〉 Αυτό που εννοούμε είναι πως θα φορολογηθούν επιπρόσθετα οι τροφές που περιέχουν ζάχαρη, λίπος ή/και αλάτι. Δηλαδή όλες. Εκτός αν αρχίσουμε να τρώμε ωμό αλεύρι.

〉 Και ναι μεν ίσως να υπάρχει έδαφος να φορολογηθούν τα ντελίβερι στην Ελλάδα, αλλά θα φορολογηθούν και τα γλυκά – και εδώ τραβάω την κόκκινη γραμμή.

Όπως θα έλεγε και η Θεοπούλα, “μας κόψαν τη σύνταξη, μας κόψαν τα φάρμακα, μας κόψαν το … (εφάπαξ)”, δεν θα μας κόψουν τώρα και τα γλυκά, τη μόνη παρηγοριά που μας απέμεινε.

〉 Άλλωστε μια τέτοια κίνηση θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση της κατανάλωσης ζάχαρης και, δεν ξέρω για εσάς, αλλά για μένα αυτό είναι τραγική ειρωνία, πάνω που προσπαθούμε να σώσουμε την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης.

〉 Αλλά πάνω που μιλάμε για φόρους σε ανθυγιεινές συνήθειες, τα μακαρόνια και οι τροφές με γλουτένη επίσης δεν είναι ιδιαιτέρως υγιεινά. Φόρο και εκεί.

〉 Τα ψάρια, δεν φταίνε σε τίποτα και υποφέρουν μέχρι να πεθάνουν έξω από το νερό. Φόρο κι εκεί.

〉 Τα χόρτα και τα λαχανικά. Δεν κόβεις δέντρο, αλλά κόβεις όλα τα υπόλοιπα φυτά τριγύρω, στερώντας πολύτιμη πηγή οξυγόνου. Περιβαλλοντική καταστροφή, φόρο κι εκεί.

〉 Και μια που μιλάμε για περιβαλλοντική καταστροφή, όλα τα όσπρια, μεγάλη πληγή. Παράγουν αέρια του θερμοκηπίου, ιδιαιτέρως βλαβερά για την ατμόσφαιρα. Φόρο κι εκεί.

〉 Με αυτόν το ρυθμό, τελικά, μόνο η τροφή των κουνουπιών δεν θα φορολογηθεί εξτρά. Κι αυτό γιατί τότε θα υπέφερε και η εκάστοτε κυβέρνηση, που ως στόχο έχει να μας πιει το αίμα.

〉 Αν όμως τα κάνουμε όλα αυτά, τότε θα μπουν χρήματα στα ταμεία, ή θα ζήσουμε στιγμές τύπου “Επικίνδυνες Αποστολές” κάθε φορά που θα φτάνει τεθωρακισμένο στην Τράπεζα της Ελλάδος;

〉 Πάντως, στη λίστα του Brussels Group διαβάζουμε την οριστικοποίηση ενός κτηματολογίου (ελπίζουμε πως εννοούν “του Κτηματολογίου”, γιατί αν ξεκινήσουν από το μηδέν για πεντηκοστή έκτη φορά θα πρέπει να προετοιμάσουν και το Κτηματολόγιο για τον εποικισμό του Πλανήτη Άρη), η μεταρρύθμιση του δικαστικού συστήματος, το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων και η ολοκλήρωση των αποκρατικοποιήσεων που έχουν συμφωνηθεί.

〉 Από αυτά τα τρία, χωρίς αμφιβολία το μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η μεταρρύθμιση του δικαστικού συστήματος. Κομβικής σημασίας για την κάμψη της καλπάζουσας διαφθοράς, αλλά και γιγαντιαίο τέρας – πρόκληση.

〉 Και μόνο η μηχανοργάνωση άργησε μια μέρα στα δικαστήρια. Το “μία μέρα” βέβαια είναι υπερβολή, αλλά επαγωγικά αν μια μέρα ισούται με μια αιωνιότητα, τότε όντως η μηχανοργάνωση έχει αργήσει μια αιωνιότητα στα δικαστήρια. Κάτι σαν τον “αστυνομικό που είναι μπουζούκι”, όπως λέγαμε στο σχολείο.

〉 Το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων ακολουθεί κατά πόδας στη δεύτερη θέση, γιατί ανυπομονούμε να παρακολουθήσουμε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να στέκονται στο πλευρό των συντεχνιών που θα απεργήσουν.

〉 Σε κάθε περίπτωση, θα περάσουμε μια ευχάριστη άνοιξη.

〉 ΥΓ. Μπορεί να σταματήσει αυτή η πανηλίθια μόδα της «Ώρας της Γης»; Και καλά, άντε να σβήσουμε τα φώτα στα σπίτια μας, ο κοινόχρηστος φωτισμός σε πεζοδρόμια και δρόμους όμως, δεν είναι διακοσμητικός! Εκτός κι αν μετονομάσουμε την ώρα σε «Ώρα Που Θα Πέσεις Θύμα Ληστείας Σε Σκοτεινή Γωνιά Του Δρόμου» ή «Ώρα Που Θα Σκυλοβρίσεις Όποιον Έκανε Αυτή Την Ανακάλυψη Που Σε Έστειλε Στο ΚΑΤ Γιατί Τα Πεζοδρόμια Είναι Κατασπασμένα».

〉 Ναι μεν τα ρεπορτάζ των – πάντα ανιδιοτελών – τηλεοπτικών σταθμών ήθελαν να μας κάνουν να πιστεύουμε πως το 100% των μαθητών δεν γνωρίζουν τι γιορτάζουμε σήμερα, η τεράστια συμμετοχή – και μάλιστα με τόσο κακό καιρό – στη φετινή παρέλαση πάντως αποδεικνύει το αντίθετο.

〉 Κι ευτυχώς φέτος αποφύγαμε την κλασικά αποστειρωμένη παρέλαση των τελευταίων 2-3 ετών, κατά την οποία υπήρχε μία μόνη Προεδρική και Πρωθυπουργική καλαμιά στον κάμπο και γινόταν του κιγκλιδώματος το κάγκελο.

Ο νυν Πρόεδρος βέβαια, δείχνει ιδιαίτερη θέρμη στο να πτωχεύσει όλες τις επιχειρήσεις κατασκευής ομπρελών. Και είναι κι άτυχος, αφού κάθε φορά που πρέπει να καταθέσει στεφάνι βρέχει καλαπόδια.

Όχι τίποτε άλλο, θα πιάσει μούχλα ο άνθρωπος με τόσο νερό!

〉 Πέρα από την πλάκα φυσικά, είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση η στάση του Προκόπη Παυλόπουλου, ο οποίος δείχνει τουλάχιστον να συμμετέχει ουσιαστικά στους εορτασμούς σε σχέση με τους άκαμπτους και ατσαλάκωτους προκατόχους του, ενώ με την υπόκλισή του κατά τη διάρκεια της παρέλασης επιβεβαίωσε τη μέχρι τώρα σοβαρή του στάση.

