Ο φανταστικός πράκτορας 007 του Ίαν Φλέμινγκ ήταν μια πραγματικότητα. Κατάσκοπος, τυχοδιώκτης, σύμβολο του σέξ και με άδεια να σκοτώνει…το όνομα αυτού του άντρα ήταν Πόποβ, Ντούσκο Πόποβ.
O Ντούσκο Πόποβ ήταν ένας πραγματικός διπλός πράκτορας στον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο. Ήταν κρίσιμος για την επιτυχία του D Day (απόβαση), πήρε χιλιάδες δολάρια από τους ναζί, παρείχε πληροφορίες στους συμμάχους για τις βόμβες V1 του Χίτλερ και, πάρα τρίχα να καταφέρει να αποτρέψει την επίθεση στο Πέρλ Χάρμπορ.
Να τα πάρουμε από την αρχή
Ο Ντούσκο πόποβ μεγάλωσε στο Ντουμπρόβνικ της Κροατίας και στην Γιουγκοσλαβία είχε πλούσιους γονείς και η ανατροφή του ήταν προνομιακή, δεν του έλειπε τίποτα και ήταν ένα αγόρι πολύ δημοφιλές, με πολλούς φίλους και μεγάλη αυτοπεποίθηση. Ο πατέρας του επέμενε να πάει στα καλύτερα σχολεία για να αποκτήσει πολύ καλή μόρφωση. Μετά από τα σχολεία της Γιουγκοσλαβίας πήγε σε σχολεία της Αγγλίας. Κατόπιν πήγε στο Παρίσι όπου πήρε και το απολυτήριό του.
Αφού τελείωσε το σχολείο, το πάθος του ήταν τα γρήγορα αμάξια και οι γυναίκες. Ήταν πολύ καλός μαθητής και ήξερε τρείς γλώσσες, Γαλλικά, Ιταλικά και Γερμανικά.
Στα είκοσι τέσσερά του κατέληξε στο Φράιμπεργκ για να κάνει διδακτορικό στη νομική και εκεί γνώρισε έναν νεαρό από το Αμβούργο. Τον Γιόχαν Τσέπστερ. Ο Πόποβ τον αποκαλούσε Τζώνυ. Ο Τζώνυ ήταν αριστοκράτης και με καλές διασυνδέσεις, πλούσιος Γερμανοδανός και έγιναν στενοί φίλοι. Ήταν η αρχή μιας φιλίας που θα τους οδηγούσε σε απίστευτα μέρη.
Το 1936 ήταν μια παράξενη εποχή στην Γερμανία. Η σβάστικα πολλαπλασιαζόταν μαζί με το μίσος προς τους εβραίους. Ο Πόποβ ήταν εξοργισμένος μ΄ αυτό το μίσος. Μαζί με τον Τζώνυ αψηφούσαν τον νόμο και έπιναν τον καφέ τους σε μαγαζιά των εβραίων. Μόλις πήρε το διδακτορικό του η Γκεστάπο τον συνέλαβε. Ο πατέρας του μόλις ειδοποιήθηκε για τη σύλληψη, έβαλε όλες τις γνωριμίες που είχε για να τον ελευθερώσει. Μεγάλο ρόλο στην ελευθέρωσή του είχε ο επιστήθιος φίλος του Τζώνυ. Οι ναζί άφησαν τον Πόποβ και τον διέταξαν να φύγει από τη χώρα. Έφυγε πάνω στην ώρα.
Ξέσπασε ο πόλεμος, το ΄39 και η Γερμανία εισέβαλε στην Πολωνία. Μετά από δύο ημέρες η Αγγλία κήρυξε το πόλεμο στην Γερμανία. Αν ο Χίτλερ ήθελε να κερδίσει, χρειαζόταν πληροφορίες και μάλιστα πολλές. Έτσι στράφηκε στην κατασκοπευτική του οργάνωση Αμπβέρ.
