Εκρηκτικό το κλίμα στο Eurogroup της Δευτέρας, σύμφωνα με τη γαλλική εφημερίδα Liberation, στο οποίο διαβάζουμε πως Βαρουφάκης – Ντάισελμπλουμ παραλίγο να έρθουν στα χέρια, για να γιορτάσουν λίγο καθυστερημένα τη γιορτή των ερωτευμένων. Τριάντα χρόνια γέρασε ο Γερούν με τη σύγχυση που πήρε.
♦ Για να ακριβολογούμε βέβαια, ο Γερούν κόντεψε να έρθει στα χέρια του Γιάνη.
♦ Σύμφωνα με την εφημερίδα, οι Βρυξέλλες ξέφυγαν λίγο από την ομολογουμένως βαρετή καθημερινότητά τους και το σημείο συνάντησης του Eurogroup έζησε στιγμές ανεμελιάς και παιδικής σκανταλιάς, όταν γυρίστηκαν εκεί σκηνές από το επόμενο Die Hard, με πρωταγωνιστή τον Γιάνη Βαρουφάκη – Τζον Μακλέιν και τον Γερούν Ντάισελμπλουμ – Χανς Γκρούμπερ. Κατ” αποκλειστικότητα στα Ντοκουμέντα σας μεταφέρουμε κομμάτι από το σενάριο όπως γυρίστηκε τη Δευτέρα (Σημείωση: οι παρακάτω διάλογοι καθώς επίσης και πρόσωπα και καταστάσεις δεν έχουν ουδεμία σχέση με την πραγματικότητα.):
[DIE HARD 6: A Good Day to Die Much Harder. Σκηνή 56: Αίθουσα Eurogroup, Βρυξέλλες. Η νύχτα έχει απλώσει το αραχνοΰφαντο πέπλο της πάνω από τη βελγική πρωτεύουσα με το άγαλμα με το αγοράκι που κάνει την ανάγκη του ενώ εκατοντάδες κόσμου του φωτογραφίζουν περιμένοντας να είναι μεγαλύτερο απ” ότι είναι στην πραγματικότητα. Το θρόισμα των φύλλων, ο αέρας που λυσσομανάει (μπορεί να είναι και η βαριά ανάσα της Μέρκελ, δεν είμαστε σίγουροι), το τσίρι-τσίρι από το αγοράκι που κάνει την ανάγκη του, αντηχούν στην κλειστή, υγρή αίθουσα. Σε μία γωνία, ο νέος κλώνος του Τζον Μακλέιν. Σε μια άλλη, ο Λαρισαίος Χανς Γκρούμπερ. Κοιτάζονται.]
Μακλέιν: Μη με κοιτάζεις με μάτια βουρκωμένα, με μια αγάπη δεν τελειώνει μια ζωή.
Γκρούμπερ: Παραδώσου λοιπόν, άνευ όρων μωρό μου, όπως και οι προκάτοχοί σου.
Μακλέιν: Γιατί;
Γκρούμπερ: Μη ρωτάς το γιατί, η διαπραγμάτευση αυτή έχει τώρα τελειώσει.
Μακλέιν: Να “χαν οι καρδιές αμπάρες να κλειδαμπαρώνουν, να μην ξανακάνουν χάρες όταν τις πληγώνουν. Κοινώς, αν ξανάρθει η Μίζενς για μίζες στην Ελλάδα εμένα να μου τρυπήσεις τη μύτη.
Γκρούμπερ [ατάραχος, με ένα ελαφρύ μειδίαμα, ή μπορεί να έχει στραβώσει το στόμα του σαν από εγκεφαλικό]: Δεν μπορεί παρά μια μέρα να ξανάρθει.
Μακλέιν [τρελός από οργή]: Ψεύτη! Θα σε ξεμαλλιάσω μπούκλα – μπούκλα και θα στα δώσω να τα φας.
[Ο Γκρούμπερ κοιτάζει παγωμένος, αμίλητος, κίτρινος σαν το γκρέιπφρουτ γιατί είχε συνηθίσει πως ο κάθε αντίστοιχος Μακλέιν πριν από αυτόν που είχε μπροστά του θα είχε ήδη μπει στο πετσί του ρόλου της καμαριέρας για τον οποίον προορίζεται. Ένας ιπτάμενος μονόκερως περνάει μπροστά τους. Κοιτάζονται και χαμογελούν. Τέλος σκηνής.]
♦ Εντάξει, το δέχομαι, όχι και η καλύτερη σκηνή από Die Hard (κανένας πυροβολισμός δεν έπεσε, για παράδειγμα και χρειάζονται λίγη δουλειά οι ατάκες), αλλά γιατί όχι μιούζικαλ; Die Hard: The Musical.
♦ Πάντως ολόκληρη η εβδομάδα ξεχώρισε για τους επαίνους με τους οποίους λούστηκε η αγάπη μου στο Γουαδαλκιβίρ – συγγνώμη, η κυβέρνηση ήθελα να πω αλλά παρασύρθηκα από τα άσματα, με τελευταία επιβίβαση στο άρμα του Γιάννη Βαρδινογιάννη, ο οποίος μας ενημέρωσε πως «η διαφθορά επηρέασε το επιχειρηματικό περιβάλλον στην Ελλάδα». Looool. Έχει πλάκα, εγώ πάντοτε νόμιζα πως συμβαίνει το αντίστροφο. Ιδέα μου θα “ταν.
♦ Επεσήμανε πως «η ιδιοκτησία και η διαχείρηση μιας επιτυχημένης παγκοσμίως επιχείρησης δεν σημαίνει ότι είσαι ολιγάρχης». Και έχει απόλυτο δίκιο. Όταν είσαι ολιγάρχης, από την άλλη, σημαίνει ότι είσαι ολιγάρχης. Ταυτολογία που στερείται νοήματος αυτό το τελευταίο, το ξέρω, αλλά κάντε μου τη χάρη.
♦ «Προσωπικά καλωσορίζω τον τρόπο προσέγγισης όπου το “fair play”, οι νόμοι και οι κανονισμοί θα υπερισχύσουν». Χμμμ. Εδώ θέλει λίγη σκέψη το πράγμα. Γιατί από τη μία μου ακούγεται très socialistique αυτό το τσιτάτο, από την άλλη πάλι προσπαθώ να θυμηθώ τη Μέκκα των επιχειρήσεων, τις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκεί τι συμβαίνει να δεις, τι συμβαίνει μισό να θυμηθώ… α ναι! 2 τρισεκατομμύρια δολάρια η φοροαποφυγή μεγάλων επιχειρήσεων με διάφορα κόλπα που, σύμφωνα με τον Πρόεδρο Ομπάμα, «εκμεταλλεύονται τους νόμους και τους κανονισμούς». «Δεν με νοιάζει αν είναι νόμιμο, είναι λάθος», δήλωσε τον περασμένο Αύγουστο στο άκουσμα της είδησης ότι επιχειρήσεις όπως η Apple εκμεταλλεύονται κενά και παραθυράκια για να ξεφορτώνουν γιγαντιαία ποσά έξω από τη γη της επιχειρηματικής επαγγελίας.
♦ Αλλά, τι ξέρουν οι Αμερικάνοι εδώ που τα λέμε; Μόνο να φτιάχνουν ταινίες Die Hard κι αυτές, όχι και τόσο καλές εσχάτως.
Εκτύπωση
e-mail
