχει πετάξει εδώ και 7 μήνες ο σταθμός για να την αποδομήσει) και τι λέει; Ότι δημοσιογράφοι του σταθμού χρησιμοποιούν ειρωνείες και κακόγουστα χιουμοράκια για να μειώσουν την αξία και την υπόληψη ανθρώπων.
〉 Και ευθύς αμέσως, επιστρέφουμε στο στούντιο με τίτλο “Ζωή της οι επιθέσεις κατά δημοσιογράφων” (καμία ειρωνία εδώ) και με τον Πίκο Απίκο να ανταπαντά με ειρωνείες και ψευτοχιουμοράκι για να της αποδείξει ότι δεν χρησιμοποιεί ειρωνείες και ψευτοχιουμοράκι.
〉 Γιατί γίνεται αυτό; Υπάρχει τέτοια ανησυχία ότι η κυβέρνηση θα αποτύχει ή μήπως οι άδειες των τηλεοπτικών σταθμών αποτελούν τόσο βαριά Δαμόκλειο σπάθη;
〉 Σημείο Τέταρτο: “Μένουμε Ευρώπη”. Το “λοκ άουτ” των διαδηλώσεων. Ποτέ άλλοτε ο Εθνικός Διχασμός δεν απέκτησε τόσο σαφές πρόσωπο. Και φυσικά πρόκειται για “αχρωμάτιστη και ακομμάτιστη διαδήλωση”. Γι’ αυτό όλες οι εικόνες και τα πλακάτ φέρουν σαφέστατη ομοιότητα με τα γραφικά που βγάζει η Ομάδα Αλήθειας και λοιπές ακομμάτιστες και αχρωμάτιστες ομάδες. Διαβάζουμε σε πλακάτ: “Το Δημόσιο Χρέος είναι κατά 80% παροχές και συντάξεις Δημοσίων Υπαλλήλων”. Χμμμ.
〉 Το “Δημοσίων” γραμμένο στο χέρι, γιατί ως σκέψη μας ήρθε πιο μετά και η Ομάδα Αλήθειας είχε ήδη τυπώσει το χαρτί. Το υπόλοιπο το χρησιμοποίησε για να στρώσει χαρτιά για να υποδεχθεί τον Αρχιερέα της Διαπλοκής (του πρώην αρχηγού σας λέξεις, όχι δικές μου), ο αρχηγός της ΝΔ. Όσο για το “κατά 80%” ας το αφήσουμε ασχολίαστο πώς και από ποια νούμερα προέκυψε ως ποσοστό. Είναι σαν τις δημοσκοπήσεις που λένε “9 στους 10 θα ήθελαν ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά τους”, λες και το υπόλοιπο 10% θα ήθελε ένα χειρότερο μέλλον για το παιδί τους.
〉 Για να δούμε λοιπόν. 614.000 ΔΥ σύμφωνα με στοιχεία του αρμόδιου Υπουργείου, συμπεριλαμβανομένων εκπαιδευτικών ΑΕΙ, γιατρών και νοσηλευτών του ΕΣΥ, σωμάτων ασφαλείας (Αστυνομία, Πυροσβεστική, ΟΤΑ, κλπ.). Μεγάλος αριθμός; Μπορεί, αν και σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ πρόκειται για περίπου το 8% του εργατικού δυναμικού της χώρας, ειδικά με δεδομένο ότι οι ΔΥ το 1980 ήταν 140.000. Όμως, κάτι φαίνεται περίεργο. Ενώ μέχρι το 2000 οι ΔΥ είναι πάνω κάτω γύρω στους 250.000, ξαφνικά μέσα σε μία χρονιά σχεδόν διπλασιάζονται!
〉 Και αναρωτιόμαστε. Μήπως τυχόν άλλαξε ο τρόπος υπολογισμού των ΔΥ και σε αυτούς προστέθηκαν κι άλλες κατηγορίες που μέχρι τότε δεν συμπεριλαμβάνονταν στις απογραφές;
Το 1980 υπήρχαν 139.966 Δημόσιοι Υπάλληλοι σύμφωνα με πίνακες που κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο. Το 2014 ο Υπουργός Παιδείας Λοβέρδος δηλώνει σε δημοσιογράφους του ΣΚΑΪ ότι έχουμε 127.000 εκπαιδευτικούς. Κάτι βρωμάει.
〉 Ισχύει ότι σε περιόδους κρίσης, πάντοτε αναζητείται ο αποδοπομπαίος τράγος για να ενώσει τις οργισμένες μάζες; Ισχύει ότι στη Φινλανδία των 5.5 εκατομμυρίων ανθρώπων υπάρχουν μόλις 10.000 λιγότεροι εκπαιδευτικοί από την Ελλάδα του διπλάσιου πληθυσμού;
〉 Ό,τι κι αν συμβαίνει, μερικές αλήθειες είναι αναπόφευκτες:
〉 Πρώτον, τηλεοπτικοί σταθμοί πείραζαν μετρητές ρεύματος για να πληρώνουν από λιγότερα έως καθόλου, χωρίς να πληρώνουν για άδεια λειτουργίας και σήμερα κηρύττουν το “σωστό” και το “ηθικό”, ενώ τους κάλυπταν οι διοικήσεις της ΔΕΗ και τους επιβράβευαν με χρυσά πακέτα διαφήμισης.
〉 Δεύτερον, χαρτί υγείας έχουμε ακόμα και οι πολίτες δεν εκδίδονται ή γίνονται παραδουλεύτρες.
〉 Τρίτον, το συνδικαλιστικό κράτος ζει και βασιλεύει την ώρα που κάποιοι ματώνουν.
〉 Τέταρτον, ας μείνουμε Ελλάδα κατ’ αρχάς και για Ευρώπη βλέπουμε εάν και εφόσον μας συμφέρει (και κατά προτίμηση με διαδηλωτές που δεν διαθέτουν Λουί Βιτόν τσαντάκια ή τυπωμένα πλακάτ από κάποια κεντρική υπηρεσία και μοιρασμένα στο πλήθος – φανταζόμαστε πως και οι προύχοντες δεν θα έβλεπαν με ιδιαίτερα καλό μάτι την απελευθέρωση από την Οθωμανική Αυτοκρατορία λόγω της οικονομικής αστάθειας που θα δημιουργούσε).
〉 Και πέμπτον και κυριότερον, μένουμε σοβαροί επιτέλους και ενωμένοι, μακριά από ισοπεδωτισμούς και λαϊκίστικες φανφάρες. Μπας και αντιμετωπίσουμε τη διαφθορά και την πολιτική α-βούληση που τη θρέφει και τη δυναμώνει.
ΥΓ. Κάποια στιγμή εκεί στον Περισσό ξεσκονίστε λίγο το λόγο και τις ομιλίες σας γιατί το “τυράκι στη φάκα” θυμίζει Τομ και Τζέρι και ο “ευρωμονόδρομος” ακούγεται κωμική λέξη – ειδικά όταν προστίθεται λόγω αξάν και ένα “υ” μετά το πρώτο “ο”.
Εκτύπωση
e-mail
