Βατοπέδι-Δικαιοσύνη-Σινούκ
Χρειάστηκαν 12 ολόκληρα χρόνια για να εκδοθεί απο την Ελληνική δικαιοσύνη μια πολύ εύκολη απόφαση.
Μπορεί όμως κανείς να κατανοήσει τη μεγάλη καθυστέρηση στη Δικαιοσύνη, αν συσχετίσει το σκάνδαλο αγοραπωλησίας ακινήτων στο Βατοπέδι με την συντριβή από εκρηκτικό μηχανισμό του ελικοπτέρου ΣΙΝΟΥΚ. Το ελικόπτερο γεμάτο οικονομικούς και τεχνικούς και νομικούς συμβούλους πήγαινε στο Βατοπέδι, δύο μόλις μήνες μετά τον συμβιβασμό που άνοιγε το δρόμο για χοντρές μπίζνες.
Το δυστύχημα είναι ότι η τωρινή απόφαση αυτή είναι μόνο του Εφετείου, πράγμα που σημαίνει ότι θέλει κι άλλα χρόνια για να κριθεί και στον Άρειο Πάγο και αν υπάρξει αναίρεση, έστω και για επουσιώδες θέμα, θα χρειαστούν κι άλλα χρόνια να ξαναπάει Εφετείο, ξανά Αρειο Πάγο κλπ.
Επομένως θα μπορούσε κανείς να υπολογίσει μια 20ετία. Αυτό ακριβώς είναι το "κόλπο" των ισχυρών. Να "τραβάει" μια υπόθεση για χρόνια στη Δικαιοσύνη, ώστε να προλάβουν να... πεθάνουν κρίσιμοι μάρτυρες, να χαθούν ή να ακυρωθούν έγγραφα.
Εν προκειμένω η εύκολη απόφαση αφορά το διαβόητο σκάνδαλο της μονής Βατοπεδίου, στο οποίο αναμείχθηκε έντονα ακόμα και στη δίκη το Οικουμενικό Πατριαρχείο, προφανώς παγιδευμένο από πρόσωπα της Μονής τα οποία έπαιζαν και παίζουν σε διπλό ταμπλώ. Και Πατριαρχείο Μόσχας και Οικουμενικό και αυτό φαίνεται απο τις συνεχείς "σβουροειδείς" κινήσεις των πολυμήχανων μοναχών Εφραίμ και Αρσένιου.
Η εύκολη απόφαση διαπίστωσε μετά 12 χρόνια αυτό που μερικοί φωνάζαμε από την πρώτη στιγμή. Ότι δηλαδή δεν είχε και δεν έχει την παραμικρή ιδιοκτησία η Μονή Βατοπεδίου στη λίμνη Βιστωνίδα και σε παρόχθιες εκτάσεις όχι λίγων μέτρων, αλλά σχεδόν μισού... νομού,αφού έφταναν στις 27.000 στρέμματα.
Από την εμπλοκή στη Δικαιοσύνη ξεκίνησε και η διερεύνηση του σκανδάλου. Η Μονή επι κυβερνήσεων Σημίτη είχε στήσει το μεγάλο κόλπο με δυο τμηματικές γνωμοδοτήσεις που αποδέχθηκαν οι τότε αρμόδιοι υπουργοί Γ. Δρυς (1998) και Α. Φωτιάδης (2000).
Το 2003 πήγε στα δικαστήρια για να περάσει "μουλωχτά¨και δικαστικά στην ιδιοκτησία της η Μονή γιατί διαφορετικά δεν μπορούσε να κάνει μεταγραφή στο υποθηκοφυλάκειο Κομοτηνής.
Στη δίκη ανατράπηκαν τα πάντα από την συνεργασία ενός στελέχους του ΠΑΣΟΚ και ενός στελέχους της Νέας Δημοκρατίας και με την βοήθεια του Μητροπολίτη Ξάνθης. Οι κ.κ. Ξυνίδης (ΠΑΣΟΚ) και Παυλίδης (Ν.Δ.) κινητοποίησαν τους μηχανισμούς, έδωσαν μάχη στο δικαστήριο και τότε η υπόθεση κλειδώθηκε σε ένα... συρτάρι χωρίς να δημοσιεύεται η απόφαση που με 2-1 ήταν εναντίον της Μονής και υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου!
Ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου επί Νέας Δημοκρατίας Γιώργος Σανιδάς ξεκίνησε με πύρινη εντολή την δικαστική έρευνα, απαλλάσσοντας (λανθασμένα και κακώς) πολιτικά πρόσωπα ένθεν - κακείθεν και ο τότε επιθεωρητής του Αρείου Πάγου Γιάννης Παπανικολάου με τους εισαγγελείς Ηλία Κολιούση και Ελένη Σωτηροπούλου έφεραν σε πέρας το δικαστικό μέρος μέσα σε θύελλα αποκαλύψεων, συγκρούσεων παραιτήσεων.
