Του Γιάννη Ντάσκα
«Ο κ.Τσίπρας έχει κλέψει ιδέες και σχεδόν πρόγραμμα απο το …Γιώργο Παπανδρέου και δεν είπε και ευχαριστώ» Αυτό μας είπε φίλος και μας έστειλε τα πρακτικά απο μια μεγάλη κόντρα Παπανδρέου-Τσίπρα στη Βουλή το 2011.
Ο κ.Παπανδρέου ομιλεί εκεί για το πρέπει να γίνει στη φοροδιαφυγή,στις λίστες καταθετών,στη διαπραγμάτευση,στην προσφυγή στο λαό και είναι πολλά από αυτά που αναφέρονται στο πρόγραμμα του κ.Τσίπρα.
Εμείς έχουμε να εισφέρουμε στο θέμα αυτό το εξής:
Στις 10 Σεπτεμβρίου του 2008 υποβάλαμε στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης ένα ερώτημα «για τις λίστες Ελλήνων καταθιετών στην Ελβετία και αλλού και τι θα κάνει γιαυτό ο κ.Παπανδρέου».Για το θέμα είχαμε πληροφόρηση από τότε Υπουργό της Κυβέρνησης Παπανδρέου ,ο οποίος μας παρότρυνε να υποβάλουμε δημόσιο ερώτημα για να δεσμευθεί δημόσια ο κ.Παπανδρέου ,ο οποίος πιεζόταν να μην αξιοποιήσει τις λίστες.
Αυτό κάναμε.Και ο Παπανδρέου απάντησε ότι ευχαριστεί για το ερώτημα και ότι «έχουμε πάρει ήδη στοιχεία,κάνουμε και άλλες ενέργειες που δεν μπορώ να πω δημόσια και θα κυνηγήσουμε ανελέητα εκείνους που μετέφεραν σε φορολογικούς παραδείσους τον πλούτο της χώρας».
Ετσι ξεκίνησε η διαβόητη υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ. Έπεσε ο Παπανδρέου χωρίς να έχει κάνει κανένα βήμα και τώρα δικάζεται ο τότε έμπιστος Υπουργός του Παπακωνσταντίνου γιατί έβαλε τρικλοποδιά και στη λίστα Λαγκάρντ και στον ίδιο το Γιώργο Παπανδρέου.
Ιδού ο διάλογος Παπανδρέου-Τσίπρα στη Βουλή το 2011 για να διαπιστώσετε για μια ακόμα φορά ότι ΟΛΟΙ ΗΞΕΡΑΝ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ.
«Ευχαριστώ κ. Τσίπρα. Δεν είναι η πρώτη, ίσως όχι και η τελευταία, φορά, που μου θέτετε περίπου τις ίδιες ερωτήσεις και τα ίδια διλήμματα. Να απαντήσω λίγο διαφορετικά σήμερα, λίγο πιο συναισθηματικά. Όταν ανέλαβα Πρωθυπουργός σε αυτή τη χώρα κάτι δεν πήγαινε καλά. Ήταν το τεράστιο χρέος, τα τεράστια ελλείμματα, ως σύμπτωμα βέβαια του προβλήματος που είχαμε μπροστά μας.
Βαθύτερα συμπτώματα ήταν ότι δεν είχαμε ανταγωνιστική οικονομία, ότι αγοράζαμε περισσότερα και ξένα προϊόντα, απ’ ότι πουλούσαμε ελληνικά, ότι ουσιαστικά ήταν σε αργία η αγροτική μας παραγωγή, ένας τομέας εν δυνάμει δυναμικός.
Ένα μεγάλο μέρος της παραγωγικής, κατά τα άλλα, κοινωνίας ζούσε παρασιτικά από το κράτος, από επιδοτήσεις, από πρόωρες συντάξεις από εργολαβίες, που ποτέ δεν τέλειωναν, από φάρμακα που πληρώναμε πολλαπλά, από αδιαφανείς προμήθειες, διαφθορά, ρουσφέτι – ο νέος μόνο στο Δημόσιο έβλεπε μέλλον – από φοροαπαλλαγές σε ομάδες με αποτέλεσμα να επικρατεί ανισότητα, όπως συνέβαινε με τις χαριστικές πράξεις για ασφαλιστικές εισφορές των Τραπεζών, υπήρχαν δηλαδή, ιδιαίτερα προνόμια που απολάμβαναν μόνο λίγοι.
