88 μίλια ανά ώρα; 1.21 γιγαβάτ; Πλουτώνιο για καύσιμο; Πυκνωτής ροής; Ένα μόνο αυτοκίνητο που στοίχειωσε τα όνειρα κάθε 80s ή 90s εφήβου τα συγκεντρώνει όλα ένα προς ένα – η μοναδική DeLorean DMC-12 από τη σειρά ταινιών «Επιστροφή στο Μέλλον»!
Οι gullwing πόρτες σίγουρα δεν ήταν το μοναδικό εντυπωσιακό εξωτερικό χαρακτηριστικό της DMC-12!
Και, τελειώνοντας τους πανηγυρισμούς και τις επευφημίες, η αλήθεια είναι κάπως διαφορετική. Γιατί η αληθινή DMC-12, αν και εντυπωσιακή, δυστυχώς (ή ευτυχώς) δεν είχε ιδιαίτερη σχέση με τη διασημότερη χρονομηχανή όλων των εποχών. Το καύσιμό της, για να πας από το Σύνταγμα του 1980 στην Ομόνοια του 1980 δεν ήταν εξωτικό (και ραδιενεργό) πλουτώνιο, αλλά απλή βενζίνη. Αν έμενες στο Αμέρικα, το κοντέρ τερμάτιζε (λόγω των νόμων της εποχής) μόλις στα 85 (το εθνικό όριο ταχύτητας) και όχι 95 μίλια την ώρα όπως έδειχνε το κοντέρ της χρονομηχανής (και οι δύο ταχύτητες φυσικά εντελώς άσχετες με την πραγματικότητα, καθώς η DMC-12 είχε τελική ταχύτητα 130 μίλια ανά ώρα – 209 χλμ/ώρα στο μετρικό σύστημα). Πυκνωτής ροής; Είναι η συσκευή «που καθιστά εφικτό το ταξίδι στο χρόνο», υποστήριζε η ταινία, αλλά, μην γνωρίζοντας κάποιον που να χρησιμοποίησε κάτι αντίστοιχο για να ταξιδέψει στο χρόνο, θα πάρω ένα ρίσκο και θα πω ότι είναι απλά τρία σωληνοειδή φωτάκια σε διάταξη «Υ». 1.21 γιγαβάτ; Όχι ακριβώς, αλλά και πάλι, όχι ιδιαίτερα οικονομική με κατανάλωση μεταξύ 8.5 και 9.5 λίτρων στα 100 χλμ.
Ο άνδρας και το όνειρό του: ο χαρισματικός (και πανύψηλος) Τζον ΝτεΛόριαν με μια πρωτότυπη DMC-12 κατά τη διάρκεια της διαδικασίας εξέλιξης.
Και πάλι, υπάρχει κάτι για την «ταπεινή» DeLorean, κάτι μαγικό, κάτι που δεν μπορείς να εντοπίσεις με ακρίβεια. Ή και μπορείς. Και έχει τα πάντα να κάνει τόσο με το αυτοκίνητο αυτό καθαυτό, όσο και με την ιστορία του. Που εν πολλοίς, είναι η ιστορία ενός ανθρώπου, του Τζον ΝτεΛόριαν.
Χαμηλή απόσταση από το έδαφος και σχεδιασμός από τον Giorgetto Giugiaro που δεν φείδεται ακμών και απότομων κοψιμάτων – τυπικά 70s!