Όλη η ουσία ήταν αν έχει ή όχι ιδιοκτησία η μονή, ώστε να μπορεί στη συνέχεια να κάνει ανταλλαγές πανάκριβων εκτάσεων δίνοντας... νεράκι τρεχούμενο και θαλασσινό μαζί με ξένες εκτάσεις γύρω από τη λίμνη που είχε χαρακτηρισθεί και περιοχή αρχαιολογική και Natura.
Ενώ ήδη ξεκίνησαν δίκες για τα μη πολιτικά πρόσωπα που κατηγορούνται για κακουργήματα απιστίας περί τη δημόσια περιουσία και άλλα, το Εφετείο Θράκης με πρόεδρο τον γνωστό δικαστικό Χρήστο Τζανερρίκο και μέλη την εισηγήτρια κ. Παπαχίου και τον κ. Κακαμανούδη έκρινε (απόφαση 197/2015) ότι η Μονή δεν έχει καμία ιδιοκτησία.
Όλα πήραν σαφή δρόμο επί κυβερνήσεων Σημίτη, αλλά στο τέλος του 2003 και ενόψει της δίκης (Νοέμβριο του 2003 έγινε η δίκη, το... 2008 δημοσιεύθηκε η απόφαση...) οι τοπικοί φορείς και ο τότε βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Αλ. Κοντός κινητοποιήθηκαν και η υπόθεση ξαναπήγε σε κρίση.
Το δυστύχημα ήταν ότι επί υπουργίας Πέτρου Δούκα τον Ιούνιο του 2004 το δημόσιο παραιτήθηκε και πήγε σε συμβιβασμό ανταλλαγών εκτάσεων με τη Μονή Βατοπεδίου.
Οι εκτάσεις που επέλεξε η Μονή ήταν στη Χαλκιδική (στον χρυσό...), στην Ήπειρο ήθελε την περιοχή των γεωτρήσεων για πετρέλαιο (...), σε νευραλγική περιοχή της Θεσσαλονίκης, σε επίσης παρόμοια της Αττικής.
Κρίσιμη παράμετρος: Το ελικόπτερο Σινούκ πήγαινε την 11η Σεπτεμβρίου 2004 με όλο το οικονομικό και νομικό επιτελείο και τον ίδιο τον (Κύπριο) Πατριάρχη Αλεξανδρείας στον (Κύπριο) ηγούμενο της Μονής Βατοπεδίου για να συζητήσουν και θέματα συνεργασιών.
Δεν έφτασε ποτέ αφού ανατινάχθηκε. Στα ευρήματα που καταγράφηκαν από τους ερευνητές βρέθηκαν κρίσιμα "κομμάτια" απο μηχανισμούς που ΔΕΝ ανήκαν στο ελικόπτερο και ως σήμερα αποσιωπώνται.
Από το πλήθος εγγράφων που συγκεντρώθηκαν στη Δικαιοσύνη και στη Βουλή κατά την ποινική και πολιτική διερεύνηση του σκανδάλου δημοσιεύουμε ορισμένα πολύ χαρακτηριστικά όπως:
1. Η ιδιοκτησία της Μονής κρίθηκε απο τρεις μάρτυρες που ήταν ένας... αλιεργάτης, ένας έμπορος και ένας μπακάλης που είπαν ότι είχαν ακούσει ότι η λίμνη ανήκει στη Μονή.
2. Την εντολή του κ. Σανιδά προς τον κ. Κολιούση, όπου μνημονεύεται και η δική μας έρευνα και η ανυπαρξία οποιουδήποτε δικαιώματος της Μονής στη λίμνη παρά τα δήθεν έγκυρα χρυσόβουλα.
3. Την αντίδραση του σημερινού υπερυπουργού Γιάννη Δραγασάκη, υπέρ των συμφερόντων του ελληνικού δημοσίου
4. Την επιστολή που έστειλε παρεμβαίνοντας ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναφερόμενος σε χρυσόβουλα, των οποίων η εγκυρότητα ουδέποτε επιβεβαιώθηκε και σε σχετική συζήτηση στη Βουλή αποδόθηκε σε βεβαίωση από το... Εθνικό Κέντρο Ερευνών!
Στα πορίσματα της Βουλής όλα τα κόμματα απέκλεισαν κάθε ιδιοκτησιακό δικαίωμα της Μονής. Τόσο το ΠΑΣΟΚ επί του οποίου η Επιτροπή (πρόεδρος ο Μαν. Μπεντενιώτης) εξέδωσε το πιο σοβαρό πόρισμα, όσο και η Νέα Δημοκρατία (επί Κ. Καραμανλή) είχαν κατηγορηματική θέση ότι δεν υπάρχει ιδιοκτησία της Μονής.