Η οργάνωση αυτή είχε πολλούς πράκτορες σε όλη την Ευρώπη αλλά ήθελε περισσότερους. Έτσι οδηγήθηκαν στον Πόποβ μέσω του φίλου του Τζώνυ. Το 1940 ο Πόποβ είχε μια μικρή νομική εταιρεία στο Ντουμπρόβνικ. Στις 4 Φεβρουαρίου έλαβε ένα τηλεγράφημα από τον Τζώνυ που του ζητούσε να συναντηθούν εσπευσμένα στο Βελιγράδι. Η συνάντησή τους έγινε σε κάποιο ξενοδοχείο και εκεί ο φίλος του του είπε ότι είναι στην Αμπβέρ. Ο Πόποβ ταράχθηκε. Ο Τζώνυ όμως του εκμυστηρεύτηκε ότι οι μεγάλες νίκες γίνονται από «μέσα» και αν ήθελε και εκείνος να γίνει πράκτορας της Αμπβέρ αλλά ουσιαστικά θα έδινε τα μυστικά των Γερμανών στους συμμάχους. Το θέμα όμως ήταν αν οι Βρετανοί θα συμφωνούσαν.
Το μεθεπόμενο πρωί πήγε στην πρεσβεία της Αγγλίας και εκείνοι τον έστειλαν στην υπηρεσία διαβατηρίων που στην ουσία ήταν η ΜΙ6. Η υπηρεσία για μερικές μέρες έκανε έλεγχο στον Πόποβ και μετά δέχτηκε τις υπηρεσίες του. Εκείνος τηλεφώνησε στον φίλο του και του είπε ότι θα έπαιζε το παιχνίδι.
Ο Θρυλικός πράκτορας είχε γεννηθεί. Με κωδικό όνομα Ιβάν για τους Γερμανούς, και τρίκυκλο για τους Βρετανούς.
Η Αμπβέρ του έδωσε κάλυψη. Θα είχε μια σειρά από εταιρείες εισαγωγών εξαγωγών με έδρα στην Αγγλία, ο φίλος του Τζώνυ έγινε χειριστής του. Του έδιναν ερωτηματολόγια, εκείνος τα μεταβίβαζε στην ΜΙ6, εκείνοι έγραφαν τα δικά τους και τα επέστρεφαν στην Γερμανική αντικατασκοπία.
Σε όλο αυτό το πέρα – δώθε είχε προσλάβει για οδηγό έναν παλιό γνώριμο, τον Μπόζινταρ, παρόλο που εκείνος προσφέρθηκε για δουλειά ο Πόποβ εξεπλάγην γιατί η τεμπελιά αυτού του ανθρώπου ήταν το κάτι άλλο. Μόνο που δεν ήξερε ότι ο οδηγός του δούλευε για τους Γερμανούς. Σε ένα ταξίδι προς το Βελιγράδι, τον πήρε είδηση και με τρείς σφαίρες τον σκότωσε εν ψυχρώ. Παρόλο που ο Πόποβ δεν ήταν τέτοιος χαρακτήρας, η πράξη του αυτή μας δείχνει το τι γινόταν στα χρόνια του πολέμου. Ήταν ο «θάνατός σου η ζωή μου». Η δολοφονία ήταν σχεδιασμένη να φαίνεται σαν ληστεία. Οι αρχές πίστεψαν το παραμύθι και ο Ντούσκο γλίτωσε.
Καθώς ο Πόποβ γέμιζε από αυτοπεποίθηση και κέρδιζε τους Γερμανούς χειριστές του, ήθελαν να τον χρησιμοποιήσουν όλο και περισσότερο. Τον έστειλαν στο Λονδίνο γιατί είχαν πολύ λίγους κατασκόπους. Πίστευαν ότι ένας σαν τον Πόποβ θα έκανε καλή δουλειά και θα έφερνε πολλές χρήσιμες πληροφορίες. Έπρεπε όμως πριν πάει στο Λονδίνο να κάνει μια στάση στη Λισσαβόνα, γνωστό στέκι κατασκόπων εκείνη τη περίοδο.
Σ΄ αυτή την ατμόσφαιρα προσγειώθηκε ο Πόποβ στην Λισσαβόνα. Με το που κατέβηκε από το αεροπλάνο και βγήκε από το αεροδρόμιο, το Νοέμβριο του 1940, μια γυναίκα του έκλεινε το μάτι έξω από ένα αυτοκίνητο. Την ακολούθησε , την έλεγαν Ελίζαμπεθ Σάρμπαρχ. Μετά από λίγη ώρα ταξιδιού το αμάξι μπήκε σε μια μεγάλη έπαυλη και σταμάτησε μπροστά στην είσοδο. Εκεί τους περίμενε ένας ψηλός άντρας ο οποίος ήταν ο ελεγκτής του Πόποβ. Λεγόταν Βον Καρλστροφ, το αληθινό του όνομα ήταν Λούτβιχ Κρεμερ Βον Αουνρόντρε. Οι δυο τους γίνανε αμέσως φίλοι γιατί είχαν κοινά ενδιαφέροντα. Γυναίκες, αυτοκίνητα, ποτά και τζόγο…
Ο Ντούσκο έλαβε τις οδηγίες του για το τι θα έκανε πηγαίνοντας στο Λονδίνο. Τι πληροφορίες έπρεπε να μάθει και ποιους να συναντήσει.