〉 Για όσους βέβαια κρίνουν πως η σημερινή εορτή δεν είναι παρά θεατράκι, τους παραπέμπουμε στο πρωινό του καράΜνημουνιακού ΑΝΤ1 και στο κακοστημένο σημερινό καυγαδάκι.

〉 Αφού αγαπιέστε βρε παιδιά, μονιάστε επιτέλους να φύγει από τις οθόνες το τόσο – μα τόσο! – αληθινό μίσος, μας μαυρίζετε κι εμάς την καρδιά που θέλουμε να σας βλέπουμε μαζί κι αγαπημένους!

〉 Όχι τίποτε άλλο, αλλά “Ἐστὶν οὖν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας” και η πράξη που μιμείστε δεν είναι ούτε σημαντική, ούτε και ολοκληρωμένη. Είναι βέβαια τραγική, αλλά υπό άλλη έννοια.

〉 Θα τρίζουν και τα κόκκαλα του Κουν με τόση αγγουρίλα on screen. Και ναι, για να είσαι στην πολιτική πρέπει να μπορείς να είσαι λίγο ηθοποιός, αλλά το πρόβλημα είναι ότι ουδείς εξ΄αυτών ποιεί όντως ήθος.

〉 Στα κλου πάντως της σημερινής παρέλασης και ο σκυλάκος που στάθηκε ανάμεσα στους στοιχισμένους πεζοναύτες, σε μία τεράστια αλλαγή σε σχέση με τη συμμετοχή του μέχρι τώρα σε διαδηλώσεις.

〉 Πάντα τέτοια, χρόνια πολλά και πάντα στο νου τη μοναδική επιλογή που θα πρέπει να μας απασχολεί: “ελευθερία ή θάνατος”. Ποτέ όμως φόβος.

〉 Αφήνοντας βέβαια κατά μέρος την πλάκα και την επιδαπέδια κωλοτούμπα με τετραπλό τολούπ και στο πνεύμα της ανταλλαγής πολιτιστικού πνεύματος προς όφελός μας, η εφημερίδα μετέφρασε στα ελληνικά και ένα ακόμα άρθρο του πρωτοσέλιδου, με τίτλο “Ένα στα γρήγορα: η Meret Becker μιλάει για σεξ στο… Tatort”.

〉 Φυσικά, η αξιοπιστία της Bild δεν εξαντλείται σε τέτοια δημοσιεύματα, καθώς με μια απλή επίσκεψη στο σάιτ της θα διαπιστώσει κανείς πως το δημοφιλέστερο άρθρο της μέρας έχει τίτλο “Ο γνωστότερος πορνοστάρ του κόσμου αποσύρεται”.

Λογική εξέλιξη, σε μία χώρα που, οίκοι ανοχής ζητούν την πρόσληψη δοκιμαστών ποιοτικού ελέγχου για την διατήρηση υψηλών στάνταρ υπηρεσιών.

〉 Σε αυτό το σημείο να πούμε πως δεν είναι και τα χειρότερα ελληνικά που έχουν γραφτεί ποτέ σε εφημερίδα, ομολογουμένως και οριακά καλύτερα από πολλές ελληνικές εφημερίδες. Τουλάχιστον δεν γράφουν την παθητική φωνή με “ε” αντί για “αι” στο τέλος.

〉 Βαδίζετε όμως σε τεντωμένο σκοινί, κύριοι της Bild και αν συνεχίσετε έτσι να ξέρετε ότι διατηρούμε κι εμείς το δικαίωμα να μεταφράσουμε στα γερμανικά πρωτοσέλιδο της “Ελεύθερης Ώρας” (με αποκλειστικές προφητείες του Νοστράδαμου για το αν θα κάνει έκτο παιδί η Ελένη Μενεγάκη), άντε κατ’ ελάχιστον της “Espresso” βρε αδερφέ.

〉 Όσο για το “Βιλδ”, ασχολίαστο. Στα ρωσικά μπορεί όντως η “Bild” να γράφεται “Βιλδ”, στα ελληνικά δεν αρκεί μια απλή γλωσσική μεταγραφή από το λατινικό στο ελληνικό αλφάβητο πάντως.

〉 Μαθαίνουμε πάντως ότι το μενού στη Γερμανία είναι ήδη έτοιμο, η Άνγκελα μαγειρεύει από το πρωί για να τα έχει όλα έτοιμα έγκαιρα και για να προλάβει να ρίξει μια γενική στην Καγκελαρία που ‘χει πιάσει μούχλα – χάθηκε η νοικοκυροσύνη μαθές.

〉 Η Κανγκελάρισσα περιμένει από τον Αλέξη τη λίστα των μεταρρυθμίσεων, ο Αλέξης περιμένει μια αντιμετώπιση που να μην θυμίζει τον Τζαννετάκο στις παλιές ελληνικές ταινίες, ο Σόιμπλε περιμένει στη γωνία κι εγώ θα σε περιμένω, τσιγάρο αναμμένο. Άσχετο.

〉 Στη Γαλλία πάλι, οι πρώτες περιφερειακές εκλογές που πραγματοποιήθηκαν εχθές ανέδειξαν μεγάλο νικητή το Νικολά Μπρούνι Σαρκοζί και τη δεξιά UMP με 29%, με τη Μαρίν από τη Λεπενού (συγγραφέα του “ΕκατόνΤριανταΤρία Κλικ Ακροδεξιά”) να μην κατακτά, όπως ήλπιζε, την πρωτιά και το συνδυασμό “Σοσιαλιστές – Ταπεινά Χαμομηλάκια” του μουλωχτούλη Μπαρμπα-Στρουμφολάντ να περιορίζονται στην τρίτη θέση.

〉 Γιατί άραγε.

〉 Την ίδια στιγμή, αποφασίζεις να ξυπνήσεις λίγο νωρίς το Σάββατο να ξεκινήσεις έγκαιρα τις δουλειές σου, ανοίγεις την τηλεόραση και να η σειρήνα του πολέμου, ο μοναδικός Άδωνις με τη μελωδική του φωνή που κάνει τα πλήθη να πάλλονται, να κηρύττει το Κατά Τρόμον Ευαγγέλιον.

〉 Θυμάστε ένα τραγούδι που έλεγε “πάμε στον “Άδωνι” για καφέ”; No effing way πλέον.

〉 Ταυτόχρονα, οι αρθρογράφοι του “Κεφαλαίου” μας εξηγούν “γιατί η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει σύντομα”. Αν μπορώ να προσφέρω τα δύο σεντς συμβουλών μου, κύριοι του “Κεφαλαίου”, ίσως είναι επειδή οποιοσδήποτε έχει εκλεγεί στην διακυβέρνηση της χώρας έχει εκλεγεί στη βάση της τρομολαγνείας τύπου “γιατί η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει σύντομα” και όχι στη βάση της αληθινής αξίας του. Κι αυτό είναι κάτι που συμφέρει το Κεφάλαιο και δεν εννοώ την εφημερίδα. Μπορεί να κάνει πιο εύκολα τις λοβιτούρες του που, συμπτωματικά, είναι και αυτές που μας έφεραν στο χείλος της χρεοκοπίας.

