27 Ιανουαρίου 1945 – 2016: 71 Χρόνια Και το Ολοκαύτωμα…. Συνεχίζεται…… - Του Ιάκωβου Μ. Φριζή

Μετά το Ολοκαύτωμα, οι διωγμοί  των Εβραίων δεν σταμάτησαν, σε παγκόσμια κλίμακα, αλλού φανερά και αλλού υποτονικά. Υπήρχαν και χώρες όπου επικράτησε μόνο ένας λεκτικός αντισημιτισμός, ο οποίος όμως, σε αρκετές περιπτώσεις, έφθασε και σε πράξεις βίας. Με την πάροδο των χρόνων, ο αντισημιτισμός χρειάστηκε κάποια μεταμφίεση. Όπως ο σιωνισμός, που πολλοί τον προβάλλουν ως αντισιωνισμό, για να κρύψουν τον αντισημιτισμό τους.

Με το τέλος του Ολοκαυτώματος υπήρξε μία ανάπαυλα του αντισημιτι-σμού, η οποία σιγά-σιγά αλλά σταθερά, άρχιζε να ξεθωριάζει και φθάσαμε στις μέρες μας, να υπάρχει ένας ενεργός αντισημιτισμός σε όλες τις κοινωνίες. Πέρασε η εποχή της χειμερίας νάρκης του αντισημιτι-σμού.

Στις πολλές μορφές του αντισημιτισμού, δυστυχώς, ξεχωρίζει ο Χριστιανι-κός αντισημιτισμός, «που στον πυρήνα του έχει πάντα παραμείνει θεολογι-κός» (Εντ. Φλάννερυ).

Ο Εβραϊκός λαός, στα χιλιάδες χρόνια της ύπαρξής του, έζησε πάντα κάτω από έναν φόβο ξεσπάσματος αντισημιτικών πράξεων, αποτέλεσμα των οποίων ήταν πάντα οι σφαγές, οι διώξεις, οι απελάσεις, προβάλλο-ντας πάντα οι αντισημίτες τον μύθο της αέναης εβραϊκής συνωμοσίας. Κι όμως, παρά τα ασταμάτητα κύματα του αντιεβραϊσμού σε όλο τον κόσμο, οι Εβραίοι της Διασποράς εντάσσονται στις διάφορες εθνικές κοινωνίες όλων των κρατών του πλανήτη και γίνονται για εκατοντάδες χρόνια Γερμανοί, Ρώσοι, Γάλλοι, Άγγλοι, Αμερικανοί, Έλληνες κλπ., πραγματικά συνειδητοί υπήκοοι και αληθινοί πατριώτες της χώρας που τους αποδέ-χεται. 

Φωτεινό παράδειγμα στην πατρίδα μας, η συμμετοχή των Ελλήνων Εβραίων σε όλους τους απελευθερωτικούς πολέμους της χώρας μας, με προεξέχοντα τον πόλεμο του 1940, όπου στρατεύθηκαν 13.000 περίπου Ελληνοεβραίοι, εκ των οποίων 513 άφησαν τα κόκκαλά τους στα αλβανικά βουνά, 3.800 τραυματίστηκαν, εκ των οποίων εκατοντάδες με κομμένα τα πόδια τους και ας μη ξεχνάμε τον Συν/ρχη Φριζή, που έπεσε στο πεδίο της μάχης, χαρίζοντας την πρώτη νίκη στα Ελληνικά Όπλα.

Το Ολοκαύτωμα της Ναζιστικής Γερμανίας, έγινε αποδεκτό σχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες που είχε υπό την κατοχή του ο γερμανικός στρατός. Υπήρξαν αντιδράσεις της Δανίας και της Ολλανδίας, κατά του γερμανικού σχεδίου της εξόντωσης του εβραϊκού πληθυσμού, με αρκετά καλά αποτελέσματα. Στην πατρίδα μας, την Ελλάδα, παρά το σοβαρή και θαρραλέα στάση του Αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού και του αρχηγού της Αστυνομίας Άγγελου Έβερτ, αλλά και άλλων παραγόντων, δεν κατορθώθηκε να σωθεί ο εβραϊκός πληθυσμός της χώρας, φτάνοντας η εξόντωσή του σε ποσοστό 96%. Θα ήταν παράλειψη, αν εδώ δεν τονιζόταν η γενναία στάση του Αρχιεπισκόπου Ζακύνθου και του Δημάρχου Καρέρ, που με τη σθεναρή τους θέση έσωσαν και τους 275 Εβραίους του υπέροχου νησιού τους. 

