Του ΓΙΑΝΝΗ ΝΤΑΣΚΑ
Οπως έχετε διαπιστώσει οι αναγνώστες της έπαλξης αυτής,δεν είχαμ ποτέ (γραπτώς κιόλας…) καμία αμφιβολία και για την ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ της Γερμανίας στην υπογραφή συμφωνίας και για την ψήφιση με ευρύτατη πλειοψηφία στη Βουλή αυτής της συμφωνίας.
Η πρώτη επιλογή της Γερμανίας ήταν ΝΑ ΠΕΣΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΣΙΠΡΑ με οικονομικό στραγγαλισμό,ώστε να επιβεβαιωθεί η ΧΙΤΛΕΡΙΚΗ νοοτροπία των «αριστερών παρενθέσεων».
Απέτυχε.
Η δεύτερη επιλογή της ήταν GREXIT με τον μανδύα του προσωρινού.
Και οι δυο επιλογές στόχευσαν στην αποδυνάμωση της ελλάδας και στην φτωχοποίηση,ώστε να αγοράσει τα ελληνικά φιλέτα στο 1/3 και στο 1/5 της τιμής τους.
Η γερμανική (ηλίθια) λογική πίστευε ότι είχε φτάσει σε τόσο μεγάλη δύναμη ,ώστε μπορούσε να παζαρέψει την αμερικανική συμφωνία στα σχέδιά της αυτά,παραχωρώντας σε αμερικάνικες εταιρείες την εκμετάλλευση των πετρελαίων και εκείνη να κρατήσει όλα τα υπόλοιπα…
Η Γερμανία ΥΠΟΧΩΡΗΣΕ και μετά απο (πρωτοφανή στην ευρωπαϊκή ιστορία) συνεχή διάσκεψη 18 ωρών υπ΄γραψε συμφωνία με την κυβέρνηση που ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ…
Κοιτώντας πια μπροστά βλέπει κανείς ότι τρίτο γερμανικό ανάχωμα είναι η ΑΡΝΗΣΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗΣ του χρέους.
Εμείς απο αυτή την έπαλξη και κόντρα σε όλους γράφουμε ότι και σε αυτό ΘΑ ΥΠΟΧΩΡΗΣΕΙ Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ και θα γίνει η διαγραφή του χρέους συντομότατα.
Απλά γιατί Αμερικανοί,Γάλλοι-Ιταλοί-Ισπανοί και πολλοί άλλοι έχουν επιλέξει να ανακόψουν τη γερμανοποίηση της Ευρώπης.
Αυτά είναι τα χοντρά.Τα υπόλοιπα είναι απλές λεπτομέρεις…
Τα σημαντικότερα ντοκουμέντα των τελευταίων ωρών δεν είναι η ψηφοφορία στην ελληνική Βουλή με το εντελώς αναμενόμενο αποτέλεσμα,αλλά δυο κείμενα που φωτίζουν το δρόμο των μελλοντικών εξελίξεων.
Το ένα είναι η συνέντευξη του νομπελίστα της Οικονομίας Αμερικανού καθηγητή Στίγκλιτς,ο οποίος σε ιδιαίτερα προβεβλημένη συνέντευξη στη ΓΑΛΛΙΚΗ(έχει τεράστια σημασία) Λιμπερασιόν χαρακτηρίζει ηλίθια την πολιτική Σόϊμπλε και Μέρκελ και καθαρά φωτίζει τη γερμανική επιθετικότητα.
Το δεύτερο ντοκουμέντο είναι η παραίτηση-σφαλιάρα του ΓΕΡΜΑΝΟΥ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΟΥ του Χάρβαρντ YACHA MOUNK.
Παραιτείται απο το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα της Γερμανίας ,το οποίο συγκυβερνά με τους δυο προαναφερόμενους Σόϊμπλε και Μέρκελ.