〉 Δεν φαντάζομαι να ακούσατε τίποτα ποτέ περί διαφθοράς από μεγαλοβιομηχάνους και μεγαλοεργολάβους, κύριοι του Κεφαλαίου; Κι αυτή τη φορά εννοώ την εφημερίδα. Κάτι περί Siemens, ίσως;

〉 Ξέρετε, αυτή την αθώα υπόθεση που κανείς δεν πήρε ούτε σέντσι μολονότι προίκισαν τον Χριστοφοράκο με συμβάσεις – μαμούθ και φυγάδευση στο εξωτερικό για τα εγκλήματά του. Αυτή την αθώα υπόθεση που περικόπτεται η φρουρά της βασικής μάρτυρος κατηγορίας και την πετυχαίνουν το βράδυ και την κάνουν μπλε μαρέν ενώ πετάει τα σκουπίδια της. Δεν περισσεύουν φρουρές από τους Ρομπέν των Βιλλών, γι’ αυτό ίσως.

〉 “Γνωρίζουμε βέβαια ότι το λόμπι της δραχμής έχει υποστηρικτές και στην ολιγαρχία, που ονειρεύονται τη λεηλασία στο πτώμα μιας πτωχευμένης χώρας”, δήλωσε από βήματος Βουλής ο Σταύρος Θεοδωράκης, επικεφαλής του ποταμίσιου Πολιτικού Κινήματος. Αμέλησε να μας πει ποιοι είναι, το αφήνει για να χτίσει σασπένς.

〉 Και, για να ‘χουμε καλό ερώτημα, πώς το γνωρίζουμε; Μιλάμε μαζί τους και μας το είπαν; Βγήκαν με κάποια ντουντούκα και το ανακοίνωσαν; Και, σε τελική ανάλυση, ο Σταύρος Θεοδωράκης της ΕΡΤ και του Mega αποδέχεται πως υπάρχει ολιγαρχία στην Ελλάδα;; Έλα, δεν το πιστεύω. Βρε μπας είναι το καστ της “Δυναστείας”;

〉 Γιατί μέχρι τώρα εμείς οι υπόλοιποι βλέπαμε μεγαλοεπιχειρηματίες που δεν ονειρεύονται απλά, αλλά όντως στον ξυπνητό τους συνεχίζουν τη λεηλασία του πτώματος μιας πτωχευμένης χώρας, να βγαίνουν όντως με τη ντουντούκα τους (βλέπε εφημερίδα ή άλλο ΜΜΕ) και να παλεύουν να στήσουμε ανδριάντα στον Μαζούχ.

〉 Γιατί αν δε στήσουμε (ανδριάντα), τότε στάχτη και Burberry και τα εργοστάσια σκουπιδιών, στον κάλαθο των αχρήστων και οι επεκτάσεις αυτοκινητοδρόμων, για τις οποίες τόσες και τόσες παρατάξεις έχουν καταθέσει ερωτήσεις στη Βουλή. Πόσες και πόσες παρατάξεις; Δεν ξέρω, δεν απαντώ.

Και μια που ο Σταύρος Θεοδωράκης μπήκε στον κόπο να γκουγκλάρει παλιό άρθρο του Βαρουφάκη στο protagon, θα ακολουθήσω στα βήματά του. Για να δούμε, στα άρθρα του κ. Θεοδωράκη πόσες αναφορές στη λέξη “διαφθορά” έχουν γίνει;

〉 24 είναι ο μαγικός αριθμός. Από αυτές, η πλειοψηφία αφορά σε πολεοδομίες και ρουσφέτια. Αυτά, δηλαδή, που μας πτώχευσαν. Και σε ένα άλλο άρθρο ανακαλύψαμε και αυτό το “διαμαντάκι”: “«Θα μπει κανείς φυλακή;». Θα μπει! Αν το σύστημα εξουσίας (πολιτικοί, δικαστικοί, συνδικαλιστές, ανώτατοι κρατικοί υπάλληλοι, δημοσιογράφοι – τρομάρα μας) δεν θέλει να χαθεί αύτανδρο, κάποιοι θα πρέπει επιτέλους να τιμωρηθούν.”

〉 Τι μας λένε τα συμφραζόμενα; Πρώτον, με το “τρομάρα ΜΑΣ”, ότι συμπεριλαμβάνει εαυτόν στους δημοσιογράφους του “συστήματος εξουσίας”, όπως το χαρακτηρίζει. Δεύτερον ότι το “σύστημα εξουσίας”, όπως το χαρακτηρίζει, και στο οποίο συμπεριλαμβάνει τον εαυτό του, θα χώσει μέσα “κάποιους” (όχι “όλους”) που “πρέπει να τιμωρηθούν” κι αυτό θα ξεκουνηθεί να το κάνει για “να μην χαθεί αύτανδρο”. Όχι “για να αποδοθεί επιτέλους Δικαιοσύνη”. Μην ξεποδαριαστεί κιόλας το “σύστημα εξουσίας”. Θυσιάζουμε τα καμμένα χαρτιά, να σωθούν τα υποδέλοιπα.

〉 Πόσα άρθρα έχει γράψει για μεγαλοεργολάβους ή, έστω, εργολάβους; Και πάλι δεν εννοούμε το γλυκό. Η λέξη “εργολάβος” αναφέρεται μόλις μία φορά και αυτό αφού πρώτα αναφερθούν διευθυντές αναπτυξιακών εταιρειών Δήμων, οπότε μάλλον εδώ ο ποιητής εννοεί όσους κάνουν πεζοδρομήσεις και παιδικές χαρές σε Δήμους. Η λέξη “μεγαλοεργολάβος” αναφέρεται επίσης μία φορά, αλλά στα πλαίσια ειρωνίας προς το “κίνημα δεν πληρώνω” και όχι δηκτικά εναντίον τους.

〉 Στον κόσμο του Marlboro, συγγνώμη, των μεγαλο-εργολάβων, άλλωστε, διαφθορά δεν νοείται. Γι’ αυτό και εξαιρέσαμε και τις αποδείξεις τους από τις φορολογικές δηλώσεις, γιατί έχουμε πολλή περισσότερη εμπιστοσύνη σε αυτούς απ’ ό,τι στον 90χρονο συνταξιούχο των 600 ευρώ.

♦ Ένα σχόλιο όμως πάνω στο θέμα, σύμφωνα με όσα έχουν ακουστεί μέχρι σήμερα, θα μπορούσε να είναι η διάθεση ενός κομματιού της κοινωνίας – μικρού ή μεγάλου, ελάχιστη σημασία έχει από τη στιγμή που καταφέρνει να είναι ηχηρό, να υποβαθμίσει το ζήτημα και να το αποσυνδέσει από τις αληθινές αιτίες του λεγόμενου “bullying”: τη διάθεση ορισμένων να θεωρούν εαυτούς ανώτερους και να απαιτούν από τους άλλους να χωρούν στα στάνταρ και τα “καλούπια” που αυτοί δημιουργούν γι’ αυτούς. Οτιδήποτε άλλο δεν έχει θέση στην κοινωνία, σύμφωνα με τη στενόμυαλη νοοτροπία τους.

Κλείνοντας αυτή τη σοβαρή παρένθεση, ολόκληρη η χώρα αυτή την εβδομάδα αντανακλά ακριβώς τον βαθμό παραλογισμού που επικρατεί.

