Άδειες, άδειες, άδειες. Στους ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς. Ρίξτε άδεια για να πιάσετε γεμάτα. Γεμάτα διαπλοκή μαγαζιά.
♦ Να δούμε και σε τι τάρταρα θα φτάσουν οι ήδη δυσθεώρητες ζημιές και τα αρνητικά ίδια κεφάλαια των μεγαλύτερων επιχειρήσεων ΜΜΕ. Αν μέχρι τώρα είχαν τέτοιες ζημιές χωρίς καν να πληρώνουν το κράτος για άδεια χρήσης μιας συχνότητας ετοιμαστείτε, γιατί έρχεται κατρακύλα σαν τρελό φορτηγό με τα φρένα σπασμένα.
♦ Ακόμα χειρότερα, το περιεχόμενο των Μέσων είναι προβληματικό. Οι πανελίστες ειδήσεων μόνο που δεν χορεύουν Μακαρένα όταν η Ευρώπη μας δένει χειροπόδαρα σαν γουρουνόπουλο στη γάστρα, ενώ σε ραδιοφωνική εκπομπή που ανήκει σε μεγάλο συγκρότημα πρακτικά ακούστηκε η ατάκα ότι γνωστός αντιπαθής Ευρωπαίος αξιωματούχος θα ήταν απολύτως δικαιολογημένος να βουτήξει ένα γαλλικό κλειδί να το φέρει στο κεφάλι του Βαρουφάκη. Σεβαστό, εγώ θα μπορούσα να βουτήξω ολόκληρη την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ και να τη φέρω στο κεφάλι κάποιων.
♦ Ο Πίκος Απίκος από την άλλη δαπάνησε προχθές ένα 20λεπτο της – υποτίθεται – ενημερωτικής εκπομπής του δίνοντάς μας μια λεπτομερή περιγραφή – όχι του νέου προγράμματος διάσωσης – αλλά της σχέσης του Τσιτσάνη με τη Μαρίκα Νίνου, ακολουθώντας με αυτόν τον τρόπο την προηγούμενη μέρα που δαπάνησε ένα 20λεπτο για να μας αναλύσει για ποιον λόγο λέμε στην Αθήνα “καλαμάκι” και όχι “σουβλάκι”. Θωμά είσαι σπίτι; Γιατί σε παίρνω και μιλάει. Τι ακολουθεί; Πώς να φτιάξουμε χριστουγεννιάτικα στολίδια χρησιμοποιώντας συνδετήρες και φάβα που περίσεψε από τη Σαρακοστή;
Ακόμα και τα ψυχαγωγικά προγράμματα δυσκολεύεσαι να τα παρακολουθήσεις. Η “Δικαίωση” είναι σαν να βλέπεις τις περιπέτειες του Γιάγκου Δράκου και της Τζάιαντ αλλά με α) πολύ χειρότερες ερμηνείες και β) αβανγκάρντ (βλέπε “σου προκαλούν ίλιγγο”) πλάνα. Με την εξαίρεση της “Εθνικής Ελλάδος” (που κι αυτή γίνεται εκνευριστικά κηρυγματική ώρες ώρες) υπάρχει τεράστια δυσκολία να αντιληφθεί κανείς πού, πώς και γιατί μπορεί κανείς να θέλει να δανειοδοτήσει μια τέτοια επιχείρηση.
♦ Τα “Κλαμμένα Όνειρα” έχουν καταφέρει μέσα σε μόλις τρία χρόνια να σου μαυρίσουν την ψυχή σκοτώνοντας το 99% του αρχικού καστ τους, σε σημείο που συντηρούν από μόνα τους την 24ωρη λειτουργία γραφείων τελετών, αποδεικνύοντας άπαξ διά παντός πως δεν υπάρχει χάπι εντ, αλλά χάλι έντ στο οποίο μόνο το κακό στο τέλος νικάει σκοτώνοντας αθώους ανθρώπους.
♦ Στη μεσημεριανή ζώνη, τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Με το “Κωνσταντίνου και Ελένης” στην δισεκατομμυριοστή τρισχιλιοστή δέκατη πέμπτη επανάληψή του, δεν έχω καμία ελπίδα. Ξέρω ότι θα φτάσω στα 90 μου και ακόμα η βρωμόστομη γκαρσόνα θα πλακώνεται με τη μωρή Κατακουζήνα υπό τις ευλογίες της γκαρσόνας βου, του σαχλοκαζανόβα, του οινοχόου και του ταπεινού χαμομηλακίου.
♦ Σε άλλα νέα, ο Alpha προσπαθεί να προσδώσει κύρος στη νέα ταινία του Παπακαλιάτη τονίζοντας πως ο JK Simmons που θα παίζει, πήρε Όσκαρ. Βέβαια ο Simmons δέχθηκε να παίξει στην ταινία του Χριστόφορου πριν πάρει το Όσκαρ. Μετά το Όσκαρ θα κοιτάζεται στον καθρέπτη ευχόμενος να έπαιζε καλύτερα στις “50 Αποχρώσεις του Γκρι”.
♦ Μιλώντας για τις “50 Αποχρώσεις του Γκρι”, ο Ευάγγελος Βενιζέλος έγινε “50 Αποχρώσεις του Μπένι” προχθές στην διαδικασία για την άρση ασυλίας του Αδώνιδος στη Βουλή. Ως άλλη Μαρία Κάλλας, θυμήθηκε τις οκτάβες που ανέβαζε όταν αναστέναζε το τραπέζι του Νίκου Χατζηνικολάου από τα χτυπήματα “απολύτως” και έβγαλε μια ειρωνική κραυγή προς τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, τύπου “δεν σε φοβάμαι, Κούτση” της Μιμής Ντενίση.
♦ Το παράδειγμά του ακολούθησε και ο τέως (πρωθυπουργός), ο οποίος μας ενημέρωσε πως η παράταση που παίρνει ο ΣΥΡΙΖΑ αποδέχεται το e-mail Χαρδούβελη, χάνοντας και το παραμικρό ψήγμα σοβαρότητας που του είχε απομείνει με δεδομένο πως α) όσο ήταν πρωθυπουργός προσπαθούσε να μας πείσει ότι το μέιλ Χαρδούβελη είναι αστικός μύθος, σαν το Γέτι των Ιμαλαΐων, β) ο Χαρδούβελης ήταν δικός του Υπουργός Οικονομικών και γ) δεν μας απαντούσε προς τι η πρεμούρα να έρθει η προεδρική εκλογή δύο μήνες πιο μπροστά. Είναι λες και ξεκινάει την ημέρα του διερωτώμενος «έχω δύο πόδια, σε ποιο να αυτοπυροβοληθώ σήμερα;»
Εκτύπωση
e-mail