Δημοσιεύουμε χαρακτηριστικές περικοπές από τα πορίσματα δυο αντίθετων κομμάτων για τη βάση του σκανδάλου που θα ταλαιπωρεί για χρόνια τη Δικαιοσύνη και μάλλον ΔΕΝ θα αποδοθεί ποτέ Δικαιοσύνη.
Το πόρισμα της Νέας Δημοκρατίας και το πόρισμα του ΚΚΕ που καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ιδιοκτησία η Μονή δεν είχε. Άρα κάποιοι πήγαν να κάνουν τις μεγάλες αρπαχτές με off shore εταιρείες και ούτω καθεξής.
Ιδού:
ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
«...ΤΗΝ 3.10.2008 ΕΞΕΔΟΘΗ Η ΥΠ' ΑΡΙΘΜ. 1098315/6443/Α0010/3.10.2008 απόφαση του Υφυπουργού Οικονομικών κ. Μπέζα, δυνάμει της οποίας για λόγους προστασίας της δημόσιας περιουσίας και για σοβαρούς και προφανείς λόγους δημοσίου συμφέροντος ανεκλήθησαν οι τρείς προηγούμενες Υπουργικές αποφάσεις των κ.κ. Δρυ και Φωτιάδη, με τις οποίες είχαν γίνει δεκτές οι γνωμοδοτήσεις του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Δημοσίων Κτημάτων περί μη προβολής δικαιωμάτων κυριότητας του Δημοσίου επί της Λίμνης Βιστωνίδας και των παραλίμνιων εκτάσεών της.
Η εν λόγω απόφαση αποτέλεσε την πρώτη ενέργεια που έλαβε χώρα εκ μέρους της Διοίκησης μέσα σε χρονική περίοδο μιας δεκαετίας προς την κατεύθυνση της αμφισβήτησης των δικαιωμάτων που διεκδικούσε μέχρι τότε η Μονή επί των ακινήτων του Δημοσίου.
Κι ενώ η εν λόγω απόφαση θα έπρεπε να τύχει ευρύτατης αποδοχής λόγω της ανατροπής που επέφερε στο καθεστώς που μέχρι τότε είχε δημιουργηθεί σε βάρος των συμφερόντων του Ελληνικού Δημοσίου, αμφισβητείται έντονα μέχρι και σήμερα.
Συγκεκριμένα, ως προς την εν λόγω απόφαση απασχόλησαν την Εξεταστική επιτροπή τα εξής:
Εθίγη για ακόμη μία φορά το γεγονός οτι με την εν λόγω απόφαση δεν ανεκλήθη και η απόφαση του κ.Δούκα, δυνάμει της οποίας είχε γίνει αποδεκτή η υπ΄αριθμ. 26/2004 γνωμοδότηση του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Δημοσίων Κτημάτων.
Πλην όμως, η εν λόγω γνωμοδότηση, η οποία εξεδόθη επί της αιτήσεως επανεξέτασης των παλαιότερων γνωμοδοτήσεων του εν λόγω Συμβουλίου που υπέβαλε ο κ. Φωτιάδης, δεν παρήγαγε έννομα αποτελέσματα. Με την γνωμοδότηση αυτή το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο αποφαινόταν ότι είχε λάβει υπόψη του τις ενστάσεις των φορέων και των πραγματικών περιστατικών στα οποία αναφερόταν ο κ.Φωτιάδης με την αίτησή του και ότι δεν υφίστατο λόγος επανεξέτασης των γνωμοδοτήσεων.
Ωστε η υπουργική απόφαση του κ. Δούκα, που αποδέχτηκε την ως άνω γνωμοδότηση, σε καμία περίπτωση δύναται να θεωρηθεί οτι παρήγαγε έννομα αποτελέσματα και ως εκ τούτου θα ήταν ελάσσονος, αν όχι μηδενικής, σημασίας η ανάκλησή της....»