♦ Με το που άλλαξε η κυβέρνηση, το ένα δημόσιο κτίριο πίσω απ’ τ’ άλλο τελεί υπό κατάληψη, με Συριζαίους και ΝουΔίτες φοιτητές (αν είναι δυνατόν) να τσακώνονται on air, για το “Syriza Effect”: σου λένε οι αντιεξουσιαστές, αν κατάφερε ο ΣΥΡΙΖΑ από το 3% να κυβερνήσει, γιατί όχι κι εμείς;

♦ Αν βέβαια η ιδέα διαφημιστικής καμπάνιας τους είναι να καταστραφούν όλα τα αγάλματα και οι προτομές της Αθήνας, μάλλον κάτι δεν πάει καλά. Ίσως και μιλάμε για ανθρώπους που ποτέ τους δεν χώνεψαν ότι η μαμά τους απαγόρευσε να ζωγραφίζουν στους τοίχους του πατρικού τους. Αλλά τη φοβούνται ακόμα αρκετά για να εκτονώσουν τα αχαλίνωτα καλλιτεχνικά τους ένστικτα στους τοίχους της.

♦ Το άγαλμα του Παλαμά, πάντως, είναι ίσως το πιο κατάλληλο να βανδαλιστεί. Το ύφος του ποιητή προδίδει ακριβώς την απόγνωσή του με αυτά που βλέπει καθημερινά. “Dafuq?”, αναρωτιέται εύγλωττα – και σε άπταιστα σουαχίλι – καθημερινά. Δεν είναι σκεπτόμενος, είναι απελπισμένος.

♦ Ακόμα πιο ανησυχητικά βέβαια, ουδείς διαμαρτυρήθηκε για την αγοραπωλησία και την χρήση ναρκωτικών σε κοινή θέα δίπλα στη Νομική και στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου στη Μασσαλίας – μη δεν τους είδαν την ώρα που έκαναν το άγαλμα του Παλαμά σαν τον Κώστα Βουτσά – “ο Μοχάμεντ ξεβάφει”;

♦ Άλλωστε ο καλλιτεχνικός οίστρος δεν περιορίζεται – άμα σου ‘ρθει έμπνευση, ήρθε. Να την αφήσεις να πάει χαμένη; Ο Δήμος σπεύδει βέβαια να καθαρίσει τα ακαθάριστα, αλλά το προφανές αστείο είναι μπροστά στα μάτια μας: τον Κωστή κι αν τον πλένεις, το σαπούνι σου χαλάς.

♦ Μιλώντας σε αυτό το σημείο για οίστρο, όχι καλλιτεχνικό αλλά τον οίστρο που έχουν οι γάτες το Γενάρη, μαθαίνουμε και πάλι από τα Γιάννενα ότι αδειοδοτείται – λέει – οίκος ανοχής μέσα σε κατοικημένη περιοχή, κάτι που έχει προκαλέσει τις σοβαρές αντιδράσεις των κατοίκων. Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες μας, αυτό γίνεται στα πλαίσια του Προγράμματος Σεξουαλικής Διαπαιδαγώγησης του Δήμου. Γιατί να ξενιτευτείς 450 χιλιόμετρα να έρθεις στην Αθήνα; Πάρτο μέσα στην πόρτα σου.

♦ Μαθαίνουμε μάλιστα πως ο συγκεκριμένος οίκος θα ενταχθεί στο τοπικό ΤΕΙ, ως Τμήμα Μηχανικών Επιστήμης Αναπαραγωγής. Όσο για τους εισακτέους; Θα μπαινοβγαίνουν και δεν θα καταλαβαίνουν τίποτα. Σαν αληθινό ελληνικό πανεπιστήμιο δηλαδή.

♦ Γιατί τουλάχιστον για την Εβελίνα κάτι μπορεί να βρούμε να πούμε, μα για το Μπρούσκο, μα για το So You Think You Can Dance, μα για το θέατρο. Για τον Κάρολο πάλι, είτε πέρασε είτε δεν πέρασε από την Προεδρία, τίποτα. Αέρας.

♦ Ούτε τα διθυραμβικά σχόλια του νέου Προέδρου Προκόπη Παυλόπουλου μπόρεσαν να σώσουν το κενό. Ειδικά η ατάκα του “ελπίζω στο τέλος της δικής μου θητείας να μου πουν τα ίδια που λέω σε εσάς”, μας έκανε να αναρωτηθούμε “μα αν τα λέει κάποιος τώρα αυτά για τον Παπούλια που ήταν το αερικό του Προεδρικού Μεγάρου εδώ και δέκα χρόνια, δεν μπορεί παρά ο Παυλόπουλος, που τα πρώτα του δείγματα γραφής είναι κάπως βελτιωμένα, να βρει έναν άνθρωπο να του τα πει”.

“Αναλαμβάνετε σε δύσκολη περίοδο, η νέφωση είναι πυκνή και χαμηλή”, είπε ο απερχόμενος στον επερχόμενο και να μια ιδέα για τη “ζωή μετά”, του αερικού. Μπορεί να γίνει μετεωρολόγος, τα βρίσκει. Και μας λείπει κι εμάς εδώ ένας καλός.

♦ Αξίζει να σημειωθεί πάντως ότι ορκομωσία Παρασκευή και 13, υπό καταρρακτώδη βροχή και με τον Επίτιμο παρόντα, δεν δημιουργεί τους καλύτερους οιωνούς. Τελευταία φορά που μαζεύτηκαν τόσοι οιωνοί, ο Τιτανικός έκανε το πρώτο και το τελευταίο του ταξίδι.

♦ Μιλώντας για τον Τιτανικό, η φωτογράφιση του ΥΠΟΙΚ στο Paris Match με φόντο την Ακρόπολη κάθε άλλο παρά εντός κλίματος μπορεί να χαρακτηριστεί. Έχουμε έναν άνθρωπο που έχει εκλεγεί μπας και σώσει τον Τιτανικό αφού έχει χτυπήσει το παγόβουνο, κι αυτός βγάζει selfie μπροστά στο πιάνο του πλοίου με φόντο το παγόβουνο.

♦ Όχι τίποτε άλλο, αλλά ορθώς ο Δημήτρης Παπαδημούλης εκτόξευσε κεραυνούς μέσω twitter για λιγότερες συνεντεύξεις και φωτογραφήσεις και περισσότερη σοβαρότητα. Δημιουργούνται αρνητικοί συνειρμοί.

♦ Σου λέει αυτός που το βλέπει, “έχει ο ΥΠΟΙΚ τέτοιο σπίτι;” και “λες αν πάω να πέσω από την Ακρόπολη με τη θηλιά που μου έχουν περασμένη να με δει παίρνοντας το πρωινό του;”. Και, ακόμα πιο κρίσιμα, “γιατί έχει πάρει τη γυναίκα του αγκαλιά έτσι, είδε ποντίκι;”. Ούτε κέρδη από το Τζόκερ να διαφήμιζαν, ή το μασαζοκαλσόν Slim.