Μπορεί το Ολοκαύτωμα να βαρύνει αποκλειστικά τον γερμανικό λαό, υπήρχαν όμως και κάποιοι λαοί της Ευρώπης, όπως οι Πολωνοί, οι Ουκρανοί κ.ά., που το μίσος που είχαν κατά των Εβραίων ήταν τόσο μεγάλο, που τους έσπρωξε ώστε να μη σταματούν τις σφαγές, ακόμη και μετά τις φοβερές ανατριχιαστικές αποκαλύψεις κάθε λεπτομέρειας της γενοκτονίας του εβραϊκού πληθυσμού της Ευρώπης.

Το 1986, η Καθολική Εκκλησία, αντιλαμβανόμενη το μέγεθος της σφαγής που κι αυτή «έβαλε το χεράκι της» στην εξολόθρευση των εκατομμυρίων Εβραίων, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος, αποκαλεί συνεχώς τους Εβραίους «οι πρωτότοκοι αδελφοί μας» και μέσα στη Συναγωγή της Ρώμης δήλωσε: «Για άλλη μια φορά και με δική μου πρωτοβουλία, η Καθολική Εκκλησία, μέσα από τα κείμενα της Διακήρυξης “Nostra Aetate”, καταγγέλει τα μίση, τις διώξεις και όλες ανεξαιρέτως τις εκδηλώσεις αντισημιτισμού, οι οποίες, ασχέτως των υποκινητών τους, είχαν ως στόχο τον εβραϊκό λαό».

Η Καθολική Εκκλησία έκανε το αυτονόητο. Αναγνώρισε το τεράστιο λάθος της, να στραφεί κατά του εβραϊκού λαού, από τον λαό αυτόν που ήλθε ο Θεός της Χριστιανοσύνης. Δεν είδα κάποια αντίστοιχη δήλωση από κάποιον Ιεράρχη της Ορθοδόξου Εκκλησίας, εκτός φυσικά λάθους.

Σήμερα, που ο κόσμος μας ζει μια κατάσταση μίσους, σε παγκόσμιο επί-πεδο, σήμερα που οι λαοί πενθούν καθημερινά θύματα του φανατικού μίσους του Ισλάμ κατά του Δυτικού κόσμου, και όχι μόνο, δεν είδα κάποια συμπάθεια, κάποιο πόνο, κάποιο ενδιαφέρον, εκ μέρους του χριστιανικού κόσμου, για τις σφαγές αθώων πολιτών Ισραηλινών, από δολοφόνους Παλαιστίνιους. Εδώ πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι σοβαρό. Όλοι οι Παλαιστίνιοι δεν είναι εγκληματίες. Υπάρχουν ανάμεσά τους και νομιμόφρονες πολίτες απέναντι στο Εβραϊκό κράτος. Όμως, όσοι σκοτώνουν Εβραίους, γίνονται ήρωες στον αραβικό κόσμο. Ακριβώς εδώ, έχουμε μία επανάληψη του Ολοκαυτώματος, σε μικρή μορφή, που όμως κανείς δεν δίνει σημασία. Όταν σιωπάς για άδικους φόνους ανθρώπων, εβραίων πολιτών, μέσα ακόμη στη γη του Ισραήλ, η σιωπή είναι συνένοχη του φόνου. Έτσι και στο Ολοκαύτωμα, κανείς δεν μιλούσε, άρα συμφωνούσε. Γι’ αυτό υπογραμμίζω ότι, δυστυχώς, το Ολοκαύτωμα συνε-χίζεται, συνεχίζεται και στις μέρες μας.

Σήμερα, το φανατικό Ισλάμ, είναι ο απόλυτος εχθρός του Ισραλήλ, που αγωνίζεται με κάθε τρόπο, για την καταστροφή του εβραϊκού κράτους, καταγγέλλοντας ότι είναι περιττό κράτος. Το φανατικό Ισλάμ, βασισμένο σε μια παγκόσμια εβραιοφοβία, αντικατέστησε το σύνθημα του παναρα-βισμού «Θάνατος στο Ισραήλ», σε «Θάνατο στους Εβραίους». 

Πριν λίγες ημέρες, ένα παιδί 16 ετών, κάρφωσε το μαχαίρι του στην καρδιά μιας μητέρας με έξι παιδιά, δηλαδή την έσφαξε μπροστά στα παιδιά της και θα συνέχιζε το δολοφονικό του έργο, σφάζοντας και τα παιδιά της, αλλά είχε «χώσει» το δολοφονικό μαχαίρι του τόσο βαθιά στην καρδιά της άτυχης νεαρής μητέρας, που δεν μπόρεσε να το βγάλει και ν’ αποτελειώσει το δολοφονικό του έργο. Κι όλο αυτό το απύθμενο μίσος, είναι ριζωμένο στο μυαλό και στην καρδιά ενός 16χρονου αγοριού!!! Εδώ, θα μπορούσαμε να προσθέσουμε την γνώμη μιας δημοσιογράφου, που έγραψε: «Το Ισλάμ έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας λατρείας θανάτου».

Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, ανακοινώνεται από τα ΜΜΕ του Ισραήλ, ότι το Σάββατο 23-1-2016 «μία νέα Παλαιστίνια 13 χρονών, αποπειράθηκε να μαχαιρώσει έναν Ισραηλινό φρουρό, ο οποίος πρόλαβε και την σκότωσε, σώζοντας τη ζωή του». Η Σαμάρεια, η Ιουδαία, η Ιερουσαλήμ και όλο το Ισραήλ, συνταράσσονται από τις αρχές Οκτωβρίου του 2015, από βίαια θανατηφόρα επεισόδια, κυρίως από επιθέσεις με μαχαίρια, κατσαβίδια, ακόμη και ψαλίδια, από μεμονωμένους Παλαιστίνιους, εναντίον Ισραηλινών δυνάμεων ασφαλείας, αλλά και αθώων γυναικών, ανδρών και παιδιών.

Και η αφορμή του φόνου από ένα 16χρονο αγόρι; Κι ενός κοριτσιού 13 χρονών; Ότι το Ισραήλ έχει υπό την κατοχή του παλαιστινιακά εδάφη. Η Κύπρος κατέχεται από τον τουρκικό στρατό. Είδατε ποτέ κάποιον Ελληνοκύπριο να σφάζει μια ανυπεράσπιστη μητέρα, επειδή είναι Τουρκάλα; Πέρασαν 68 χρόνια από την επανίδρυση του Ισραήλ και οι Άραβες συνεχίζουν να σφάζουν Εβραίους, λες και έτσι θα γίνει ειρήνη. Έδωσαν όλη τη Γάζα το 2005 οι Ισραηλινοί στους Παλαιστίνιους. Είδατε εσείς κάποια ειρήνη; Οι πόλεμοι και οι θάνατοι συνεχίζονται, πάντοτε με ευθύνη των Αράβων. Συμπέρασμα: το Ολοικαύτωμα, με άλλη μορφή, συνεχίζεται. Αν κάποιοι θέλουν να υποστηρίξουν ότι δεν είναι δίκαιο και σωστό να χτυπάς τον δολοφόνο του, το Ταλμούδ αποδέχεται τη νόμιμη άμυνα: «Εάν κάποιος έλθει να σε σκοτώσει, πρόλαβε και σκότωσέ τον εσύ».

Σήμερα, οι λέξεις και οι έννοιες Ολοκαύτωμα–αντισημιτισμός–αντισιωνισμός, έχουν σχεδόν άμεση συγγενική σχέση. Στο Ολοκαύτωμα, οι θιασώτες του ήθελαν την εξαφάνιση των Εβραίων. Στον αντισημιτισμό, οι θιασώτες του θέλουν το κακό των Εβραίων, μέχρι θανάτου. Στον αντισιωνισμό, είναι όλα μαζί, και κάτι ακόμα χειρότερο. Όλοι οι αντισιωνιστές, σκοπός τους είναι η καταστροφή του Ισραήλ, γι’ αυτό «λατρεύουν» τους Άραβες και ειδικά τους Παλαιστίνιους, που είναι το εργαλείο τους στους άνομους και κακόβουλους σκοπούς τους.

Το 1975, ο ΟΗΕ, με ψήφισμά του, καταδίκασε τον σιωνισμό ως ρατσισμό, με την ψήφο των Αράβων, των Σοβιετικών και των χωρών του Τρίτου Κόσμου. Και με βάση αυτό το απαίσιο ψήφισμα, ο ΟΗΕ δέχθηκε στις αγκάλες του τον ανθρωποφάγο πρόεδρο της Ουγκάντα Ίντι Αμίν Νταντά και ως πρόεδρος του Οργανισμού Αφρικανικής Ενότητας, προσκαλέστηκε να μιλήσει στην Γενική Σύνοδο του ΟΗΕ. Η ομιλία του ήταν μία αποκήρυξου αυτού που αποκάλεσε «σιωνιστική συνωμοσία εναντίον της ανθρωπότητας» και απαίτησε, αυτός ο ανθρωποφάγος, όχι μόνο την αποβολή του Ισραήλ από τον ΟΗΕ, αλλά καιτ ην «εξάλειψή» του ως κράτους. Αυτή η απάνθρωπη πρόκληση για γενοκτονία και εξαφάνιση του εβραϊκού κράτους, ήταν καλοδεχούμενη από τις Μαρξιστικές, Αραβικές και τριτοκοσμικές αντιπροσωπείες. Η Σύνοδος του ΟΗΕ του απένειμε ένα θερμό χειροκρότημα όταν έφτασε, τον χειροκροτούσε στη διάρκεια της ομιλίας του και πάλι σηκώθηκε όρθια όταν έφυγε. Την άλλη μέρα, ο Γ.Γ. του ΟΗΕ, παρέθεσε δημόσιο δείπνο προς τιμήν του!!! 