Ζούσαμε, λοιπόν, από ένα κράτος πελατειακό και όχι παραγωγικό. Από την άλλη, λέγαμε να μην πληρώνουμε φόρους, επειδή είναι άδικοι, να μην πληρώνουμε διόδια, να μην πληρώνουμε εισιτήρια. Πληρώναμε, όμως, κάτω από το τραπέζι την Εφορία, πληρώναμε το φακελάκι, το γρηγορόσημο, βγάζαμε τα λεφτά μας έξω. Θέλαμε όμως, να έρθει ο επενδυτής, να φέρει τα δικά του λεφτά, και όταν έρχονταν κάποιος, έπεφταν να τον γδάρουν, να το πούμε πολύ λαϊκά.
Θέλαμε όμως, από την άλλη, και σωστή παιδεία – δικαίως – και δωρεάν παιδεία – δικαίως – και δωρεάν υγεία – δικαίως – και πρόνοια και κρατικές επενδύσεις σε έργα στην Περιφέρεια και όχι μόνο, σε υποδομές – δικαίως. Αλλά όλα αυτά μαζί δεν πάνε, κ. Τσίπρα. Όλα αυτά μαζί δεν γίνονται. Και το κράτος αυτό λύγισε.
Γι΄ αυτό είμαστε αντιεξουσιαστές, γιατί είμαστε ενάντια σε αυτού του τύπου την εξουσία, σε αυτού του τύπου το κράτος. Εμείς θέλουμε ένα κράτος όχι μεγάλο και σπάταλο και πελατειακό, αλλά σωστό, δίκαιο, με διαφάνεια και βεβαίως να υπηρετεί τον πολίτη με σωστές Υπηρεσίες. Αλλά αυτό το κράτος ήταν τεράστιο, συγκεντρωτικό, αναποτελεσματικό, παρασιτικό, πελατειακό.
Όταν ανέλαβα, λοιπόν, οι αγορές δεν μας δάνειζαν, το ξέρετε. Δεν μας δάνειζε κανείς από κάποια στιγμή και μετά. Πήγαμε και πήγα εγώ προσωπικά και ζήτησα στήριξη από τους εταίρους μας. Τι είπαμε; Πολύ απλά. Δώστε μας χρήματα για να μην καταστραφούμε. Πολύ απλά. Τι είπαν, λοιπόν, μετά από δυσκολίες; Να σας δώσουμε χρήματα. Για πόσο χρόνο; Εσαεί; Σαφώς όχι. Όσο χρειάζεται για να βάλετε τάξη στην οικονομία σας, αλλά κάντε οικονομίες και φτιάξτε μια οικονομία βιώσιμη, για να μην μας χρειάζεστε, για να σταθείτε στα δικά σας πόδια, με τις δικές σας δυνάμεις.
Αυτό δεν είναι το ζητούμενο, κ. Τσίπρα, για να φύγουμε από την κηδεμονία; Δηλαδή αν φύγει το ΔΝΤ, η Ευρωπαϊκή Ένωση, ο Παπανδρέου, θα έχει φύγει και το χρέος, θα έχουμε σταθεί στα πόδια μας, έτσι μονομιάς; Αυτή είναι η λύση;
Νομίζετε ότι θέλουν αυτοί να μας χρηματοδοτούν; Διότι μιλάτε σαν να θέλουν αυτοί να μας χρηματοδοτούν. Κάποιοι θέλουν να υπάρχουν θεωρίες συνωμοσίας, ότι ήθελαν τάχα την Ελλάδα υπό εποπτεία. Ποια εποπτεία; Τα λεφτά τους μας δίνουν, κ. Τσίπρα, τα δικά τους λεφτά. Κι όχι μόνο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των φορολογούμενων, αλλά και του ΔΝΤ.