Στις συναντήσεις που είχε με τον Τζώνυ έμαθε πολλά και ένα από αυτά ήταν και μια νέα τεχνολογία που είχαν αναπτύξει οι Γερμανοί. Τη “ microdot” .
Στις 20 Δεκ. 1940 έφευγε για Αγγλία. Όταν έφτασε στο Λονδίνο μόλις είχε τελειώσει ένας βομβαρδισμός και η εικόνα του θανάτου και η φρίκη του πολέμου, ξεδιπλώθηκε μπροστά του κάνοντάς τον να μισήσει τους ναζί ακόμη περισσότερο.
Το αμάξι του σταμάτησε στο ξενοδοχείο «ΣΑΒΟΙ» όπου τον περίμενε κάποιος όπου δουλειά του ήταν να ελέγξει τον Πόποβ για την αξιοπιστία του. Τον έλεγαν Τ.Α. Ρόμπερτσον, ήταν ο επικεφαλής στην επιτροπή «διπλό Χ». Τότε είχαν συλλάβει πολλούς πράκτορες Γερμανούς και είτε τους σκότωναν είτε δούλευαν για τους Άγγλους πάντα υπό επίβλεψη. Στην επιτροπή οι περισσότεροι ήταν πολύ δύσπιστοι και δεν θα το ρισκάριζαν. Χρειάστηκε αρκετός χρόνος για να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους.
Ο Πόποβ πέρασε την πρώτη δοκιμασία και ο Ρόμπερτσον κατάλαβε ότι θα μπορούσε να γίνει ο πιο πολύτιμος πράκτορας που είχαν οι Βρετανοί. Είχε ουδέτερη εθνικότητα, ταξίδευε ελεύθερα στην Ευρώπη και οι Γερμανοί τον εμπιστεύονταν. Τον εκπαίδευσαν λοιπόν στην τέχνη των κατασκόπων, όπως και στη χρήση του «αόρατου μελανιού», την πληροφόρηση και την παραπληροφόρηση και σε πολλά άλλα.
Την παραμονή της πρωτοχρονιάς το 1940 κάλεσαν τον Πόποβ στο σπίτι του Τζώρτζ Μάνσφηλντ αρχηγού της ΜΙ6 γνωστού και ως C , εκεί γνώρισε και μια καλλιτέχνη του καμπαρέ τη Φρίντα Γκάρτνερ η οποία ήταν η πιο όμορφη γυναίκα που είχε γνωρίσει από όταν έφτασε στην Αγγλία. Κάποια στιγμή του πάρτι ο Ταξίαρχος Σερ Στιούαρτ Μέντζις τον κάλεσε στο γραφείο του. Του είπε ότι δεν τον συμπαθούσε καθόλου αλλά μπορούσε όμως να γίνει πολύ καλός κατάσκοπος. Αν δεν μάθαινε θα τον σκότωναν.
Ο Μάνσφηλντ φρόντισε ο Πόποβ να συναντήσει πολλούς στρατιωτικούς και άλλους συνδαιτυμόνες ώστε να φανεί στην Αμπβέρ ότι οι γνωριμίες που έκανε ήταν πολύ υψηλές. Για να αυξήσει πιο πολύ την πειστικότητά του του έδωσε τα ονόματα τριών ατόμων που ήξεραν ότι είναι φίλοι των ναζί.