Η επιστολή προβάλλεται πολύ στη Γερμανία αλλά ΟΧΙ στην Ελλάδα των αθλιοτήτων,του ΜΕΓΚΑ,του ΑΝΤΕΝΝΑ,του ΣΚΑΙ…
Διαβάστε τα ντοκουμέντα και θα καταλάβετε που θα πάνε τα πράγματα μελλοντικά,δηλαδή στην
ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ της Γερμανίας:
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΙΓΚΛΙΤΣ
«Η Γερμανία δεν διαθέτει κοινή λογική στην οικονομία, αλλά ούτε και συμπόνια». Τα λόγια είναι του διάσημου οικονομολόγου τιμημένου με βραβείο Νόμπελ, Αμερικανού, Τζόζεφ Στίγκλιτς και αυτά επέλεξε η εφημερίδα Liberation για τίτλο στο δισέλιδο αφιέρωμά της, με συνέντευξη του οικονομολόγου.
Με τη συνέντευξη αυτή, όπως προλογίζει ο συντάκτης, ο Τζ. Στίγκλιτς «αμφισβητεί με βιαιότητα τη στρατηγική του Βερολίνου στην ελληνική κρίση και καλεί για ριζική αναμόρφωση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος».
Επίσης, η εφημερίδα προβάλλει σε πλαίσιο, τα λόγια του οικονομολόγου σε σχέση με τα χρέη :
«Η Γερμανία οφείλει την οικονομική της ανάκαμψη στην πιο μεγάλη διαγραφή χρέους που έγινε ποτέ, το 1953. Θα έπρεπε να είχε μάθει από τη Συνθήκη των Βερσαλλιών το 1919, τις συνέπειες που έχουν τα ανυπέρβλητα χρέη. Δεν έμαθε όμως, ούτε για συμπόνια ούτε για τις καταστροφές των δύο αυτών περιόδων της ιστορίας που υπήρξαν περίοδοι- κλειδιά» λέει ο Τζ. Στίγκλιτς.
Στο ερώτημα του δημοσιογράφου τι γνώμη έχει για το νέο σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας, ο κ. Στίγκλιτς απάντησε :
«Αυτό που η Γερμανία επέβαλλε με το ραβδί, είναι απλά αδιανόητο. Αποτελεί επίσης μια πολύ κακή οικονομική πολιτική.
»Συνεχίζουμε να προτείνουμε οικονομικά μοντέλα που είναι αντιπαραγωγικά, αναποτελεσματικά και που δημιουργούν αδικίες και ανισότητες. Το να συνεχίζουν να ζητούν από την Ελλάδα πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ για το 2018, δεν είναι μόνο τιμωρητικό, αλλά και πρόκειται για τυφλή ηλιθιότητα.
»Η πρόσφατη ιστορία της Ελλάδας το απέδειξε. Αυτό θα συνεχίσει να ενισχύει την ύφεση σε μια χώρα της οποίας το ΑΕΠ είχε μια πτώση 25% μέσα σε πέντε χρόνια» είπε ο Τζ. Στίγκλιτς και πρόσθεσε:
«Δεν γνωρίζω κανένα άλλο παράδειγμα παρόμοιας ύφεσης που να προκλήθηκε με τέτοιο σκόπιμο τρόπο και με τόσο καταστροφικές ανθρώπινες συνέπειες. Και επανερχόμαστε προσθέτοντας ένα νέο στρώμα ταπείνωσης» τόνισε.
«Τι θα πρέπει να γίνει»
Στο ερώτημα «τι θα πρέπει να γίνει» ο κ. Στίγκλιτς απάντησε :
«Το γνωρίζουμε και το ΔΝΤ επίσης το γνωρίζει και το παραδέχεται πλέον: Θα πρέπει να γίνει αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, ή καλύτερα μια ελάφρυνση. Η Γερμανία όμως δεν θέλει να ακούσει ούτε για το ένα ούτε για το άλλο. Με τα λόγια λέει ότι θέλει να ορθοποδήσει η Ελλάδα, αγωνίζεται όμως για μια πολιτική και επιβάλλει ένα πρόγραμμα που στην πράξη θα την γονατίσει ακόμα περισσότερο. Η παρέμβαση στην εθνική κυριαρχία μιας χώρας, οι προσταγές με δικτατορικό τρόπο που της επιβάλλονται είναι πράγμα πολύ επικίνδυνο» υπογραμμίζει.