Ξέρετε τι λένε στο ΔΝΤ οι αναδυόμενες χώρες; Γιατί δίνουμε σε αυτή την πλούσια χώρα, την Ελλάδα, το μεγαλύτερο πακέτο – μαμούθ που έχει ποτέ υπάρξει στην ιστορία του πλανήτη μας, όταν υπάρχουν φτωχές χώρες στην Αφρική, στη Λατινική Αμερική και στην Ασία, που χρειάζονται πολλά περισσότερα ή λιγότερα, αλλά δεν δίνουμε σε αυτούς. Θέλουν να μας δώσουν τα χρήματα; Θέλουν να απαλλαγούν από την Ελλάδα, κ. Τσίπρα, αυτό πρέπει να το κατανοήσετε.
Και να πω και κάτι άλλο, γιατί είναι πολύ εύκολο να δικάζει κανείς προθέσεις. Εγώ δεν το κάνω ποτέ στη ζωή μου και σέβομαι την καλή προαίρεση κάθε βουλευτή και κάθε πολίτη αυτής της χώρας και θέλω και εσείς αυτό να το σεβαστείτε, διότι ποιος δημοκρατικά εκλεγμένος Πρωθυπουργός οποιασδήποτε χώρας, θα ήθελε να βγαίνει με τον δίσκο για να μαζεύει λεφτά από άλλες χώρες; Και να τα ακούει κι από πάνω, να ακούει τα σχολιανά του;
Κανένας δεν το θέλει, και σίγουρα ούτε εγώ. Αλλά, αγαπητέ κ. Τσίπρα, εγώ δεν το κάνω για την πάρτη μου, το κάνω για την Ελλάδα, το κάνω για τον συνταξιούχο, το κάνω για τον εργαζόμενο, το κάνω για τη μικρομεσαία επιχείρηση, το κάνω για τον καταθέτη, το κάνω για τη νέα γενιά.
Σήμερα, πονάμε όλοι και θα πονάμε αυτά τα χρόνια που έχουμε μπροστά μας, τα δυο-τρία δύσκολα χρόνια. Αλλά θα ήταν πολύ πιο δύσκολα, αν δεν έτρεχα κι αν δεν τρέχαμε να πάρουμε αυτά τα χρήματα. Θέλω να μου πείτε, αγαπητοί συνάδελφοι, με ειλικρίνεια κάποια στιγμή, γιατί το έθεσα και στους αρχηγούς των κομμάτων: Θέλετε ή όχι τα χρήματα αυτά; Πέστε μου, πέστε το κ. Τσίπρα, τα θέλετε ή όχι; Πολύ καθαρά, όχι μισόλογα, θέλετε να τα διεκδικήσω αυτά τα λεφτά ή όχι;
Αν μου πείτε, «άντε φτύσε τους» – τα λέω πολύ-πολύ λαϊκά – αλλά όλοι να το πούνε, όλοι μας να το πούμε εδώ, στη Βουλή, να το κάνω. Ξέρετε, πολλές φορές κι εγώ το ίδιο αισθάνομαι, ανθρώπινα λέω, «άει στο καλό με αυτούς που έχουμε πάνω στα κεφάλια μας». Αλλά αυτή είναι υπεύθυνη στάση; Θα ήταν πολύ εύκολο να πω αυτό και να κάνω τον ήρωα και να αισθανθώ προς στιγμήν εθνική ανάταση.
Ξέρετε ποια θα ήταν η επόμενη μέρα όμως; Ποια εθνική ανάταση θα αισθανόμασταν την επόμενη μέρα, που θα φεύγαμε από το ευρώ; Που δεν θα είχαμε να πληρώσουμε; Ξέρετε ότι το έλλειμμά μας σήμερα, όχι χθες, σήμερα είναι όσο ολόκληρη η μισθοδοσία όλων των δημοσίων υπαλλήλων.
Πολύ εύκολα, λοιπόν, λέτε να φύγουμε, και να τους πούμε να φύγουν. Την επόμενη ημέρα όμως, δεν θα είχαμε να πληρώσουμε όλους τους δημόσιους υπαλλήλους και συνταξιούχους μαζί. Αυτή θα ήταν η εθνική στάση, η πατριωτική στάση, κ. Τσίπρα;
Και βέβαια, θα είχαμε χάσει μαζί με αυτό και τη μεγάλη ευκαιρία να αλλάξουμε επιτέλους αυτόν τον τόπο, με τις λιγότερο επώδυνες διαδικασίες, διότι αυτές οι επώδυνες διαδικασίες είναι πολύ λιγότερο επώδυνες από ό,τι θα ήταν εάν είχαμε καταστραφεί.