♦ Φυσικά, πάλι καλά που η φωτογράφιση έμεινε στα πλαίσια που έμεινε, διαφορετικά το τεύχος του Paris Match θα γινόταν φωτορεπορτάζ του “Σ’Αγαπώ, Μ’ Αγαπάς”, με νέες περιπέτειες της Δήμητρας και του Θοδωρή.

♦ “Ο Γιάνης και η Δανάη κάνουν μπαλέτο. Ο Γιάνης και η Δανάη στο σινεμά. Ο Γιάνης και η Δανάη κάνουν καθαριότητα στο σπίτι. Ο Γιάνης και η Δανάη για πατσά στην “Ήπειρο” στη Βαρβάκειο. Ο Γιάνης και η Δανάη σε καθηγητή Γλωσσολογίας να τους εξηγήσει γιατί το “Γιάννης” γράφεται με δύο ν.”

♦ Η πρώτη ιδέα πάντως εξαιρετική, να κάνουν πλιέ και ρελεβέ μπροστά στο φωτογραφικό φακό. Πάλι 20.000 λεύγες πιο σοβαρός θα είναι από τον πρώην ΥΠΟΙΚ Χαρδούβελη, που έβγαλε λίγα λεφτουδάκια στο εξωτερικό κάνοντας “ό,τι θα έκανε κάθε Έλληνας για την οικογένειά του και τα παιδιά του”.

♦ Όντως, κυρ Γκίκα μου, κι εγώ εκείνη την περίοδο έψαχνα τις τσέπες μου και μετά συνειδητοποίησα: δεν έχω ούτε τόσα λεφτά, δεν έχω ούτε παιδιά γιατί χωρίς δουλειά σε μια χρεοκοπημένη χώρα θα πρέπει μετά να τα βάλω στο Μετρό να αναβιώσουμε τους «Jackson 5″.

♦ Και πού τα πήγε τα χρήματα; Μην τα πήγε στη Γαλλία με το σίγουρο και εξασφαλισμένο τραπεζικό σύστημα, που, όμως έχει υποχρέωση φορολογικής δήλωσης και πόθεν έσχες; Όχι, εδώ δίπλα στο Τζέρσεϊ, το νησάκι κάτω από τη Βρετανία που δεν είναι πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ως εκ τούτου θεωρείται ο 9ος ασφαλέστερος φορολογικός παράδεισος παγκοσμίως από τον Δείκτη Οικονομικής Μυστικότητας, χωρίς υποχρέωση δήλωσης των χρημάτων.

♦ Κι όμως, υπάρχουν και χειρότερα. Θα μπορούσε να είναι, για παράδειγμα, στο Ποτάμι, να έχει υποβάλλει μέσα σε 45 ημέρες θητείας στη Βουλή τρεις ερωτήσεις που αφορούν έργα γνωστού μεγαλο- όχι αστρολάβου, αλλά εργολάβου. Και όταν λέμε “εργολάβος”, δεν εννοούμε το γλυκό. Εννοούμε το ξινό.

♦ Τόσο μέσω αυτής της στήλης όσο και με κάθε άλλο τρόπο, τα “Ντοκουμέντα” έχουν στηλιτεύσει αρκετές φορές τον τρόπο με τον οποίον οι έχοντες το μαχαίρι και το πεπόνι, τέμνουν το συμπαθές (και ευφυέστερο από πολλούς “δημοσιογράφους”) φρούτο.

♦ Το ύφος και η ουσία της παρέμβασης του Άρη Πρωτοψάλτε, για παράδειγμα, σήμερα το πρωί στην εκπομπή που παρουσιάζει το μπουσδούκι της καρδιάς μας ήταν τόσο απαράδεκτα, ώστε να μην απορεί κανείς γιατί οι περισσότεροι τηλεκριτές δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν στο δρόμο παρά μόνο με στολή κολομπίνα από τα Jumbo.

♦ “Απαράδεκτο να μας λέει ο κ. Πανούσης ότι θα πρέπει να παίρνουμε έγκριση από τον Υπουργό ή το Μέγαρο Μαξίμου για να δημοσιεύσουμε ένα έγγραφο που έρχεται στα χέρια μας”. Απαράδεκτο, σύμφωνοι, αλλά ο ίδιος δεν το είπε καν. Είπε, αντίθετα, στη συνέντευξη τύπου ότι καλό θα ήταν να διασταυρώνονται πρώτα κάποια πράγματα αν ισχύουν, δηλαδή το αυτονόητο: ότι ο δημοσιογράφος πρέπει να κάνει ΡΕΠΟΡΤΑΖ και όχι να γνέθει μαλλί.

♦ Δηλαδή αν δει ένας ορθοπαιδικός έναν άνθρωπο να κυκλοφορεί στο δρόμο κουτσαίνοντας πρέπει να τον εγχειρίσει επί τόπου; Αν δει ένας δάσκαλος ένα παιδάκι στο δρόμο πρέπει αμέσως να το εξετάσει στην ορθογραφία; Αν δει ο Μπογδάνος στο δρόμο έναν τραγουδιστή πρέπει να τον καλέσει αυτόματα στις ειδήσεις του σε τελική ανάλυση;

Στο πανηγύρι φυσικά που στήθηκε πήραν σειρά όλοι οι “κεντρώοι” της Νέας Δημοκρατίας (με πρώτο και κύριο τον αρχηγό της, τον οποίον θα επιθυμούσαν να σουτάρουν οι μισοί και πλέον ψηφοφόροι του κόμματος από το 2000 μέχρι σήμερα σύμφωνα με δημοσκόπηση), όπως ο Άδωνις, ο Πλεύρης ή ο εκ – πολύ – δεξιών (ως και εξτρέμ) του αρχηγού, διευθυντής του γραφείου του.

♦ Ο τελευταίος μέσω Twitter, που το λατρεύει γιατί του δίνει τη δυνατότητα να ποστάρει χαριτωμένες φωτογραφίες από σκυλάκια και photoshopαρισμένους λογαριασμούς της ΔΕΗ από το 2012 που περιλαμβάνουν πρόνοια για τα σάντουιτς των εργαζόμενων. Πάντοτε ελπιδοφόρο να βλέπεις τέτοια σοβαρότητα από έναν άνθρωπο που διετέλεσε Διευθυντής του Γραφείου του Πρωθυπουργού.

♦ Φυσικά, λιγότερο από μία εβδομάδα πριν μας είχε χαρίσει το μοναδικό τουί: “Στους 67 έφτασαν οι νεκροί από τη γρίπη των ημερών. Τι εννοείς, ποια μέτρα πήρε η καλύτερη κυβέρνηση όλων των εποχών;”. Λες και έπρεπε να έρθει πόρτα-πόρτα ο Τσίπρας με το εμβόλιο ανά χείρας και λες και το ΚΕΕΛΠΝΟ δεν έχει διοίκηση να λάβει μέτρα ανεξαρτήτως κυβέρνησης.

♦ Ο Άδωνις μέσω Καρντάσιανς, γιατί ας πούμε πως έχει-που-έχει κάτι (έως πολύ) από Ιονέσκο, πού πιο αυτονόητο να παραχωρήσεις συνέντευξη; Σε μια σατιρική εκπομπή με συνεντευξιαστές το Γρηγόρη Αρναούτογλου και τη Μαρία Μπεκατώρου.