Στις 2 Ιανουαρίου του 41 γύρισε με πτήση της KLM στη Λισσαβόνα. Ήταν η αρχή του πιο θανάσιμου παιχνιδιού κατασκόπων…Συναντά τη βοηθό του Κάρστοβ, την Ελίζαμπεθ στο ξενοδοχείο Palazzio. Ντυμένος για το δείπνο κατέβηκε και πήγε στο καζίνο και συγκεκριμένα στη ρουλέτα. Εκεί περίμενε την Ελίζαμπεθ και έπρεπε να παίξει τρείς αριθμούς. ΟΙ αριθμοί θα αποκάλυπταν πότε θα συναντούσε τον Κάρστοβ, π.χ. Έπαιζε στη ρουλέτα τους αριθμούς: 7 - 14 – 30, αυτοί οι αριθμοί σήμαιναν για τη κοπέλα ότι θα μπορούσαν να βρεθούν στις 7 του μηνός, στις 2 και μισή το μεσημέρι.
Εκεί στη συνάντηση άρχιζε να δίνει ψευδείς πληροφορίες για τους Βρετανούς. Του είπε για τις υψηλές πολιτικές διασυνδέσεις του, έδωσε ψεύτικες πληροφορίες για το νέο αεροσκάφος της RAF Μπιούφάιτερ. Ο Κάρστοβ έμεινε έκπληκτος από την διεισδυτικότητα του Πόποβ, τα μετέφερε στο Βερολίνο και εκείνοι ενθουσιάστηκαν με τις πληροφορίες.
Ο Πόποβ ταξίδευε για 2 μήνες από τη Λισσαβόνα στο Λονδίνο. Οι Γερμανοί ήθελαν να μάθουν όσο πιο πολλά μπορούσαν για το Μπιούφάιτερ. Ο Πόποβ δεν τους είπε μόνο για το αεροπλάνο , αλλά τους έδωσε και ένα χάρτη με τις θέσεις όπου είχαν τοποθετήσει νάρκες στο αγγλικό κανάλι, μόνο που οι νάρκες ήταν τοποθετημένες σε άλλο σημείο στο κανάλι. Ήταν ένα περίπλοκο παιχνίδι μπλόφας και διπλής μπλόφας. Σχημάτιζαν εικόνες στο μυαλό των Γερμανών με ότι συνέβαινε στην Αγγλία, αλλά πάνω σε ένα καθρέφτη. Όλα ανάποδα.
Για να μπορεί ο Ποποβ να «φεύγει» από το άγχος που κυριαρχούσε, γέμιζε τη ζωή του με γυναίκες. Στη Λισσαβόνα είχε μια Βραζιλιάνα την Μαρία Ελέρα, στο Λονδίνο είχε άλλες γιατί ήταν πολύ δημοφιλής. Βραδινά κοκτέηλ, αμερικάνικα μπάρ, συναντήσεις στο «myfair», ποτά στο «Μιράμπελλο», δείπνα στο «ιν και άουτ». Αυτή η έντονη κοινωνική ζωή ανησύχησε τους ανωτέρους του και κανόνισαν να έρθει σε επαφή με έναν από τους παλιούς του έρωτες, τη Φρίντα Γκάρντνερ, δεν ήξερε ότι εκείνη δούλευε για την ΜΙ6. Ήξεραν ότι η Πράκτορας «Ζελαντίν» θα τον κρατούσε απασχολημένο και μακριά από την έκλυτη ζωή που έκανε.
Δεν πέσανε έξω γιατί στον Πόποβ άρεσε η συντροφιά της. Στη Λισσαβόνα το παλάζιο έγινε το αρχηγείο του. Και ίσως εδώ να γεννήθηκε ο θρύλος του Τζέημς Μπόντ.
Ένας Βρετανός πράκτορας τσεκάριζε συνεχώς τον Πόποβ. Την ώρα που έπαιζε ρουλέτα, Μπακαρά, την ώρα που έπινε τα ποτά του και γλεντούσε με της κοπέλες… Ο πράκτορας αυτός λεγόταν Ίαν Φλέμινγκ (και 1953 έγραψε το καζίνο ρουαγιάλ).
Το 1941 ο Κάρστοβ του έδωσε νέες εντολές από το Βελιγράδι. Τον είχαν επιλέξει για μια καινούργια αποστολή. Ο Χίτλερ είχε σχέδια να πολεμήσει τους Αμερικανούς. Έπρεπε να συλλεγούν πληροφορίες για τις ΗΠΑ και ήθελαν να φτιάξει ένα δίκτυο κατασκόπων στην Αμερική.