Θέλω να θυμίσω τι συνέβη στην πατρίδα μας, όταν χάθηκε η λογική, όταν χάθηκε το μέτρο, όταν επικράτησε όχι δημοκρατικά ο λαός, αλλά όταν έγινε ο όχλος εργαλείο. Εγώ είμαι υπέρ και των διαμαρτυριών και κατανοώ τη γνήσια αγανάκτηση πάρα πολλών πολιτών. Προσοχή όμως, στο ποιος προσπαθεί αυτό να το ποδηγετήσει, ώστε ο κόσμος που διαδηλώνει να γίνει εργαλείο στα χέρια κάποιων, πουλώντας εύκολα και ευχάριστα λόγια, για να δημιουργήσει διχασμό.
Σκεφθείτε, τι έγινε στην ιστορία, όταν αυτό συνέβη και μοιραστήκαμε στα δύο. Να θυμίσω την τύχη της Ελλάδας, όταν παραδοσιακές πολιτικές φατρίες της εποχής, μαζί με προύχοντες, τους προνομιούχους δηλαδή της εποχής της τουρκοκρατίας και τους πλοιοκτήτες, έφτασαν να δολοφονήσουν τον Καποδίστρια, επειδή έφτιαχνε κράτος, επειδή καταργούσε προνόμια, επειδή αποκαθιστούσε την κοινωνική δικαιοσύνη, επειδή έκανε μεταρρυθμίσεις στην παιδεία, επειδή έβαλε φόρους;
Να σας θυμίσω τι έγινε όταν ο Τρικούπης μίλησε για τη χρεοκοπία; Όταν προσπάθησε να βάλει τάξη στη χώρα, όταν μίλησε για την ανάγκη δανεισμού από το εξωτερικό; Και τότε, υπήρχαν δήθεν φιλολαϊκές πολιτικές δυνάμεις που πρωτοστατούσαν στον λαϊκισμό και αρνήθηκαν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και ξέρουμε το αποτέλεσμα.
Να θυμίσω την τύχη της Ελλάδας το ΄20, όταν κάποιοι πάλι ξεσήκωσαν το λαό εναντίον της συμμαχίας του Βενιζέλου με τους Ευρωπαίους και φώναζαν «οίκαδε», όταν έριξαν την Κυβέρνηση και έπεισαν τους πολίτες ότι τα δύσκολα πρέπει να τελειώσουν; Όταν επικράτησαν και πάλι τα εύκολα λόγια και οι ευχάριστες υποσχέσεις;
Να θυμίσω τι ακολούθησε, όταν η Ελλάδα χωρίστηκε στον εμφύλιο, ή όταν ήρθαν σωτήρες με τον νέο διχασμό μετά το ΄65, που υπονόμευσαν τη Δημοκρατία;
Κύριε Τσίπρα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αρκεί να διαβάσουμε την ιστορία μας, για να δούμε πολύ καθαρά, πόσο έβλαψε τη χώρα και πόσα χρόνια την πήγε πίσω, κάθε φορά που επικράτησε η έλλειψη ψυχραιμίας, η έλλειψη καθαρής ματιάς, τα ωραία και στρογγυλεμένα λόγια, ο λαϊκισμός, οι αφορισμοί.
Οι αφορισμοί, από τους οποίους, δυστυχώς, η παραδοσιακή Αριστερά δεν έχει ξεφύγει ακόμα. Μια παράταξη, μια παράδοση, που θα έπρεπε να είναι κριτική στη σκέψη, αλλά χρησιμοποιείτε αφορισμούς αντί της λογικής. Ας μην κάνουμε το ίδιο λάθος, η Ελλάδα πρέπει να αντέξει, μπορεί να αντέξει, για να αλλάξει και να αλλάξει και δημοκρατικά.
Αν από την άλλη, πρέπει να διεκδικήσω αυτά τα χρήματα, πρέπει αυτή η Κυβέρνηση να διεκδικήσει αυτά τα χρήματα – και τα διεκδικούμε κάθε τρίμηνο – αν νομίζετε λοιπόν ότι πρέπει να επαναδιαπραγματευτούμε σκληρά – και διαπραγματευόμαστε κάθε φορά σκληρά για τους καλύτερους δυνατούς όρους – τότε πρέπει να είμαστε συνεπείς στη μείωση του ελλείμματος και στις μεγάλες αλλαγές.
