Το Ασθμαίνον Πολυμίξερ
Η τηλεκριτικός του "Βήματος" τον αποκαλεί "πολυτεχνίτη", εγώ για σήμερα θα μείνω στο "πολυμίξερ". Γιατί η λέξη "πολυμίξερ" νομίζω πως, χωρίς να είναι προσβλητική, τον περιγράφει με μεγαλύτερη ακρίβεια.
Οποιαδήποτε νοικοκυρά, για να μιλήσω στη γλώσσα των πρωινάδικων, πολύ πιθανό να έχει στο σπίτι της ένα - "θεϊκό" (όπως είναι αυτή η λέξη που είναι τόσο της μόδας στα πρωινάδικα και περιγράφει τα πάντα, από μία δήλωση του Κώστα Βουτσά μέχρι μια μπριζόλα στα κάρβουνα) - πολυμίξερ.
Αν είναι καλό, χτυπάει μαρέγκες να κρέμονται από το ταβάνι, σαντιγύ στητές ωσάν μαρμάρινα μνημεία, φτιάχνει και παντεσπάνι. Αν είναι ακόμα καλύτερο, ζυμώνει κιόλας. Φτιάχνει ψωμιά και τσουρέκια (χωρίς να τα κάνει τσουρέκια). Αν είναι πια ο σταρ των πολυμίξερ, κάνει τα πάντα. Φτιάχνει μακαρόνια, κόβει κιμά, μόνο τον καφέ δεν σου λέει.
Και, ναι μεν τις κάνει όλες αυτές τις δουλειές, αλλά τις κάνει καλά; Ή, για να διατυπώσω διαφορετικά το ερώτημα, πρέπει να τις κάνει;
Όταν το πολυμίξερ, εν προκειμένω, τραγουδάει, το κάνει πολύ καλά. Και όταν χορεύει, και όταν παρουσιάζει, όταν κάνει σόου γενικότερα. Εξαιρετικό. Και εκεί κάπου το πράγμα αρχίζει να παίρνει άλλη τροπή. Γιατί όταν το πολυμίξερ βρίσκεται μπροστά από τις κάμερες, αποκτά μεν μια άνεση να μιλάει, αλλά όχι και να κάνει άλλα πράγματα, όπως π.χ. να παίζει στην Επίδαυρο.
Και μπορεί το πολυμίξερ να είχε πάντοτε όνειρο να παίξει στην Επίδαυρο - εν πολλοίς όπως και ο μηχανικός στο συνεργείο του αυτοκινήτου μου, που μπορεί πάντα να είχε όνειρο να γίνει αστροναύτης. Δεν έχει όμως, κρίσιμα, τα εφόδια να το πραγματοποιήσει, εκτός αν έχει μέσον στη NASA. Αλλά και πάλι, στην πρώτη λακούβα του Σογιούζ, ο μηχανικός-που-έγινε-αστροναύτης θα πέσει μέσα.
Βέβαια το πολυμίξερ έχει οπαδούς - για αρχή οι νοικοκυρές που έχουν επενδύσει σε αυτό σίγουρα στην αρχή θα ενθουσιαστούν με τις νέες του ικανότητες. Και θα το ακολουθήσουν πιστά, χωρίς αμφιβολία.
Μέχρι που το πολυμίξερ, το οποίο όλο αυτό τον καιρό συνοδεύεται από πλασιέ πρέσβεις της φίρμας του, θα αποφασίσει να εκφράσει την πολιτική του άποψη σε ένα κρίσιμο δημοψήφισμα ή να παραστεί σε ψεύτικες φιέστες με πρόσφυγες στις οποίες μοιράζονται 200 κουτιά προμηθειών για 900 ανθρώπους όσο είναι οι κάμερες μπροστά και μετά τίποτα, γιατί έχουμε να μαζέψουμε λεφτά και για την πτέρυγα του Σωτηρία, που τώρα τη θυμηθήκαμε μετά από 120 χρόνια, που έρχεται η ώρα να πληρώσουμε για τηλεοπτικές άδειες και, ως γνωστόν, στην Ελλάδα καλύτερα να το παίζεις ευεργέτης δίνοντας καμιά 10αριά μύρια να ανακαινίσεις την πτέρυγα ενός νοσοκομείου παρά να δώσεις τα 20πλάσια για να έχεις νόμιμη τηλεοπτική άδεια και να μπορεί το ίδιο το κράτος να έχει λεφτά να κάνει την ανακαίνιση μόνο του (μεγάλη παρένθεση; Anyway επανέρχομαι) - γιατί ναι, δεν σας τα 'πα, το πολυμίξερ κόβει και κιμά!
Και εκεί κάπου το πολυμίξερ ασθμαίνει, γιατί τα όνειρά του μπορεί να είναι μεγάλα, το μοτέρ του όμως δεν είναι τζετ. Και εκεί κάπου έρχεται η ώρα που και η νοικοκυρά, αλλά και το ίδιο το πολυμίξερ πλέον αρχίζουν να δυσκολεύονται. Γιατί όσο πιο ψηλά ανεβαίνει το ασθμαίνον πολυμίξερ, τόσο περισσότερο φαίνεται ο κάδος του.
Για να μην παρεξηγηθώ, λατρεύω το πολυμίξερ. Είναι χρήσιμο, είναι διασκεδαστικό, κάνει τη δουλειά μου παιχνίδι. Αλλά το προτιμώ στις μαρέγκες, στις σαντιγύ και στο τσουρέκι, δεν είναι όλα για όλους σε αυτόν τον κόσμο. Αλλιώς ο Αϊνστάιν θα είχε στο ενεργητικό του τριανταπέντε πλατινένιους δίσκους και ο Μαραντόνα εξηνταδύο πολιτικά-φιλοσοφικά δοκίμια. Φαντάζομαι πως ίσως, ανθρώπινα, αμφότεροι να είχαν αυτά τα όνειρα - αυτό δεν σημαίνει ότι ήταν και καλοί σε αυτά.
