Ο Wes Anderson είναι ένας ταλαντούχος σκηνοθέτης. Ωστόσο, κάποιες ταινίες του είναι – ελλείψει κομψότερης λέξης – αφόρητες. Το «The Life Aquatic With Steve Zissou» (2004, Touchstone/American Empirical Pictures) είναι μία από αυτές. Αργή πλοκή, σουρεαλιστικό χωρίς ενδιαφέρον σενάριο έκαναν πολλούς θεατές να ορθώσουν κραυγή ροχαλητού στις κινηματογραφικές αίθουσες.
Ωστόσο, το Grand Budapest Hotel (American Empirical/Indian Paintbrush/Studio Babelsberg) μπορεί να αποζημιώσει πολλούς για τον αυξημένο ύπνο εκείνου του παγωμένου Δεκεμβρίου.
Γρήγορη και ενδιαφέρουσα πλοκή που καταφέρνει να σε καρφώνει στη θέση σου και να σου δημιουργεί σασπένς που πολλά θρίλερ θα ζήλευαν. Τα εξαιρετικά σκηνικά και η χρήση παρωχημένων εφέ ενισχύει την αίσθηση πως βρίσκεσαι σε παραμύθι, ενώ η σκηνοθεσία θαρρείς και ανήκει σε καλλιτεχνικό πατινάζ. Όλα γίνονται στην ώρα τους σαν καλοκουρδισμένη μηχανή και, σε συνδυασμό με την απίστευτη προσοχή στη λεπτομέρεια, δείχνουν ότι κάποιος έχει κάνει τον κόπο να χτίσει έναν ολόκληρο μικρόκοσμο. “Εναν μικρόκοσμο που, παρά το ότι υπάρχουν και δραματικές σκηνές, σου αφήνει μια υπέροχη γλυκιά αίσθηση, όπως τα γλυκά που σερβίρονται στην ταινία.
Το καστ είναι πλούσιο και ξεδιπλώνει με μαεστρία το ταλέντο του κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του σκηνοθέτη, ωστόσο δύο ερμηνείες λάμπουν: ο Ραλφ Φάινς στο ρόλο του Γκούσταβ Χ δείχνει να είναι γεννημένος για τις κινήσεις που κάνει και ο Τζεφ Γκόλντμπλαμ, παρότι στην καριέρα του έχει δείξει μια ροπή σε όχι και τόσο πετυχημένες ερμηνείες εδώ δίνει ρέστα ως ο Κόβακς, εκτελεστής της διαθήκης της 87χρονης Madame D (ρόλος που ερμηνεύεται από την 53χρονη Τίλντα Σουίντον).
Αν πρέπει να επισημανθούν κάποια σημεία που δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες, είναι ότι κάποιες γραφικές σκηνές (μία δολοφονία, για παράδειγμα) πετάγονται εντελώς ξαφνικά και δεν ξέρεις από πού έρχονται και τι σκοπό εξυπηρετούν, ενώ σε κάποια σημεία το υπερβολικά στυλιζαρισμένο ύφος της ταινίας αφαιρεί από το ρεαλισμό της.
Επιπρόσθετα, δημιουργείται μία σεναριακή τρύπα (SPOILER ALERT, παρεμπιπτόντως), η οποία έχει να κάνει με την παρακμή του ξενοδοχείου και «δεν στέκει». Γιατί ο Ζίρο, ο οποίος κληρονόμησε το πολυτελές ξενοδοχείο, το άφησε να παρακμάσει έτσι και δεν το διατήρησε στην πρότερη δόξα του αφού μέντοράς του ήταν ο μάστερ Γκούσταβ Χ, δεν εξηγείται και δεν μπορεί να σταθεί στη λογική.
Ωστόσο, αυτά τα σημεία είναι, όπως θα καταλάβατε, μια σταγόνα στον ωκεανό. Το Ξενοδοχείο Grand Budapest αποδείχθηκε φιλικό, φιλόξενο και, μπορώ να πω, απολύτως διασκεδαστικό. Κάντε κράτηση σύντομα, αυτή η ταινία σίγουρα αξίζει.
Εκτύπωση
Email