Αυτό το πρόγραμμα δεν είναι ευχάριστο, το μνημόνιο δεν είναι ευχάριστο, το φάρμακο δεν είναι ευχάριστο και η θεραπεία θέλει και αφοσίωση και συνέπεια.
Μην φανταστείτε ότι δεν αντιλαμβάνομαι ότι οι συμπολίτες μας περνούν δύσκολες στιγμές. Το ξέρω, είμαι δίπλα τους, όσο πιο πολύ μπορώ. Αντιλαμβάνομαι τις δυσκολίες που περνάνε και οικογενειάρχες και μισθωτοί και άνεργοι και συνταξιούχοι. Όλοι όσοι βλέπουν το εισόδημά τους να μειώνεται κι έχουν δύσβατο δρόμο μπροστά τους, αγωνιούν για το μέλλον, για τα παιδιά τους. Αλλά γι’ αυτούς παλεύουμε, κ. Τσίπρα.
Σήμερα η κοινωνία μας πληρώνει τα λάθη και τις αμαρτίες του παρελθόντος. Κάτι στο οποίο εσείς ποτέ δεν αναφέρεστε. Σαν να ξεκίνησε η ιστορία του σύμπαντος τον Οκτώβρη του 2009. Θα περάσουμε από μια αναπόφευκτη δοκιμασία και πρέπει να κάνουμε κάθε τι για να μην πληρώσουν εκείνοι ή να πληρώσουν λιγότερο εκείνοι που πράγματι δεν έχουν ευθύνες, όπως είναι η νέα γενιά, για τις αμαρτίες και τα λάθη που άλλοι διέπραξαν.
Αυτές οι αγωνίες είναι δικαιολογημένες και η αγανάκτηση είναι δικαιολογημένη. Αλλά κάτι όμως υπάρχει που μας έφερε εδώ. Και δεν είναι ούτε το μνημόνιο, ούτε το μεσοπρόθεσμο, ούτε η αύξηση των φόρων. Είναι οι αμαρτίες, τα λάθη, το πολιτικό σύστημα που πρέπει ν’ αλλάξει – και αυτό πολεμάμε, που πρέπει να διώξουμε μακριά.
Αυτή την Ελλάδα πρέπει ν’ αλλάξουμε, για να μην χρειαζόμαστε καμία επιτήρηση, καμία δουλεία πάνω από το κεφάλι μας. Αυτό είναι το πατριωτικό καθήκον και αυτό το πατριωτικό καθήκον εγώ, και η Παράταξή μου, η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, υπηρετούμε.
Είναι το ύψιστο χρέος μας και η δέσμευσή μας από το 2009. Και αυτή ήταν η εντολή του Ελληνικού λαού και το 2009, ν’ αλλάξουμε την Ελλάδα και αυτό κάνουμε. Όπως, βέβαια, πρέπει ν’ αλλάξουμε και την Ευρώπη, μια συντηρητική φοβική, εσωστρεφή, εθνικιστική πολλές φορές Ευρώπη. Να παλέψουμε για τα ευρωομόλογα, για το φόρο επί των συναλλαγών, όπως προτείνω, και θα ήθελα και τη θέση σας πάνω σε αυτό.
Μετά την ψήφιση από την πλειοψηφία της Ευρωβουλής της πρότασης της συναδέλφου σοσιαλίστριας Άννυς Ποδηματά για τον φόρο επί των συναλλαγών στις Τράπεζες, ήρθε η γαλλική Εθνοσυνέλευση να βγάλει ψήφισμα υπέρ αυτής της απόφασης. Θεωρώ ότι, και το ελληνικό Κοινοβούλιο αυτό θα πρέπει να κάνει.
Μπορούμε, λοιπόν, να δώσουμε μάχες. Μην δίνετε μάχες άγονες, δώστε μάχες για ν’ αλλάξει αυτή η χώρα.
Ευχαριστώ πάρα πολύ.»
Δευτερολογία του Πρωθυπουργού Γιώργου Α. Παπανδρέου στην Επίκαιρη Ερώτηση του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα
«Να δώσω μερικές απαντήσεις επί των συγκεκριμένων που θέσατε.