Ο ΟΗΕ που αντιπροσωπεύει την ανθρωπότητα, γονάτισε μπροστά στον ανθρωποφάγο αντισημίτη. Αλλά ακόμη και σήμερα υπάρχουν δείγματα αντισημιτικά, που προέρχονται από την χριστιανική θεολογία. Στα χρόνια του Ιησού, στην Ιουδαία, ποιοι ήταν οι σταυρωτές; Σύμφωνα με ιστορικά στοιχεία και όχι θεολογικά, σταυρωτές ήταν οι Ρωμαίοι. Ποιοι ήταν οι σταυρωμένοι; Οι Εβραίοι. Αλλά μέσα από μία απύθμενη προπαγάνδα, τον σταυρωμένο λαό, τον έκαναν λαό σταυρωτή, γεγονός που ξεκάθαρα ξεπερνάει τα όρια της λογικής. Αυτή η λογική, που δεν κατευθύνεται καθόλου από την ιστορική αλήθεια, έφερε στον εβραϊκό λαό, για 2000 χρόνια, αφάνταστους διωγμούς, σφαγές, βασανιστήρια, εξορίες, πογκρόμ, που δυστυχώς ακόμη και σήμερα, συνεχίζεται ένας πόλεμος φρίκης κατά κάθε Εβραίου και κατ’ επέκταση κατά κάθε Ισραηλινού. 

Τα λίγα καλά δεδομένα που υπάρχουν απέναντι σ’ αυτή τη βρώμικη κατάσταση, δεν μπορούν να εξαφανίσουν το πρόβλημα του αντισημιτισμού. Μήπως γι’ αυτό σχεδόν όλος ο κόσμος δεν αντιδρά στον γενικευμένο αντιεβραϊσμό των Αράβων, αλλά σιωπά, επιβραβεύοντας έτσι την εχθρότητα όλου του Αραβικού κόσμου κατά του Ισραήλ;

Στην εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, εξέχουσες Αραβικές προσωπι-κότητες έδειχναν την συμπάθειά τους προς τους Ναζί, όπως ο Μεγάλος Μουφτής της Ιερουσαλήμ, ο Χατζ Αμίρ Ελ-Χουσσεϊνί, πήγε στο Βερολίνο, όπου ξεκάθαρα έδωσε την έγκρισή του στους Ναζί για το Ολοκαύτωμα των Εβραίων. Ποτέ δεν αποκηρύχθηκε για την αντισημιτική στάση του από κανέναν Άραβα ηγέτη και μετά τον πόλεμο έγινε ξανά δεκτός ως ηγέτης των Παλαιστινίων Αράβων. Ο Χίτλερ έχαιρε τιμών στον Αραβικό κόσμο, όπως και ο Αϊχμαν. Μετά τον πόλεμο, πολλοί Ναζί αξιωματούχοι απέδρασαν στο Κάιρο, όπου βρήκαν άσυλο. Ο Νάσερ, που έδιωξε τους Έλληνες της Αιγύπτου, τροφοδότησε τον αντισημιτισμό με επίσημα σχόλια. Ο Σαντάτ, πρόεδρος της Αιγύπτου, το 1972 είχε το θάρρος να μιλήσει στην Ισραηλινή Βουλή στην Ιερουσαλήμ και να τονίσει ότι «το Κοράνι υπερασπίζεται την αναγκαιότητα της ταπείνωσης και του εξευτελισμού των Εβραίων».

Η εχθρότητα των Αράβων κατά του Ισραήλ και των Εβραίων γενικώτερα, είναι καθολική και μόνιμη. Ας μη μας διαφεύγει η διπλή αρχή, που αναφέρεται στο Κοράνι: «Οι μη μουσουλμάνοι μονοθεϊστές –δηλαδή οι Εβραίοι και οι Χριστιανοί– δεν πρέπει να κυριαρχούν πάνω στους μουσουλμάνες, αλλά να κυριαρχούνται από αυτούς και να μένουν σε υποβιβασμένη θέση». Μ’ αυτές τις θέσεις να περιμένει κανείς ειρήνη; 

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα, ότι το Ολοκαύτωμα συνεχίζεται, με άλλες μορφές σήμερα, τόσο στην Διασπορά, όσο και στο Ισραήλ. Ο εβραϊκός λαός άντεξε 2300 χρόνια όλους τους διωγμούς, σίγουρα θ’ αντέξει και τώρα τη νέα μορφή του Ολοκαυτώματος, με την ελπίδα πως θα έλθει η μέρα που ο κόσμος θα καταλάβει το αιώνιο λάθος του, και θα σταματήσει το μίσος του κατά του μικρού, βασανισμένου λαού του Ισραήλ.