Πρώην «μάγος» της Pontiac στη General Motors, προαλειφόταν για Νο1 της GM, τελικά παραβλέφθηκε για τον προεδρικό θώκο το 1973 και αποχώρησε από την εταιρεία με σκοπό να ξεκινήσει τη δική του εταιρία κατασκευής σπορ οχημάτων, την οποία και ονόμασε DeLorean Motor Company (DMC εν συντομία). Μέσα σε μόλις 2-3 χρόνια, είχε έτοιμη την πρωτότυπη μορφή της DMC-12 (12 εκ των 12.000 δολαρίων, της προβλεπόμενης τιμής πώλησης στις ΗΠΑ – λόγω της ισχυρής στερλίνας, το DMC-12 έφτασε να πωλείται έναντι 25.000 δολαρίων). Το πρωτότυπο ήταν το πρώτο βήμα για το στήσιμο της νέας εταιρείας και, με σχεδιασμό από τον Giorgetto Giugiaro, ήταν δύσκολο να χάσει. Οι gullwing πόρτες του αστραφτερού κουπέ έφερναν την υπόσχεση της εξωτικής αυτοκίνησης με τιμή κτήσης αντίστοιχη ενός οικογενειακού της εποχής.
Παρά τις περί του αντιθέτου φήμες, η DMC-12 διέθετε ηλεκτρικά παράθυρα στις εξωτικές gullwing πόρτες της – αυτά τα πολύ μικρά τραπεζοειδή κρύσταλλα που περιστοιχίζονται από μαύρο λάστιχο.
Και τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά του αυτοκινήτου, βέβαια, έδειχναν την προσοχή στη λεπτομέρεια. Ο εσωτερικός χώρος ήταν αρκετά άνετος για οδηγούς του (διόλου αμελητέου) αναστήματος του ΝτεΛόριαν, ενώ ακόμη και η επιλογή του κινητήρα ήταν άκρως αντι-muscle car, λόγω της πετρελαϊκής κρίσης, με έναν ταπεινό κινητήρα PRV V6, γαλλικής κατασκευής, απόδοσης 150 ίππων (στις ΗΠΑ 130, λόγω των αυστηρών ελέγχων εκπομπών ρύπων) να παίρνει θέση κάτω από το καπώ. Είναι ενδιαφέρον να επισημανθεί ότι, τα αρχικά σχέδια αφορούσαν στην τοποθέτηση στη μέση ενός Βάνκελ κατασκευής Citroen-NSU (μέσω της κοινοπραξίας Comotor) – ωστόσο το ναυάγιο ήρθε με την απόφαση λήξης παραγωγής των Βάνκελ λόγω των αξεπέραστων προβλημάτων παραγωγής.
Προφανώς η πραγματική DMC-12 δεν μπορούσε να πετάξει, ούτε διέθετε πινακίδες σε γραμμωτό κώδικα, ούτε και τη συσκευή Mr. Fusion μετατροπής σκουπιδιών σε ενέργεια (που, για την ιστορία, δεν ήταν τίποτε περισσότερο από μια καφετιέρα Krups με αλλαγμένα λογότυπα)!
Το αμάξωμα πέρασε σχεδόν αυτούσιο στην παραγωγή και αποτελεί κλασικό δείγμα 70s αυτοκίνησης. Απότομες γραμμές με δραματικά κοψίματα που αποπνέουν δυναμισμό, σφηνοειδές προφίλ και τα υπέροχα πάνελ από ανοξείδωτο ατσάλι. Από τα σχεδόν 9000 DeLorean που βγήκαν από τη γραμμή παραγωγής, μόλις 3 ήταν σε χρώμα διαφορετικό του φυσικού ατσαλιού (τρία επιχρυσωμένα με χρυσό 24 καρατίων).
Δεν έμελλε όμως να ανταποκριθεί στις προσδοκίες του εμπνευστή του – ψάχνοντας για χρηματοδότηση και αντιμετωπίζοντας αυξημένα προβλήματα ρευστότητας, ο Τζον ΝτεΛόριαν έπεσε στην παγίδα του FBI τον Οκτώβριο του 1982 με κατηγορίες εμπορίας ναρκωτικών. Αν και το 1984 αθωώθηκε από όλες τις κατηγορίες (ισχυριζόμενος ότι έπεσε θύμα παγίδευσης), η παρτίδα έληξε για την εταιρεία του ήδη από τα τέλη του 1982 και η DeLorean Motor Company έκλεισε οριστικά τις πόρτες της με συνολική παραγωγή 8.583 DMC-12. Μια βαλίτσα γεμάτη κοκαϊνη υπέγραψε το τέλος της DMC.
