Αν τύχαινε και σου χάριζαν την ευκαιρία να επιλέξεις ντάμα, για ένα χορό που μέχρι πρότινος μόνο στα όνειρα έβλεπες, ποια θα ήταν αυτή;
Για πολλούς η καλύτερη της οικογένειας που υπήρξε ποτέ. Η πιο ολοκληρωμένη. Επιβλητικότητα, άγρια ομορφιά, επίσημη εμφάνιση και σοβαρότητα, άνεση και πολυτέλεια, σε συνδυασμό με την επιθετική συμπεριφορά της στη γρήγορη οδήγηση. Συναισθήματα αποτυπωμένα στις σχεδιαστικές γραμμές της. Συναισθήματα που, με την ηχητική πανδαισία της ποθητής και πιο σπάνιας θηλυκής φωνής, δίνουν ως αποτέλεσμα την εμψύχωση μιας Γυναίκας σε τέσσερις τροχούς.
Ιθύνων νους για το οφθαλμόλουτρο ο κ. Walter de’Silva, ενώ μαέστρος της φιλαρμονικής ο κ. Giuseppe Busso. Η καρδιά της χτυπά με έξι κυλίνδρους σε διάταξη V, 24 βαλβίδες με τέσσερις επί κεφαλής εκκεντροφόρους. Διπλά ψαλίδια για την εμπρόσθια επαφή της με το έδαφος, Mac Pherson διάταξη για την πίσω. Μηχανικό διαφορικό περιορισμένης ολίσθησης, για τους εμπρός τροχούς και 1,7 στροφές για τα χέρια της, που σου χαρίζουν μια χορογραφία ακριβείας.
Έτσι δημιουργείται μια τετράτροχη Γυναίκα. Μια ντάμα που ερωτεύεσαι απ’ την πρώτη… στροφή και δε θα μπορούσε να είναι άλλη από την ALFA Romeo 156 GTA.
Τι καλύτερο από το να βρίσκεσαι μαζί της στο Αυτοκινητοδρόμιο των Σερρών, απολαμβάνοντας τέσσερις full throttle γύρους;
Τα 3200 κυβικά δίνουν την απαραίτητη ροπή από τις μόλις 1000 σ.α.λ., ώστε να επιτευχθεί η απαραίτητη επιτάχυνση με επιλεγμένη τη δεύτερη ταχύτητα κατά την έξοδο από το pit lane. Από την άλλη, οι 24 βαλβίδες αφήνουν τον κινητήρα να φτάσει ως το όριό του, χωρίς δυσκολία. Ο κινητήρας της βρυχάται με μαγική ένταση στα χαμηλά, κάνοντάς σε να πιστεύεις πως θα καταπιεί τα πάντα στο πέρασμά της, ενώ, ανεβάζοντας στροφές, ο ήχος είναι το άξιο παράγωγο ενός εξακύλινδρου διαμαντιού.
Μετά από λίγα δευτερόλεπτα και λιγότερα από 300 μέτρα μακριά, βρίσκεσαι με τρίτη σχέση και, χωρίς να γίνει αντιληπτό, πρέπει να πέσεις στα φρένα για την πρώτη δεξιά στροφή της πίστας. Εκεί λαμβάνουν το ρόλο τους τα φρένα – άγκυρες, με τετραπίστονες εμπρόσθιες δαγκάνες της Brembo και αεριζόμενους δίσκους διαμέτρου 330 χιλιοστών εμπρός και 276 πίσω. Η αποτελεσματικότητά τους δε θα μπορούσε να είναι άλλη από τη γνωστή των Ιταλικών φρένων, όπου ένα απαλό άγγιγμα αρκεί για να νιώσει κανείς τη θεωρία του Νεύτωνα στην πράξη περί αδράνειας.
Έχοντας ολοκληρώσει τον πρώτο γύρο σε μέτρια γρήγορους ρυθμούς η εξοικείωση δεν άργησε να έρθει και έρχεται ο επόμενος γρηγορότερος.