Αυτό δεν άρεσε στο Λονδίνο γιατί ο Πόποβ ήταν πολύτιμος γι αυτούς. Γιατί ήταν ο μόνος που ερχόταν σε άμεση επαφή με τους Γερμανούς. Ο Πόποβ είχε μια ιδέα. Όταν πήγε στο Λονδίνο εξήγησε στην επιτροπή Χ ότι μπορούσε να τους ωφελήσει το ταξίδι στην Αμερική. Είχε πείσει την Αμπβέρ ότι είχε δικό του δίκτυο στην Αγγλία και ότι τους πλήρωνε με δικά του χρήματα και είπε στην επιτροπή Χ ότι έπεισε την Αμπβέρ να χρηματοδοτήσει εκείνη το δίκτυό του. Ο Πόποβ θα ξέπλενε τα χρήματα στις ΗΠΑ και θα τα έδινε στην ΜΙ6, δηλαδή η Γερμανία θα χρηματοδοτούσε την Αγγλία. Η επιτροπή διπλό Χ εξεπλάγην και ονόμασε την αποστολή και το σχέδιο «ΜΙΔΑΣ».
Στη Λισσαβόνα συνάντησε τον Κάρστοβ και του είπε το σχέδιό του, εκείνος του έδωσε ένα δακτυλογραφημένο χαρτί λέγοντάς του ότι «όλες οι πληροφορίες είναι εδώ». Ο Ντούσκο το κοίταξε και ήταν ένα απλό γράμμα δεν καταλάβαινε τίποτα. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που ήρθε σε επαφή με το microdot. Ορατό μόνο με το τηλεσκόπιο.
Το microdot έκρυβε πολλές ερωτήσεις για τον αμερικανικό στρατό κάτω από μια τελεία. Οι Γερμανοί ανέπτυξαν μια νέα τεχνική σμίκρυνσης εγγράφων και τα έκανε τόσο μικρά που κρύβονταν κάτω από μια τελεία της γραφομηχανής.
Πριν φύγει για τις ΗΠΑ ο Πόποβ επικοινώνησε με τον φίλο του Τζώνυ , ο οποίος του είχε και ενδιαφέροντα νέα. Του είχε ζητήσει η Άμπβερ εκ μέρους των συμμάχων τους των Ιαπώνων να πάει στο λιμάνι του Ταράντο στην Ιταλία και να μάθει γιατί το πρόσφατο Βρετανικό χτύπημα ήταν επιτυχές. Αποδείχτηκε ότι ήταν η πρώτη επίθεση που έγινε από αεροπλανοφόρα. Ο Πόποβ είχε μπερδευτεί. Αναρωτιόταν γιατί οι Ιάπωνες ενδιαφέρονταν τόσο για την επίθεση. Έριξε μια ματιά στο ερωτηματολόγιο της Αμπβέρ, στην τελεία δηλαδή, και είδε ότι ζητούσαν λεπτομερείς πληροφορίες για τη ναυτική βάση ΧΑΡΜΠΟΡ.
Γιατί οι Ιάπωνες ήθελαν να μάθουν για τη βάση και τις επιθέσεις; Ο Πόποβ τα συνδύασε και κατάλαβε ότι οι Ιάπωνες θα επιτίθεντο στο περλ χάρμπορ από αεροπλανοφόρα. Το ταξίδι στην Αμερική όσο πήγαινε γινόταν όλο και πιο επείγον.
Στις 10 Αυγούστου του 1941 πήρε 40.000 δολάρια από τους Γερμανούς και μπήκε στο αεροπλάνο για τις ΗΠΑ.
Μόλις προσγειώθηκε πήγε στο αρχηγείο του FBI, το οποίο ήταν ενημερωμένο από τους Βρετανούς ότι ο Πόποβ ήταν καθ΄ οδόν. Εκείνοι δεν τον καλοδέχτηκαν. Επικεφαλής τότε ήταν ο Έντγκαρ Χούβερ, ο οποίος ήταν υπεράνω και εμπιστευόταν λίγους. Ο Χούβερ πίστευε ότι δεν ήταν αξιόπιστος, αλλά ενθουσιάστηκαν με την τεχνολογία microdot, αλλά όχι με το Πέρλ Χάρμπορ. Ο Χούβερ έγινε έξαλλος και τον διέταξε να φύγει. Τον παρακολουθούσαν όπου πήγαινε και αυτό γινόταν επί εβδομάδες. Ο Πόποβ είχε έρθει σε δύσκολη θέση, δεν μπορούσε να πείσει για το Χάρμπορ και δεν μπορούσε να κάνει δουλειά για την Αμπβέρ.