Με αναφορά στην ιστορία και στην μεταπολεμική διαγραφή του γερμανικού χρέους, ο κ. Στίγκλιτς υπογραμμίζει ότι «δεν αντλήσαμε μαθήματα από την ιστορία» και χαρακτηρίζει την ελληνική κρίση ως «ένα σήριαλ παράλογο που μας δίνει ό,τι χειρότερο από υποκρισία και έλλειψη συμπόνιας».
Σχετικά με τις πιθανές συνέπειες για την ευρωζώνη, ο οικονομολόγος εκτιμά ότι θα είναι «καταστροφικές», υπογραμμίζει ότι σε μια τέτοια ζώνη, «το κλειδί είναι η αλληλεγγύη» μέσω της οποίας μπορεί να αντιμετωπισθεί κάθε σοκ.
Αναγνώρισε ότι τίποτε πλέον στην ευρωζώνη δεν θα είναι το ίδιο, θα έχουμε ένα πριν και ένα μετά του «ελληνικού προγράμματος».
Και αυτό διότι η Ευρώπη και η ευρωζώνη «δημιουργήθηκαν για να βρίσκονται οι χώρες πιο κοντά. Τώρα τους εξωθεί στο να αλληλοσπαράζονται και οι ισχυρότεροι να καταβροχθίζουν τους ασθενέστερους. Είναι η άρνηση της ίδιας της ευρωζώνης που παρακολουθήσαμε μπρος στα μάτια μας» τόνισε.
Σημείωσε στη συνέχεια ότι πρόκειται για έλλειψη «πολιτικής διακυβέρνησης στην Ευρώπη, όπου η πολιτική ή είναι απούσα ή εξυπηρετεί αποκλειστικά τα χρηματοπιστωτικά συμφέροντα, ένας συνδυασμός που δεν δίνει ποτέ κάτι καλό» κατέληξε ο οικονομολόγος.
Η ΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΟΥ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΟΥ
Αγαπητέ Ζίγκμαρ Γκάμπριελ
Υπήρξα μέλος του SPD από τα 13 μου. Όπως γνωρίζεις αυτό δεν θα έπρεπε να συμβαίνει: πρέπει να είναι κανείς 14 για να εγγραφεί. Ήμουν όμως τόσο ανυπόμονος στην επιδίωξή μου να πέσει η συντηρητική κυβέρνηση του Χέλμουτ Κολ και θαύμαζα την ιστορία της σοσιαλδημοκρατίας σε τέτοιο βαθμό, ώστε παρακάλεσα τους συντρόφους στο Μόναχο μέχρι να μου πουν επιτέλους: «Θα μπορούσες πάντα να κάνεις ένα μικρό λάθος και να γράψεις ότι έχεις γεννηθεί το 1981 αντί του 1982». Έκτοτε διαφωνούσα συχνά με το SPD. Ουδέποτε όμως μετάνιωσα που έγινα μέλος. Μέχρι σήμερα.
Μετά από μια μακρά περίοδος αποξένωσης από το κόμμα, τις τελευταίες μέρες και βδομάδες έχασα κάθε ελπίδα ότι το κόμμα με τη σημερινή του μορφή και υπό την σημερινή του ηγεσία μπορεί να υπερασπιστεί την μεγάλη παράδοση της σοσιαλδημοκρατίας.
Το SPD δεν έχει ένα αληθινό πολιτικό όραμα. Διεκδίκησε κάποιους σοβαρούς βραχυπρόθεσμους στόχους, όπως η θέσπιση κατώτατου μισθού. Δεν έχει όμως σχέδιο για την προσπάθεια να καταστεί μελλοντικά βιώσιμο ένα αποτελεσματικό κοινωνικό κράτος. Και είναι αφοσιωμένο σε κάποιες φιλελεύθερες αξίες, τις οποίες τιμώ με όλες μου τις δυνάμεις. Οπως όμως απέδειξε η απροθυμία του να προκαλέσει μια ειλικρινή πολιτική αντιπαράθεση για τους γάμους ομοφυλοφίλων, δεν τολμά να αγωνιστεί για αυτές τις αξίες ακόμη και όταν τις υποστηρίζει η πλειοψηφία των Γερμανών.