Πρώτα απ’ όλα, για το θέμα των αποκρατικοποιήσεων, ναι, έχουμε διαφορετική πολιτική από τη Νέα Δημοκρατία και αν είχε ακούσει η Νέα Δημοκρατία αυτά που λέγαμε για τον ΟΤΕ, σήμερα θα είχαμε τον δημόσιο έλεγχο επί των δικτύων του ΟΤΕ. Ουσιαστικά και αυτά ακόμα τα χάσαμε.
Και αν σήμερα εμείς θα κάνουμε τις όποιες μετοχοποιήσεις και αποκρατικοποιήσεις, θα εγγυηθούμε ότι αυτά που είναι στρατηγικής σημασίας για τη χώρα μας θα είναι με τον «άλφα» ή «βήτα» τρόπο υπό τον δημόσιο έλεγχο. Και αυτή είναι μια μεγάλη στρατηγική διαφορά μεταξύ της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ.
Θέλω να σας πω όμως και συγκεκριμένα – γιατί άκουσα και περί Επιτροπείας και άλλα – τι επιδιώκουμε με τη διαδικασία της αξιοποίησης του δημόσιου πλούτου ή ακόμα και με την αποκρατικοποίηση: Πρώτα απ’ όλα, θέλουμε ανάπτυξη – όχι απλά έτσι να πουληθεί – θέλουμε να φέρουμε τεχνογνωσία, θέλουμε να δημιουργήσουμε δουλειές για τους νέους, θέλουμε επενδύσεις, θέλουμε νέες δυνατότητες και υπηρεσίες καλύτερες για τον πολίτη.
Θέλουμε να προσελκύσουμε ιδιωτικά κεφάλαια σε σημαντικούς τομείς, διατηρώντας τη δημόσια συμμετοχή, όπως είπα, και θέλουμε να κάνουμε έργο σε κρίσιμες υποδομές, διαφυλάσσοντας, το δημόσιο συμφέρον. Από αυτά θα αντληθούν βεβαίως, σημαντικά ποσά, καθιστώντας αυτό το χρέος, αυτό το βάρος στον Ελληνικό λαό που το πληρώνει σήμερα, πιο βιώσιμο. Θα βοηθήσουμε, θα ελαφρύνουμε το βάρος με αυτή την πολιτική, με χαμηλότερη επιβάρυνση του φορολογούμενου.
Επίσης, στόχος είναι να υπάρξει εισροή κεφαλαίων και με τη μεταφορά τεχνογνωσίας σε κρίσιμους τομείς όπως π.χ. στην ενέργεια, για την μετάβαση στην πράσινη ενέργεια, στην πράσινη οικονομία, την εκπαίδευση του ανθρώπινου δυναμικού σε τομείς καίριους, για να είμαστε πρωτοπόροι. Στήριξη των συγκριτικών μας πλεονεκτημάτων. Δημιουργία συμμαχιών και άνοιγμα σε νέες αγορές. Καλύτερες πρακτικές και σύγχρονο management. Διατήρηση δημόσιου ελέγχου και, βεβαίως, πάντα, με το καλύτερο δυνατό τίμημα, χωρίς καθυστερήσεις.
Επιτροπείες δεν υπάρχουν. Ζητάμε, βεβαίως, να υπάρχει μεταφορά τεχνογνωσίας. Έχουμε τρομερή έλλειψη στον τομέα της δημόσιας διοίκησης και έχουμε μια Ευρωπαϊκή Ένωση που δεν έχει μόνο χρήματα, έχει και την τεράστια εμπειρία 27 χωρών με λάθη, αλλά και με θετικές πολιτικές, από τις οποίες μπορούμε να αντλήσουμε σημαντικότατες εμπειρίες και γνώσεις.
Άλλοι έχουν τεχνογνωσία για την ηλεκτρονική διακυβέρνηση, άλλοι για το σύστημα υγείας, άλλοι για το χτύπημα της γραφειοκρατίας για την επιχειρηματικότητα, άλλοι για την αγροτική οικονομία. Από εκεί θα αντλήσουμε τεχνογνωσία.