Για να αποσυμπιεστεί πήρε ένα αεροπλάνο και πήγε στο Σαν Βάλευ.
Εκεί έκανε σκι από το πρωί μέχρι το βράδυ όπου το περνούσε συντροφιά με σεξ και αλκοόλ. Όπως λέει και ο ίδιος «ήταν καλύτερα να χαμογελά με παρέα , παρά να κλαίει μόνος». Μετά από μέρες γύρισε πίσω στη Ν. Υόρκη και συνάντησε μια παλιά φίλη σε ένα πάρτι τη Σιμόν, που τώρα ήταν αστέρας του Χόλυγουντ. Ξεκίνησαν ξανά και η σχέση τους ήταν παθιασμένη, μαζί πήγαιναν στα μεγάλα πάρτι της Ν. Υόρκης και όταν του τελείωσαν τα λεφτά, εκείνη συνέχιζε να του πληρώνει το στυλ της ζωής που αγαπούσε.
Ξαφνικά το FBI επικοινώνησε μαζί του γιατί ήθελαν να τον δουν. Είχε βρει άραγε ανταπόκριση το μήνυμά του για το Πέρλ Χάρμπορ; Στις 24 Σεπτεμβρίου ο Πόποβ ξαναπέρασε τη πόρτα του Χούβερ, ο οποίος όταν τον είδε ήταν πολύ κυνικός μαζί του και μετά την διαταγή που του έδωσε για να καθίσει σε μια καρέκλα, άρχισε το παραλήρημα. Καθώς εξιστορούσε τα όσα έκανε ο Πόποβ κατά τη παραμονή του στις ΗΠΑ, χτυπούσε με τις γροθιές το γραφείο του. Ήταν ένας απίστευτος τύπος από πολλές απόψεις. Μάλλον ομοφυλόφιλος, μισούσε τους ξένους, τους γυναικάδες, τα πάντα και ιδίως τον Ντούσκο. Μόλις τελείωσε με το βρίσιμο τον έδιωξε από το γραφείο του. Ο Πόποβ αρνήθηκε κάθισε καλύτερα και άναψε τσιγάρο. Του περιέγραψε το ερωτηματολόγιο που του είχε δώσει η Αμπβέρ, και το microdot. Τον προειδοποίησε για επικείμενη επίθεση στο Περλ Χάμπορ.
Ο Χούβερ τον κατηγόρησε ότι θέλει να πουλήσει μυστικά στους Γερμανούς, να βγάλει λεφτά και να κάνει τον πλαίυ μπόι. Ο Πόποβ προσπάθησε να υπερασπιστεί τον εαυτό του αλλά ο Χούβερ έξαλλος τον ρώτησε αν «θέλει να του μάθει τη δουλειά του». Ο Πόποβ σηκώθηκε από τη καρέκλα του σβήνοντας το τσιγάρο στο τασάκι. «Κανείς δεν μπορεί να σας μάθει τίποτα» του απάντησε και βγαίνοντας από το γραφείο βρόντηξε τη πόρτα πίσω του. Βγήκε έξω από το κτίριο με έναν κόμπο στο στομάχι του, ο Χούβερ μπορούσε να εφεύρει όποια ιστορία ήθελε και ήταν και παντοδύναμος, δεν μπορούσε πλέον να κάνει τίποτα.
Μετά από λίγες μέρες λαμβάνει τηλεγράφημα από τη Λισσαβόνα το οποίο του έλεγε να συναντήσει την Ελίζαμπεθ στο Ρίο ντε Τζανέιρο.