Μια ανοιχτή γραμμή της τελευταίας στροφής της πίστας δίνει τη δυνατότητα στο δείκτη να αγγίξει τα 200 χ.α.ω. με τέταρτη σχέση στο κιβώτιο περίπου 200 μέτρα πριν την πρώτη επερχόμενη καμπή. Περί τα 150 μέτρα πριν την είσοδο και με τα παραπάνω χιλιόμετρα απαιτείται έντονη χρήση των φρένων, παρόλο που η άριστη απόδοσή τους δίνει τη δυνατότητα για τη συνηθέστερη απόσταση επιβράδυνσης να είναι τα 80 – 100 μέτρα. Κάτι τέτοιο, όμως, η ελάχιστη επαφή μου με το αυτοκίνητο δε μου επέτρεψε να κάνω για προφανείς λόγους.
Σε γρηγορότερους ρυθμούς γίνεται εύκολα αντιληπτή η λειτουργικότητα και η πρακτικότητα του διαφορικού της. Η κίνηση απλή: επιλέγεις γραμμή, σημαδεύεις και βγαίνεις ακριβώς εκεί που περίμενες. Σημαντική βοήθεια για ένα όχημα με τέτοια ποσά δύναμης και ροπής στους εμπρός τροχούς. Στο «S – άκι», με την Κ – 7 και Κ – 8 να έχουν cerb για πάτημα, η διαφορά πρόσφυσης μεταξύ των δύο τροχών κάνει το ακριβέστατο τιμόνι να «τραβά» έντονα προς το εσωτερικό της στροφής. Με τον τρόπο αυτό καταλαβαίνει κανείς πως, η ύπαρξη μηχανικού διαφορικού περιορισμένης ολίσθησης απαιτεί πιο σφιχτό κράτημα του τιμονιού υπό τέτοιες συνθήκες, σε αντίθεση με τη συνήθεια, λόγω έλλειψής του, στα καθημερινά αυτοκίνητα.
Περνώντας οι γύροι νιώθεις να εθίζεσαι και δε θες να σταματήσεις. Συνεχώς βρίσκεις κι ένα ακόμη κρυφό σημείο της, ψάχνεις διαφορετικές ακολουθίες γραμμών και συνεχώς βελτιώνεσαι. Κάπου εκεί ο συνοδηγός σου υπενθυμίζει πως η 156 ανήκει σε άλλον και καλό θα ήταν να βγεις κάποια στιγμή.
Δε σου περνά καν από το μυαλό η περίπτωση να δεις τους χρόνους που έγραψες. Μόλις έζησες ένα όνειρο. «Έστριψες» μια GTA, ένα αυτοκίνητο που χρειάζεσαι τύχη για να οδηγήσεις. Έχοντας κάνει το γύρο αποθεραπείας κι έχοντας χαλαρώσει αντιλαμβάνεσαι αυτό που μόλις έζησες και πριν καν βγεις από το αυτοκίνητο αρχίζεις να ουρλιάζεις.
Και μετά σιωπή… Αυτή η σιωπή που επικρατεί όταν έχει φτάσει στο τέλος της η πιο χαρούμενη και έντονα συναισθηματική ταινία στην οποία πρωταγωνίστησες στο πλάι μιας diva. Τότε που όλα κυλούν αργά κι έχεις χάσει τις αισθήσεις σου. Κοιτάς γύρω σου αλλά δε βλέπεις, έρχονται στα αυτιά σου ήχοι που δεν ακούς. Κι όλα αυτά γιατί στο μυαλό σου στροβιλίζονται τα γνωρίσματά της. Η όψη της, η αίσθηση όταν την αγγίζεις κι όταν την πιέζεις, η φωνή της που άλλοτε σου μιλά γλυκά και ήρεμα κι άλλοτε σε ξεσηκώνει με ένα τόνο που μόνο εκείνη έχει.
Κι ήταν τέτοιο όνειρο αυτό, σα να μην το ‘ζησες ποτέ. Κι όμως το ‘ζησες κι ερωτεύτηκες μια άπιαστη ντάμα.
Άλλωστε, γι’ αυτό γεννήθηκε. Για να σε κάνει να τη θες παθιασμένα απ’ την πρώτη στιγμή.
Εκτύπωση
e-mail