♦ Για να μην υπάρχει παρεξήγηση, κανείς δεν μπορεί να προσάψει τίποτα στους εν λόγω παρουσιάστές, κάθε άλλο. Οι συνεντεύξεις που έχουν κάνει στην Πάολα, στο Stan, στον Έκτορα Μποτρίνι και τον Κίτσο της Τασούλας ήταν απαράμιλλης ουσίας και αισθητικής. Είχαν κάτι να πουν βρε αδερφέ. Και καθώς οι λέξεις κυλάνε λυρικά από τα δάχτυλά μου στο πληκτρολόγιο, συνειδητοποιώ πως ίσως τελικά να πρόκειται για το ιδανικό περιβάλλον να αναπτύξει ο πρώην Υπουργός τις θεωρίες του σχετικά με τη μετανάστευση.

♦ Την ίδια στιγμή, ο Alpha με δελτίο τύπου του αναγγέλλει την επιστροφή της Έλλης Στάη με εκπομπή που τιτλοφορείται “Ίντριγκα”. Στο Δ.Τ. διαβάζουμε πως, “ακόμα κι αν κάποιος πιστεύει ότι στην τηλεόραση συμβαίνουν μονίμως τα ίδια, υπάρχει μια επιστροφή ικανή να τον ιντριγκάρει”. Όντως, η Έλλη Στάη να εμφανίζεται στην τηλεόραση είναι μια μεγάλη πρωτοτυπία – τα νερά ταράχτηκαν – επαναστατική κίνηση που όμοιά της η τηλεόραση δεν έχει ξαναματαδεί.

♦ Η Έλλη Στάη είναι [η] ”δημοσιογράφος που έχει επάξια συνδεθεί με την πιο αξιόπιστη πλευρά της είδησης”, ενώ “αυτή την άνοιξη το πιο φωτεινό πρόσωπο – η θηλυκή πλευρά της ενημέρωσης έρχεται στον Alpha”. Όχι, η Έλλη Στάη έχει επάξια συνδεθεί με τη θητεία της στο Mega και στην ΕΡΤ, δύο γνωστές ανεξάρτητες φωνές στο χώρο της δημοσιογραφίας, ενώ ο Alpha καταφέρνει έτσι να προσβάλλει και τις γυναίκες δημοσιογράφους που διαθέτει στο δυναμικό του. Όσο για το “πιο φωτεινό πρόσωπο”, ας το αφήσουμε να περάσει λέγοντας πως θα μπορούσε άνετα να πάρει τη θέση του μωρού στον ήλιο των “Teletubbies”.

♦ Να δούμε και σε τι τάρταρα θα φτάσουν οι ήδη δυσθεώρητες ζημιές και τα αρνητικά ίδια κεφάλαια των μεγαλύτερων επιχειρήσεων ΜΜΕ. Αν μέχρι τώρα είχαν τέτοιες ζημιές χωρίς καν να πληρώνουν το κράτος για άδεια χρήσης μιας συχνότητας ετοιμαστείτε, γιατί έρχεται κατρακύλα σαν τρελό φορτηγό με τα φρένα σπασμένα.

♦ Ακόμα χειρότερα, το περιεχόμενο των Μέσων είναι προβληματικό. Οι πανελίστες ειδήσεων μόνο που δεν χορεύουν Μακαρένα όταν η Ευρώπη μας δένει χειροπόδαρα σαν γουρουνόπουλο στη γάστρα, ενώ σε ραδιοφωνική εκπομπή που ανήκει σε μεγάλο συγκρότημα πρακτικά ακούστηκε η ατάκα ότι γνωστός αντιπαθής Ευρωπαίος αξιωματούχος θα ήταν απολύτως δικαιολογημένος να βουτήξει ένα γαλλικό κλειδί να το φέρει στο κεφάλι του Βαρουφάκη. Σεβαστό, εγώ θα μπορούσα να βουτήξω ολόκληρη την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ και να τη φέρω στο κεφάλι κάποιων.

♦ Ο Πίκος Απίκος από την άλλη δαπάνησε προχθές ένα 20λεπτο της – υποτίθεται – ενημερωτικής εκπομπής του δίνοντάς μας μια λεπτομερή περιγραφή – όχι του νέου προγράμματος διάσωσης – αλλά της σχέσης του Τσιτσάνη με τη Μαρίκα Νίνου, ακολουθώντας με αυτόν τον τρόπο την προηγούμενη μέρα που δαπάνησε ένα 20λεπτο για να μας αναλύσει για ποιον λόγο λέμε στην Αθήνα “καλαμάκι” και όχι “σουβλάκι”. Θωμά είσαι σπίτι; Γιατί σε παίρνω και μιλάει. Τι ακολουθεί; Πώς να φτιάξουμε χριστουγεννιάτικα στολίδια χρησιμοποιώντας συνδετήρες και φάβα που περίσεψε από τη Σαρακοστή;

Ακόμα και τα ψυχαγωγικά προγράμματα δυσκολεύεσαι να τα παρακολουθήσεις. Η “Δικαίωση” είναι σαν να βλέπεις τις περιπέτειες του Γιάγκου Δράκου και της Τζάιαντ αλλά με α) πολύ χειρότερες ερμηνείες και β) αβανγκάρντ (βλέπε “σου προκαλούν ίλιγγο”) πλάνα. Με την εξαίρεση της “Εθνικής Ελλάδος” (που κι αυτή γίνεται εκνευριστικά κηρυγματική ώρες ώρες) υπάρχει τεράστια δυσκολία να αντιληφθεί κανείς πού, πώς και γιατί μπορεί κανείς να θέλει να δανειοδοτήσει μια τέτοια επιχείρηση.

♦ Τα “Κλαμμένα Όνειρα” έχουν καταφέρει μέσα σε μόλις τρία χρόνια να σου μαυρίσουν την ψυχή σκοτώνοντας το 99% του αρχικού καστ τους, σε σημείο που συντηρούν από μόνα τους την 24ωρη λειτουργία γραφείων τελετών, αποδεικνύοντας άπαξ διά παντός πως δεν υπάρχει χάπι εντ, αλλά χάλι έντ στο οποίο μόνο το κακό στο τέλος νικάει σκοτώνοντας αθώους ανθρώπους.

♦ Στη μεσημεριανή ζώνη, τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Με το “Κωνσταντίνου και Ελένης” στην δισεκατομμυριοστή τρισχιλιοστή δέκατη πέμπτη επανάληψή του, δεν έχω καμία ελπίδα. Ξέρω ότι θα φτάσω στα 90 μου και ακόμα η βρωμόστομη γκαρσόνα θα πλακώνεται με τη μωρή Κατακουζήνα υπό τις ευλογίες της γκαρσόνας βου, του σαχλοκαζανόβα, του οινοχόου και του ταπεινού χαμομηλακίου.