Τέλη Οκτώβρη ο Πόποβ βρέθηκε στο Ρίο και συναντούσε την γυναίκα αλλά και τους ανθρώπους της Άμπβερ. Εκείνοι ούτε που νοιάστηκαν στο ότι ο Πόποβ δεν είχε απαντήσεις για το Πέρλ Χάρμπορ. Του έδωσαν νέες εντολές και νέο ερωτηματολόγιο με τη μέθοδο microdot. Η αποστολή του ήταν να μάθει γιατί οι Αμερικανοί προσπαθούσαν να βρουν ουράνιο. Δεν ήξερε ότι οι Αμερικανοί και οι Γερμανοί έφτιαχναν πυρηνικά όπλα… Ο γυρισμός στη Ν. Υόρκη ήταν με πλοίο. Όταν ήταν 3 ημέρες από το λιμάνι της Ν. Υόρκης έμαθε τα νέα. Οι Ιάπωνες είχαν επιτεθεί στο Πέρλ Χάρμπορ… Η Ιαπωνία απείχε 4000 μίλια από το σημείο. 453 αεροσκάφη που έκαναν την επίθεση πέταξαν από αεροπλανοφόρα. 12 πολεμικά πλοία βυθίστηκαν, 188 αεροσκάφη καταστράφηκαν και σχεδόν 2.500 άνθρωποι σκοτώθηκαν.
Τώρα όμως τον ανησυχούσαν άλλα πράγματα… στο Μπλειλέτς πάρκ οι Βρετανοί έσπασαν τον κωδικό των Γερμανών τον έσπασαν οι άνθρωποι του Μάνσφηλντ, και άρχισαν να έρχονται πληροφορίες για τη στρατιωτική μηχανή του Χίτλερ. Σπάζοντας τον κώδικα έμαθαν και για τον Πόποβ ο οποίος δεν είχε επικοινωνήσει με την Άμπβερ και ανησυχούσαν, αμφισβητούσαν την αφοσίωσή του… Οι Βρετανοί δεν τον ειδοποίησαν για να μην υποπτευθούν οι Γερμανοί ότι έσπασαν τον κώδικα. Τον άφησαν να γυρίσει στην Πορτογαλία και να το αντιμετωπίσει μόνος του.
Όταν έφτασε στη Λισσαβόνα έμαθε ότι ο Κάρστοβ είχε μαζί του και έναν ακόμη ελεγκτή. Μαζί τον ανέκριναν για την αποστολή του. Γιατί δεν ολοκλήρωσε την αποστολή του; Εκείνος μπροστά στις επιθέσεις ήταν απόλυτα ήρεμος, λέγοντας διάφορες ιστορίες για να εξηγήσει την αδράνειά του στις ΗΠΑ. Τον Πίστεψαν οι Γερμανοί;
Μετά από τρείς μέρες στάλθηκε μήνυμα στο Βερολίνο, το οποίο το υπέκλεψαν οι Βρετανοί. Το τηλεγράφημα έλεγε ότι μπορούσαν να εμπιστευτούν τον Πόποβ. Οι Βρετανοί έμειναν έκπληκτοι και χάρηκαν από την είδηση, γιατί θα μπορούσε η ιστορία να συνεχιστεί.
Η επιστροφή στο Λονδίνο του φάνηκε διαφορετικό. Έλειπε 2 χρόνια…παρόλα τα χτυπήματα που είχε δεχθεί η πόλη , οι άνθρωποί της ήταν ψύχραιμοι και αισιόδοξοι. Η πορεία του πολέμου άλλαζε, οι σύμμαχοι σχεδίαζαν αντεπίθεση. Η επιχείρηση ονομαζόταν «D day».
Το κλειδί ήταν η επιχείρηση φορνττιούντ και σε αυτή ο Πόποβ έπαιζε κεντρικό ρόλο. Αυτό το σχέδιο ήταν μια επιχείρηση μαζικής εξαπάτησης για να μη μάθει ο Χίτλερ ότι οι σύμμαχοι θα επιτίθεντο στη Νορμανδία. Έτσι έφτιαξαν πολλά αεροσκάφη και τάνκς ψεύτικα για αντιπερισπασμό τα οποία θα τα έβλεπαν τα γερμανικά αεροπλάνα και θα έπειθαν πως η εισβολή θα γινόταν σε μέρη όπως το Καλαί και η Νορβηγία οπουδήποτε… εκτός από την Νορμανδία. Όλη αυτή η επιχείρηση στηρίχθηκε σε ψευδείς πληροφορίες Από τον Πόποβ.
Ο ρόλος του ήταν σημαντικός γιατί έπρεπε να πλάσουν την ιστορία. Όταν τα κατάφεραν οι Γερμανοί δεν ήταν στο σωστό μέρος για την απόβαση…Στο τελευταίο του ταξίδι παρέδωσε ένα ντοσιέ για την εισβολή όπου μέσα έδινε λανθασμένες περιοχές για 23 συμμαχικές μεραρχίες, για τρία στρατιωτικά σώματα…δηλ. 500.000 άντρες.