ΚΚΕ
α) Κατά την χρονική περίοδο από το 1998 έως τον Απρίλιο του 2004, δηλ.την περίοδο που κυβέρνηση ήταν το ΠΑΣΟΚ, η πολιτική ευθύνη συνίσταται στην δημιουργία των προυποθέσεων, με πράξεις ή παραλείψεις, οι οποίες σαφώς είχαν σοβαρά έννομα αποτελέσματα ( η αποδοχή με υπουργικές αποφάσεις τριών διαδοχικών γνωμοδοτήσεων, οι οποίες κλιμακωτά αφαιρούσαν τη δυνατότητα απο το Δημόσιο να προβάλει δικαιώματα κυριότητας και αντίστοιχα αναγνώριζαν κυριότητα, ιδίως η δεύτερη και Τρίτη, υπέρ της Μονής Βατοπεδίου, σε νησίδα εντός της λίμνης νησίδες και τελικά στην ίδια τη λίμνη Βιστωνίδα, όπως και η παράδοση με σχετικά πρωτόκολλα, μέρους της νομής των παραλιμνίων εκτάσεων, τον Νοέμβρη του 2002 και του τμήματος της λίμνης, τον Ιούνιο του 2003, που βρίσκονταν στα όρια του Νομού Ξάνθης, η μη ανάκληση των πιο πάνω αποφάσεων, όταν πια έγινε φανερό, τον Οκτώβρη του 2003, με τις διαμαρτυρίες των φορέων της Ξάνθης...
...το Δημόσιο βάσιμα μπορούσε να υποστηρίξει έναντι της Μονής τη δική του κυριότητα τουλάχιστον επί της λίμνης και των παραλιμνίων εκτάσεων, όπως επίσης η μη επιθετική άσκηση αναγνωριστικής αγωγής κυριότητας απο το Δημόσιο, ως ανταπάντηση στην αγωγή της Μονής) που επέτρεψαν στη συνέχεια στην κυβέρνηση της Ν.Δ. να εδραιώσει την ήδη από την περίοδο του ΠΑΣΟΚ διαμορφωθείσα υπερ της Μονής κατάσταση, αλλά και να προχωρήσει στην αμαρτωλή ανταλλαγή της λίμνης και των παραλίμνιων εκτάσεων με αρκετές δεκάδες ( περίπου 260 ) ακίνητα, πολλά εκ των οποίων φιλέτα, που ανήκαν στο Δημόσιο.
β) Κατά την χρονική περίοδο από τον Απρίλιο 2004 μέχρι και τα τέλη Σεπτεμβρίου 2008, δηλ. την περίοδο που κυβερνά η Ν.Δ., η πολιτική ευθύνη συνίσταται...» κλπ
Σε ποινικό επίπεδο η υπόθεση βρίσκεται στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων της Αθήνας ενώ για την τύχη των ανταλλαγών μετά από αυτή την απόφαση η υπόθεση περιπλέκεται έντονα.
Η απόφαση αλλάζει εντελώς τα δεδομένα καθώς τίθεται σε νέα βάση τη τύχη των ανταλλαγών που έγιναν στη βάση του συμβιβασμού του Δημοσίου με τη Μονή.
Υποτίθεται ότι χρυσόβουλα έδιναν την ιδιοκτησία στη Μονή. Το λεπτό σημείο είναι, ποιος βεβαιώνει μετά χιλιάδες χρόνια τη γνησιότητα των χρυσόβουλων που έφταναν (υποτίθεται) μέχρι τον αυτοκράτορα Βοτανιάτη;
Στο κρίσιμο ζήτημα η Μονή προσπάθησε να κάνει το κόλπο λέγοντας σε επίμονες ερωτήσεις στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής ότι τα χρυσόβουλα πιστοποίησε το Εθνικό Κέντρο Ερευνών.
Δεν πέρασε ούτε στους βουλευτές ΟΛΩΝ των Κομμάτων, ούτε στη Δικαιοσύνη. Αλίμονο αν περνούσε. Διότι και πλείστες άλλες Μονές από τη Σκύρο μέχρι την Κρήτη και τον Όλυμπο διεκδικούν δεκάδες χιλιάδες στρέμματα με... χρυσόβουλα και μαρτυρίες βοσκών.
Συνήθως πίσω από τα κόλπα αυτά κρύβονται επιχειρηματίες, οι οποίοι εμποδίζουν και την δημιουργία Κτηματολογίου, ώστε να προλάβουν να αρπάξουν δημόσιες εκτάσεις.
Τελείως συμπτωματικά μετά πολλά - πολλά χρόνια βγήκε και η απόφαση της Διοικητικής Δικαιοσύνης με την οποία ανατράπηκαν τα δεδομένα και αποζημιώνονται με εκατομμύρια ευρώ οι επιβάτες του μοιραίου Σινούκ.
Η απόφαση του Εφετείου Θράκης θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στην ποινική δίκη που ήδη έχει αρχίσει για δεκάδες κατηγορούμενους, πρώην αξιωματούχους του Κράτους και πολίτες για το σκάνδαλο αυτό.
Ορισμένες πλευρές και αυτής της ποινικής δίκης είναι σκανδαλώδεις και θα επανέλθουμε...