♦ Σε άλλα νέα, ο Alpha προσπαθεί να προσδώσει κύρος στη νέα ταινία του Παπακαλιάτη τονίζοντας πως ο JK Simmons που θα παίζει, πήρε Όσκαρ. Βέβαια ο Simmons δέχθηκε να παίξει στην ταινία του Χριστόφορου πριν πάρει το Όσκαρ. Μετά το Όσκαρ θα κοιτάζεται στον καθρέπτη ευχόμενος να έπαιζε καλύτερα στις “50 Αποχρώσεις του Γκρι”.

♦ Μιλώντας για τις “50 Αποχρώσεις του Γκρι”, ο Ευάγγελος Βενιζέλος έγινε “50 Αποχρώσεις του Μπένι” προχθές στην διαδικασία για την άρση ασυλίας του Αδώνιδος στη Βουλή. Ως άλλη Μαρία Κάλλας, θυμήθηκε τις οκτάβες που ανέβαζε όταν αναστέναζε το τραπέζι του Νίκου Χατζηνικολάου από τα χτυπήματα “απολύτως” και έβγαλε μια ειρωνική κραυγή προς τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, τύπου “δεν σε φοβάμαι, Κούτση” της Μιμής Ντενίση.

♦ Το παράδειγμά του ακολούθησε και ο τέως (πρωθυπουργός), ο οποίος μας ενημέρωσε πως η παράταση που παίρνει ο ΣΥΡΙΖΑ αποδέχεται το e-mail Χαρδούβελη, χάνοντας και το παραμικρό ψήγμα σοβαρότητας που του είχε απομείνει με δεδομένο πως α) όσο ήταν πρωθυπουργός προσπαθούσε να μας πείσει ότι το μέιλ Χαρδούβελη είναι αστικός μύθος, σαν το Γέτι των Ιμαλαΐων, β) ο Χαρδούβελης ήταν δικός του Υπουργός Οικονομικών και γ) δεν μας απαντούσε προς τι η πρεμούρα να έρθει η προεδρική εκλογή δύο μήνες πιο μπροστά. Είναι λες και ξεκινάει την ημέρα του διερωτώμενος «έχω δύο πόδια, σε ποιο να αυτοπυροβοληθώ σήμερα;»

♦ Για να ακριβολογούμε βέβαια, ο Γερούν κόντεψε να έρθει στα χέρια του Γιάνη.

♦ Σύμφωνα με την εφημερίδα, οι Βρυξέλλες ξέφυγαν λίγο από την ομολογουμένως βαρετή καθημερινότητά τους και το σημείο συνάντησης του Eurogroup έζησε στιγμές ανεμελιάς και παιδικής σκανταλιάς, όταν γυρίστηκαν εκεί σκηνές από το επόμενο Die Hard, με πρωταγωνιστή τον Γιάνη Βαρουφάκη – Τζον Μακλέιν και τον Γερούν Ντάισελμπλουμ – Χανς Γκρούμπερ. Κατ” αποκλειστικότητα στα Ντοκουμέντα σας μεταφέρουμε κομμάτι από το σενάριο όπως γυρίστηκε τη Δευτέρα (Σημείωση: οι παρακάτω διάλογοι καθώς επίσης και πρόσωπα και καταστάσεις δεν έχουν ουδεμία σχέση με την πραγματικότητα.):

[DIE HARD 6: A Good Day to Die Much Harder. Σκηνή 56: Αίθουσα Eurogroup, Βρυξέλλες. Η νύχτα έχει απλώσει το αραχνοΰφαντο πέπλο της πάνω από τη βελγική πρωτεύουσα με το άγαλμα με το αγοράκι που κάνει την ανάγκη του ενώ εκατοντάδες κόσμου του φωτογραφίζουν περιμένοντας να είναι μεγαλύτερο απ” ότι είναι στην πραγματικότητα. Το θρόισμα των φύλλων, ο αέρας που λυσσομανάει (μπορεί να είναι και η βαριά ανάσα της Μέρκελ, δεν είμαστε σίγουροι), το τσίρι-τσίρι από το αγοράκι που κάνει την ανάγκη του, αντηχούν στην κλειστή, υγρή αίθουσα. Σε μία γωνία, ο νέος κλώνος του Τζον Μακλέιν. Σε μια άλλη, ο Λαρισαίος Χανς Γκρούμπερ. Κοιτάζονται.]

Μακλέιν: Μη με κοιτάζεις με μάτια βουρκωμένα, με μια αγάπη δεν τελειώνει μια ζωή.

Γκρούμπερ: Παραδώσου λοιπόν, άνευ όρων μωρό μου, όπως και οι προκάτοχοί σου.

Μακλέιν: Γιατί;

Γκρούμπερ: Μη ρωτάς το γιατί, η διαπραγμάτευση αυτή έχει τώρα τελειώσει.

Μακλέιν: Να “χαν οι καρδιές αμπάρες να κλειδαμπαρώνουν, να μην ξανακάνουν χάρες όταν τις πληγώνουν. Κοινώς, αν ξανάρθει η Μίζενς για μίζες στην Ελλάδα εμένα να μου τρυπήσεις τη μύτη.

Γκρούμπερ [ατάραχος, με ένα ελαφρύ μειδίαμα, ή μπορεί να έχει στραβώσει το στόμα του σαν από εγκεφαλικό]: Δεν μπορεί παρά μια μέρα να ξανάρθει.

Μακλέιν [τρελός από οργή]: Ψεύτη! Θα σε ξεμαλλιάσω μπούκλα – μπούκλα και θα στα δώσω να τα φας.

[Ο Γκρούμπερ κοιτάζει παγωμένος, αμίλητος, κίτρινος σαν το γκρέιπφρουτ γιατί είχε συνηθίσει πως ο κάθε αντίστοιχος Μακλέιν πριν από αυτόν που είχε μπροστά του θα είχε ήδη μπει στο πετσί του ρόλου της καμαριέρας για τον οποίον προορίζεται. Ένας ιπτάμενος μονόκερως περνάει μπροστά τους. Κοιτάζονται και χαμογελούν. Τέλος σκηνής.]

♦ Εντάξει, το δέχομαι, όχι και η καλύτερη σκηνή από Die Hard (κανένας πυροβολισμός δεν έπεσε, για παράδειγμα και χρειάζονται λίγη δουλειά οι ατάκες), αλλά γιατί όχι μιούζικαλ; Die Hard: The Musical.

♦ Πάντως ολόκληρη η εβδομάδα ξεχώρισε για τους επαίνους με τους οποίους λούστηκε η αγάπη μου στο Γουαδαλκιβίρ – συγγνώμη, η κυβέρνηση ήθελα να πω αλλά παρασύρθηκα από τα άσματα, με τελευταία επιβίβαση στο άρμα του Γιάννη Βαρδινογιάννη, ο οποίος μας ενημέρωσε πως «η διαφθορά επηρέασε το επιχειρηματικό περιβάλλον στην Ελλάδα». Looool. Έχει πλάκα, εγώ πάντοτε νόμιζα πως συμβαίνει το αντίστροφο. Ιδέα μου θα “ταν.