Πάνω από όλα όμως η αποξένωσή μου από-και, ναι, η οργή μου προς-το κόμμα βασίζεται στο γεγονός ότι ξέχασε μια από τις αρχαιότερες και πλέον θεμελιώδεις αρχές της σοσιαλδημοκρατίας: την υπόσχεση για υπεράσπιση των ανθρώπων, ανεξάρτητα αν τυχαίνει να είναι Γερμανοί, Σύροι, Ουκρανοί ή Ελληνες.
Η συνείδησή μου δεν μπορεί να αντέξει την επιδείνωση της ζωής των μεταναστών. Η Γερμανία ήδη αντιμετωπίζει με απαράδεκτο τρόπο πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο. Παράτυποι μετανάστες δεν γίνονται δεκτοί σε γερμανικά νοσοκομεία, ακόμη κι αν είναι βαριά άρρωστοι. Επί πολλούς μήνες αιτούντες άσυλο δεν μπορούν να απομακρυνθούν πέρα από μία μικρή ακτίνα από τα τυχαία προσδιορισμένα κέντρα φιλοξενίας τους. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, πρόσφατα ψηφίσατε νέο νόμο που χαρακτηρίζει «εγκληματίες» πρόσφυγες, τόσο απελπισμένους ώστε να δίνουν τα υπάρχοντά τους σε διακινητές ή τους φυλακίζει. Σε μία περίοδο που τα κέντρα φιλοξενίας πυρπολούνται σε ολόκληρη τη Γερμανία, δυσχεραίνετε τη ζωή των μεταναστών, προδίδοντας τις αρχές μας. Οι αμέτρητοι σύντροφοι που αναγκάστηκαν να καταφύγουν σε άλλες χώρες επειδή αντιστάθηκαν σθεναρά στο ρατσισμό και τον φασισμό στη διάρκεια των σκοτεινότερων και αγνότερων στιγμών του SPD θα ντρέπονται για αυτά.
Η συνείδησή μου δεν θα ανεχθεί την αδιαφορία σας για τα θύματα της ρωσικής επιθετικότητας. Πάνω από 5000 πολίτες σκοτώθηκαν στην Ουκρανία τα τελευταία δύο χρόνια. Ο υπουργός Εξωτερικών, Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάγιερ, μοιάζει υπερβολικά αισιόδοξος ότι θα μπορέσει να επιλυθεί η κρίση χωρίς να υπάρξει σύγκρουση με τον Πούτιν, τουλάχιστον όμως γνωρίζει την ταυτότητα του πραγματικού επιτιθέμενου. Ο Χέλμουτ Σμιτ και ο Γκέρχαρντ Σρέντερ, οι τελευταίοι σοσιαλδημοκράτες καγκελάριοι της Γερμανίας αντίθετα είτε υποβάθμισαν την προσάρτηση κυρίαρχων εδαφών ενός άλλου κράτους είτε την υποστήριξαν. Αυτή είναι μια κατάφωρη παραβίαση των διεθνιστικών αρχών του SPD. Κι όμως η στάση τους είναι δημοφιλής στην κομματική βάση, όπου ο στερεότυπος αντιαμερικανισμός συνοδεύεται συχνά από την παραίσθηση προτίμησης στη Ρωσία.
Το άμεσο έναυσμα όμως για την αποξένωσή μου από το SPD είναι η κοντόφθαλμη εθνικιστική πολιτική σας απέναντι στην Ελλάδα, που αποτελεί μία προδοσία του σοσιαλδημοκρατικού ονείρου της Ενωμένης Ευρώπης. Η συνείδησή μου, αγαπητέ Ζίγκμαρ, δεν μπορεί να υποστηρίξει αυτήν την πολιτική.