Δεύτερο ζήτημα, η φοροδιαφυγή. Έχετε λάθος, κ. Τσίπρα. Εγώ πήγα, ήταν επίσης και ο Υπουργός Οικονομικών, στο αντίστοιχο επίπεδο Υπουργών, στην Πρωθυπουργό της Ελβετίας και έθεσα το θέμα. Ήμουν στην Ελβετία, κ. Τσίπρα, στο Νταβός, και έκανα επί τούτου ξεχωριστή συνάντηση με την Πρωθυπουργό της Ελβετίας – δεν φαίνεται να διαβάζετε όλα τα δελτία, διαβάστε τα δελτία – και έθεσα αυτό το θέμα, ως καίριο θέμα.
Και είμαστε σε μία διαπραγμάτευση με τους Ελβετούς, όπως και η Γερμανία και κάποιες άλλες χώρες, ώστε να φορολογηθούν οι καταθέσεις και οι καταθέσεις Ελλήνων στην Ελβετία με ένα ειδικό σύστημα. Και, βεβαίως, ξέρετε ότι υπάρχει δυσκολία για την άρση απορρήτου, αλλά και αυτό μπορεί να γίνει.
Αλλά, τουλάχιστον, υπάρχει ένα σύστημα φορολόγησης των ελληνικών καταθέσεων. Θέλει, όμως, διαπραγμάτευση για ένα χρονικό διάστημα. Είμαστε σε αυτή τη διαπραγμάτευση. Πράγματι είναι ένα μεγάλο πρόβλημα, το έχω θέσει και στην Ευρωπαϊκή Ένωση και είναι απαράδεκτο και άδικο, πολύ άδικο, οι τράπεζες οι οποίες ζητούν να τους επιστρέψουμε τα δάνειά τους από τον φόρο του Ελληνικού λαού, να μετατρέπονται σε φορολογικούς παραδείσους για Έλληνες που φοροδιαφεύγουν και να μπορούν να ξεφεύγουν.
Σε αυτό συμφωνώ και κάνουμε αγώνα. Το έχω θέσει και στον κ. Γιούνκερ, το έχω θέσει και στο υψηλότατο επίπεδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Και είμαι θετικός. Βεβαίως, είμαι θετικός επί του πρακτικού, διότι δεν έχω δει την πρόταση του Κον Μπετίτ, το είπα και στο Υπουργικό Συμβούλιο, χθες.
Είπατε, ότι μιλάω τη γλώσσα των πιστωτών μας. Εγώ μιλάω τη γλώσσα της Ελλάδας, της ελληνικής Κυβέρνησης, της πλειοψηφίας του Κοινοβουλίου, της εντολής που έχω απ’ τον Ελληνικό λαό. Και κόντρα θα πάω, όταν χρειάζεται. Και όπως σας έχω ξαναπεί, όταν ετέθη από τους πιστωτές μας ή απ’ τους εταίρους μας θέμα, ότι όσοι μπαίνουν σε ένα τέτοιο πρόγραμμα, όπως αυτό το πρόγραμμα στο οποίο έχουμε μπει, θα αφαιρείται το δικαίωμα ψήφου, τους είπα, πάρτε πίσω τα λεφτά σας, το δικαίωμα ψήφου εμείς δεν θα το απεμπολήσουμε και αναγκάστηκαν να πάρουν πίσω την πρόταση αυτή. Μην λέτε, λοιπόν, ότι μιλάω τη γλώσσα των πιστωτών, γιατί κάνουμε διαπραγμάτευση κάθε μέρα.
Όμως θέλω να πω και κάτι άλλο για τους πιστωτές. Οι πιστωτές θέλουν να μας χαντακώσουν; Θέλουν να αποτύχουμε; Αυτοί που μας δίνουν τα λεφτά, οι φορολογούμενοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης θέλουν να αποτύχει η Ελλάδα; Ρωτώ. Θεωρείτε ότι είναι λογικό, να θέλουν οι Γερμανοί να αποτύχει η Ελλάδα; Να δώσουν τα λεφτά τους και να αποτύχει η Ελλάδα; Θέλουν να πετύχει. Και κάνουν και αυτοί λάθη.
Και έχω πει απ’ την αρχή για το ευρωομολόγο. Πιθανώς πολύ σύντομα να φτάσουμε εκεί λόγω των πιέσεων πια που υπάρχουν, όχι μόνο από την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία, αλλά και από άλλες χώρες. Πιθανώς, να πρέπει να πάμε σε αυτό το σύστημα. Μακάρι.