Αλλά όπως κάθε σωστός ήρωας του Χόλιγουντ, το come back της DMC-12 ήταν προδιαγεγραμμένο. Την επόμενη χρονιά της αθώωσης του ΝτεΛόριαν, στις 3 Ιουλίου 1985 και για δεκάδες εβδομάδες, ο κόσμος συνέρρευσε στους κινηματογράφους για μια ιδιαίτερη ταινία. Το «Back to the Future», παιδί των Ρόμπερτ Ζεμέκις και Μπομπ Γκέιλ (με τη στήριξη του μετρ Στίβεν Σπίλμπεργκ), έφερε τη DMC-12 ξανά στο προσκήνιο και απευθείας στις καρδιές των απανταχού φαν. Το φουτουριστικό σχήμα της χρονομηχανής DeLorean εξυπηρετούσε όλους τους σκοπούς του σεναρίου – για το 1985 ήταν ένα ιδιαίτερα εντυπωσιακό αυτοκίνητο, στο 1955 έμοιαζε βγαλμένο από «προφητικές» νουβέλες επιστημονικής φαντασίας, ενώ στο 2015 έμοιαζε ακριβώς στο στοιχείο του (ειδικά δίπλα στις – επίσης – φουτουριστικές ιπτάμενες Citroen DS, που επελέγησαν ακριβώς γι” αυτό το λόγο).
Η ημέρα της 21ης Οκτωβρίου 2015, σηματοδοτεί την ημερομηνία του ταξιδιού της χρονομηχανής στο μέλλον. Ένα μέλλον με ιπτάμενα αυτοκίνητα και σκέιτμπορντ, χωρίς δικηγόρους, με αξιόπιστες μετεωρολογικές προβλέψεις και αυτόματους σερβιτόρους. Και, μπορεί τίποτε από όλα αυτά που φαντάστηκαν οι σεναριογράφοι να μην διαφαίνεται στον ορίζοντα, η DeLorean όμως είναι, ακόμα και σήμερα, μια φανταστική πραγματικότητα, ένα χειροπιαστό όνειρο που αιχμαλώτισε τη φαντασία των απανταχού βενζινόπληκτων.
Η ιστορία όμως έχει μια τελευταία ανατροπή πριν ρίξει τίτλους τέλους. Χάρη στη νέα DeLorean Motor Company που λειτουργεί στο Τέξας των ΗΠΑ, ο μύθος της DMC-12 συνεχίζεται. Η εταιρεία εξαγόρασε όλο το στοκ ανταλλακτικών και αμαξωμάτων από το πτωχευμένο εργοστάσιο, κατασκευάζοντας ακόμα και σήμερα ολοκαίνουριες DMC-12. Με τόση επιτυχία που, χάρη στις νέες τεχνολογίες, ένας ηλεκτροκινητήρας απόδοσης 260 ίππων βρίσκει στέγη στο φουτουριστικό αμάξωμα, επιταχύνοντας το «παιδί» του «παιδιού – θαύματος» της αυτοκίνησης σε μόλις 4.9 δευτερόλεπτα, χαρίζοντας επιτέλους στη χρονομηχανή την ταχύτητα που της άξιζε. The End; Μάλλον όχι.
«Αν οι υπολογισμοί μου είναι σωστοί, όταν χτυπήσει 88 μίλια την ώρα θα δεις κάτι απίστευτο» – μια ατάκα του μοναδικού Κρίστοφερ Λόιντ που, ίσως αποτελεί μια τέλεια αλληγορία της ιστορίας του ΝτεΛόριαν.
Εκτύπωση
e-mail