Επί εβδομάδες το SPD συμμετείχε εθελοντικά στην έμπλεη αυτοπεποίθησης γερμανική εκστρατεία κατά της Ελλάδας. Μια σοσιαλδημοκρατική πολιτική θα ισοδυναμούσε με μάχη προς όφελος των συμφερόντων των απλών πολιτών σε Γερμανία και Ελλάδα. Πώς μπορούμε να προσφέρουμε στην Ευρωζώνη δίκαιη ανάπτυξη, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα ένα αντίστοιχο μέλλον για την Ελλάδα; Αντί όμως να αναζητηθούν ρεαλιστικές απαντήσεις σε αυτά τα δύσκολα ερωτήματα, συμπαραταχθήκαμε με τον συντηρητικό υπουργό Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και την BILD, το μεγαλύτερο ταμπλόιντ της χώρας, σε μια φτηνή ηθικολογία. Οπως κι εκείνοι, επιδοθήκατε σε εκφοβισμό και διδακτισμό, λέγοντας στους Έλληνες ότι πρέπει να υποστούν αφαίμαξη για να εξυγιανθούν και να περιορίσουν την κατανάλωση. Δεν έχει σημασία ότι κορυφαίοι διεθνείς οικονομολόγοι χαρακτήριζαν επί μακρόν τη λιτότητα ως μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης. Ούτε έχει σημασία ότι η συμφωνία που συνήφθη τώρα, όπως παραδέχεται ακόμη και το ΔΝΤ, ούτε διασφαλίζει πως η Ελλάδα θα ξεπληρώσει κάποτε τα χρέη της, ούτε επιλύει τα βαθιά δομικά προβλήματα της Ευρωζώνης.
Σε κοινό άρθρο με τον πρόεδρο του ευρωκοινοβουλίου και μέλος του SPD, Μάρτιν Σουλτς, ισχυρίζεσαι ότι περάσαμε την ιστορική δοκιμασία. Τι ντροπή! Στην πραγματικότητα, βοήθησες να καταστραφεί και η ύστατη ελπίδα μίας κοινής, δημοκρατικής και αλληλέγγυας Ευρώπης. Γιατί αυτό αντιπροσωπεύει η απόφαση του Eurogroup του περασμένου Σαββατοκύριακου, την οποία μία μεγάλη πλειοψηφία των δικών «μας» βουλευτών θα εγκρίνει την Παρασκευή στο Μπούντεσταγκ. Μετά από αυτήν την άθλια εβδομάδα γερμανικής ηθικολογίας και ελληνικής ταπείνωσης, η ιδέα μίας στενότερης ενοποίησης των ευρωπαϊκών χωρών αποτελεί παρελθόν. Το SPD, τρομοκρατημένο από την υποτιθέμενη ισχύ του εθνικιστικού φρονήματος του λαού, βρήκε για μια ακόμη φορά κοινό τόπο με τους νεκροθάφτες του αγνού διεθνιστικού ιδεώδους.
Η ιστορία της σοσιαλδημοκρατίας περιλαμβάνει τόσο στιγμές απίστευτου θάρρους όσο και αποτρόπαιας δειλίας. Θαυμάζω τους συντρόφους που έμειναν πιστοί στο SPD όταν κατέλαβε την εξουσία ο Χίτλερ το 1933 αλλά εκείνους που είχαν τη διορατικότητα να εγκαταλείψουν τις τάξεις του το 1914 όταν το κόμμα υποστήριξε την είσοδο της Γερμανίας στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Ευτυχώς ζούμε σε λιγότερο δραματικές εποχές. Μια ηγεσία όμως που προδίδει τις αρχές του κόμματος, τις οποίες θεωρώ ιερές, με την πρώτη κρίση, δεν με αντιπροσωπεύει πλέον. Για αυτό παραιτούμαι σήμερα από μέλος του κόμματος.
Έχασα το μικρό βιβλιαράκι που αποστέλλεται σε νέα μέλη του κόμματος όταν μετακόμισα πριν κάποια χρόνια γι αυτό δεν μπορώ να το εσωκλείσω σε αυτήν την επιστολή. Ισως είναι για καλό.
Οι ιδέες που περιέχει θα αποτελούσαν την αφορμή για προφανείς ειρωνείες. Και ίσως έχω ακόμη ένα ψήγμα ελπίδας ότι το παλιό μου κόμμα κάποια μέρα θα θυμηθεί τις διεθνιστικές αρχές του. Αν αυτό συμβεί, ίσως ψάξω να βρω αυτό το βιβλιαράκι, το οποίο κατείχα με περηφάνια όταν ήμουν 13 ετών.
Με λύπη
Yascha Mounk
Εκτύπωση
e-mail