♦ Επεσήμανε πως «η ιδιοκτησία και η διαχείρηση μιας επιτυχημένης παγκοσμίως επιχείρησης δεν σημαίνει ότι είσαι ολιγάρχης». Και έχει απόλυτο δίκιο. Όταν είσαι ολιγάρχης, από την άλλη, σημαίνει ότι είσαι ολιγάρχης. Ταυτολογία που στερείται νοήματος αυτό το τελευταίο, το ξέρω, αλλά κάντε μου τη χάρη.

♦ «Προσωπικά καλωσορίζω τον τρόπο προσέγγισης όπου το “fair play”, οι νόμοι και οι κανονισμοί θα υπερισχύσουν». Χμμμ. Εδώ θέλει λίγη σκέψη το πράγμα. Γιατί από τη μία μου ακούγεται très socialistique αυτό το τσιτάτο, από την άλλη πάλι προσπαθώ να θυμηθώ τη Μέκκα των επιχειρήσεων, τις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκεί τι συμβαίνει να δεις, τι συμβαίνει μισό να θυμηθώ… α ναι! 2 τρισεκατομμύρια δολάρια η φοροαποφυγή μεγάλων επιχειρήσεων με διάφορα κόλπα που, σύμφωνα με τον Πρόεδρο Ομπάμα, «εκμεταλλεύονται τους νόμους και τους κανονισμούς». «Δεν με νοιάζει αν είναι νόμιμο, είναι λάθος», δήλωσε τον περασμένο Αύγουστο στο άκουσμα της είδησης ότι επιχειρήσεις όπως η Apple εκμεταλλεύονται κενά και παραθυράκια για να ξεφορτώνουν γιγαντιαία ποσά έξω από τη γη της επιχειρηματικής επαγγελίας.

♦ Αλλά, τι ξέρουν οι Αμερικάνοι εδώ που τα λέμε; Μόνο να φτιάχνουν ταινίες Die Hard κι αυτές, όχι και τόσο καλές εσχάτως.

♦ Πώς πήγε; Αν ρωτήσεις το Mega Channel, θα σου πει ότι καταστρεφόμαστε, ότι έρχεται η ώρα της κρίσης, ότι το “Γιάνης” γράφεται με δύο “ν”, ότι όλοι μέσα στο Mega, επιχειρηματίες και εργαζόμενοι είναι μια χαρούμενη ατμόσφαιρα κι αυτό βγαίνει στον κόσμο.

♦ Αν ρωτήσεις το Mega ΑΒ Βασιλόπουλος, θα σου πει ότι αυτή την εβδομάδα έχει προσφορές σε είδη πρώτης ανάγκης, οπότε μη ρωτήσεις καν. Αν ρωτήσεις τον Άδωνι (γιατί είσαι αδιόρθωτος), θα προσπαθήσει να σου πασάρει Αισχύλο κι Ευριπίδη από αυτούς που λιγουρεύεσαι και λιμπίζεσαι.

♦ Αν πάλι ρωτούσες τον ίδιο τον Σόιμπλε, πιθανώς να άκουγες τη γνωστή απάντηση “συμφωνήσαμε ότι διαφωνούμε”. Ο Γιάνης-με ένα “ν” πάλι, διαφώνησε ότι συμφώνησαν πως διαφωνούν και, σε αυτό το σημείο ο Βόλφγκανγκ ίσως να άλλαζε τροπάρι και να συμφωνούσε πως διαφώνησαν στο ότι συμφώνησαν πως διαφωνούν. Και κάπως έτσι αρχίζει η ημικρανία και δεν χρειάζεται, γιατί οι ασπιρίνες είναι γερμανικές και, ως εκ τούτου, κινδυνεύεις να σου ζητήσουν μίζα.

♦ Το πιο ενδιαφέρον πάντως κομμάτι της συνέντευξης τύπου ήταν η ερώτηση του ανταποκριτή του Mega και της Εφ.Συν. σχετικά με την διαφθορά, το σκάνδαλο της Μίζενς και τη διαφυγή και ασυλία του Χερ Καπετάν Χριστοφοράκου στο Μόναχο.

Βλέπετε, έχοντας πρώτα μοιράσει τις μίζες σε οποιοδήποτε δίποδο θηλαστικό υπέγραφε συμφωνίες με δυο χέρια και άρπαζε μίζες με εικοσιπέντε χέρια και τριανταδυό μασέλες, τώρα ο Χερ Μάικλ απολαμβάνει γκλουβάιν, κράπφεν και μπύρες εις Μονάχους Μονάχους. Θα έλεγα πως απολαμβάνει και στόλεν, αλλά θα δημιουργηθεί παρεξήγηση καθώς στα αγγλικά “στόλεν” σημαίνει κλεμμένος.

♦ Ο Βόλφγκανγκ σε αυτό το σημείο της ερώτησης ήρθε σε φανερά δύσκολη θέση γιατί έσφιξαν οι πόλοι. Και ο Βόρειος και ο Νότιος. Και, ευγενώς παρέπεμψε στον Έλληνα Υπουργό Οικονομικών να εξηγήσει γιατί η Γερμανία εξακολουθεί να μην στέλνει στην ελληνική Δικαιοσύνη τον – υποτιθέμενο – ενορχηστρωτή Χερ Μιχάλη Μίζενταλ.

♦ Ο Γιάνης-με ένα “ν” πάλι, ως γνήσιος σερ, του έγνεψε να απαντήσει εκείνος πρώτος. Ο Βολφγκανγκ λοιπόν μας ενημέρωσε πως αποφεύγει, λέει, να μιλάει για τη διαφθορά, για να μην αναφερθεί αρνητικά για άλλες χώρες και μας θύμισε τη ρήση του Γκαίτε ότι “ο καθένας πρέπει να καθαρίζει και να τακτοποιεί τα του οίκου του”.

♦ Μια θαυμαστή στάση, με μια μικρή υποσημείωση: ο ίδιος ο Σόιμπλε, όσο ήταν Πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος δέχθηκε δωρεά για το κόμμα του από ειδικό κρυφό λογαριασμό της Thyssen (που σκοπό είχε την εγκαθίδρυση κλίματος εμπιστοσύνης μεταξύ της επιχείρησης και των μελλοντικών Καγκελαρίων, ελληνιστί μίζα) μέσω του εμπόρου όπλων Καρλχάινζ Σράιμπερ, και εξαναγκάσθηκε στο τέλος σε παραίτηση. Αλλά όχι και απόσυρση, μια που τώρα είναι, όπως παρατηρούμε, το Νο2 της Γερμανίας. Αναρωτιέμαι τι θα έλεγε ο Γκαίτε γι’ αυτό. Αλλά θα μου πείτε, τι κάνεις τώρα, στον Γκαίτε γκαιτιές;

♦ Έχει λοιπόν, δίκιο, ο Χερ Βόλφγκανγκ. Ο καθένας πρέπει να καθαρίζει το σπίτι του. Τι γίνεται, όμως, όταν τη σκούπα την καθοδηγεί ο γείτονας με τον τρόπο που τον βολεύει για να κρατάει το δικό του σπίτι καθαρό; “Όσα βλέπει η πεθερά” καθαρό, βέβαια, γιατί ως γνωστόν στην πολιτική η γυναίκα του Καίσαρα αρκεί να φαίνεται τίμια.