Και λάθη κάναμε και με την απόφαση στη Ντοβίλ, που έλεγε, βάλτε πρώτο βάρος στους ιδιώτες – πιστωτές, αυτοί θα πληρώσουν αν υπάρξει κάποια χρεοκοπία, και ο ιδιώτης – πιστωτής δεν έρχεται να χρηματοδοτήσει την Ελλάδα.
Αυτό ήταν που αύξησε τα spreads, όχι η δική μας αποτυχία, κ. Τσίπρα. Τα spreads έπεφταν μέχρι τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο και απ’ την απόφαση στη Ντοβίλ και μετά, άρχισαν ξανά να ανεβαίνουν, ώσπου εκτοξεύτηκαν. Απ’ αυτό το πράγμα. Και χτυπήθηκε έτσι η Πορτογαλία και η Ιρλανδία.
Γίνονται λάθη, γίνονται όμως και διορθωτικές κινήσεις. Και βέβαια, διαπραγματευόμαστε. Διορθωτική κίνηση, βασική επαναδιαπραγμάτευση, αν θέλετε, ήταν οι όροι του δανείου, η επιμήκυνση και η αλλαγή του επιτοκίου. Αυτή ήταν μια διαπραγμάτευση, σκληρή διαπραγμάτευση, όμως την πετύχαμε και θα πετύχουμε και άλλα.
Σε ό,τι αφορά το δημοψήφισμα. Εγώ είμαι υπέρ των δημοψηφισμάτων. Τώρα σας βλέπω επιφυλακτικό για τα δημοψηφίσματα, που και εσείς τα θέλατε. Και έχω πει ακόμα, αλλά δεν έχει κλείσει η υπόθεση, να το συζητήσουμε, να δούμε ποια θα είναι η κατάληξη και στη νέα συνθήκη, με την τροποποιημένη συνθήκη, για τον μηχανισμό. Πιθανώς να πρέπει να πάμε σε δημοψήφισμα. Να δούμε, όμως, ποια θα είναι η τελική διαπραγμάτευση και να δούμε ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα.
Τέλος, όπως σας είπα, μπορείτε να κάνετε όποια κριτική θέλετε στην Κυβέρνηση. Όμως, όχι μόνο εγώ και το Κοινοβούλιο, αλλά πιστεύω και ο Ελληνικός λαός στη συντριπτική του πλειοψηφία, δεν δέχεται να θεωρείται ένας Πρωθυπουργός εκλεγμένος από τον Ελληνικό λαό, είτε Πινοσέτ, είτε οτιδήποτε άλλο. Αυτά μπορεί να είναι ωραία για διάφορα blogs και, βεβαίως, για διάφορες τηλεοπτικές εκπομπές. Όχι όμως, για το Κοινοβούλιο και όχι για αρχηγό κόμματος.
Και επίσης, προσέξτε πάρα πολύ τις πρακτικές σας. Είμαστε ένα κόμμα δημοκρατικό και έχουμε παλέψει για τη δημοκρατία και σε εποχές σκληρές με δικτατορίες και με εξορίες και με φυλακίσεις. Και έχουμε παλέψει και για την εσωκομματική δημοκρατία, και δεν θα αφήσουμε ομάδες, πολλές από τις οποίες υποκινούνται από το δικό σας κόμμα, με βίαιες αντιδράσεις, να μην επιτρέψουν τον ελεύθερο λόγο, την ελευθερία λόγου, των δικών μας στελεχών. Δεν θα το επιτρέψουμε. Δεν θα κάνουμε πίσω.
Δεν θα επιτρέψουμε να σταματήσετε τις δημοκρατικές διαδικασίες με αυταρχισμούς, απολυταρχισμούς και αυθαιρεσίες. Δεν θα το επιτρέψουμε. Εμείς είμαστε εκείνοι, που θα εγγυηθούμε τους δημοκρατικούς θεσμούς και θα κάνουμε τη χώρα ακόμα πιο δημοκρατική, ακόμα πιο συμμετοχική, πράγματι, ακούγοντας και πολλές απ’ τις φωνές εκείνων που είναι έξω σε αυτή την πλατεία.
Ευχαριστώ πολύ.
Εκτύπωση
e-mail