Στις 9 Μαρτίου το μπελκσευ πάρκ υπέκλεψε πληροφορίες που λέγανε ότι τα στοιχεία που είχε δώσει ο Πόποβ ήταν αξιόπιστα από τους Γερμανούς. Έτσι 15 γερμανικές μεραρχίες οδηγήθηκαν στο Καλαί.
Ο Πόποβ γύριζε στο Λονδίνο για τελευταία φορά. Μαζί του κουβαλούσε μυστικά για γερμανικά όπλα. Ο Κάρστοβ του είπε να μην πάει στο Λονδίνο γιατί ο Χίτλερ θα το χτυπούσε με νέα όπλα.
Έδωσε λοιπόν στη ΜΙ6 ημερομηνίες για τις επιθέσεις από το V1.
Στη Γερμανία ο φίλος του Πόποβ, Τσέμπσεν (Τζώνυ) όπως έμαθαν είχε απαχθεί από την Γκεστάπο και όλοι φοβόντουσαν μήπως αποκαλυφθεί όλο το σχέδιο της απόβασης, αλλά ήταν πολύ αργά για να αναβληθεί το D day.
Στις 6 Ιουνίου του ΄44 τα συμμαχικά στρατεύματα έκαναν απόβαση. Ο Τσέμπσεν δεν μίλησε και η επιχείρηση κύλησε «ομαλά».
Το D day ήταν η αρχή του τέλους των ναζί.
Ο Πόποβ δεν μπορούσε να ξεχάσει τον φίλο του. Πάντα πρόσεχαν ο ένας τον άλλον σε όλον τον πόλεμο. Κατάφεραν πολλά και σημαντικά πράγματα μαζί. Η διπλή προσπάθεια λειτούργησε τέλεια.
Ήταν μεγάλο χτύπημα και η ζωή του άλλαξε στη συνέχεια. Ένα ψυχρό και φρικτό μίσος γεννήθηκε μέσα του…ήθελε εκδίκηση. Ο Πόποβ θα έπαιρνε εκδίκηση μετά τον πόλεμο.
Ο Πόποβ ξεκίνησε την αναζήτησή του και αυτή θα ήταν και η τελευταία αποστολή του.
Βρήκε μια στολή Βρετανού αξιωματικού, είχε τον τιμητικό βαθμό του αντισυνταγματάρχη, και έψαξε σε κάθε στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου για να βρει τον άντρα που δολοφόνησε τον φίλο του. Ένα όνομα εμφανιζόταν συνεχώς μπροστά του Ουώλτερ Σάλτζερ, μέλος της Γερμανικής υπηρεσίας κατασκοπίας. Αυτός ήξερε τι πραγματικά συνέβη. Ο Σάλτζερ ήταν διοικητής του στρατοπέδου που ήταν ο Τζώνυ. Στα μάτια του αυτός ήταν ο δολοφόνος του φίλου του. Τον εντόπισε στα βόρεια του Μίντεν. Δεν ήταν κανείς στο σπίτι στη διεύθυνση που του έδωσαν.
Παραβίασε την πόρτα του σπιτιού, πέρασε μέσα και περίμενε. Όταν μπήκε μέσα ο Σάλτσερ, ο Πόποβ τον χτύπησε με τα χέρια, κατόπιν τον πήγε στο δάσος του έβαλε το πιστόλι στο στόμα…
Ο Ντούσκο Πόποβ ξεκίνησε τον Πόλεμο σαν πλούσιος πλαίυ μπόι, αδιόρθωτος γυναικάς και αφοσιωμένος τζογαδόρος. Κατάληξε να γίνει έμπιστος κατάσκοπος των Γερμανών και ο πιο επιτυχημένος διπλός πράκτορας της Βρετανίας… το σχέδιο ΜΙΔΑΣ απέσπασε 85.000 δολάρια από την Άμπβερ, σχεδόν 2 εκατ. σημερινά χρήματα. Σχεδόν όλο το κόστος λειτουργίας της επιτροπής διπλού Χ.
Η προειδοποίηση για το Περλ Χάρμπορ δεν εισακούστηκε, αλλά οι δεξιότητές του ήταν πολύ σημαντικές για το D day.
Αυτό που κατάφερε ο Ντούσκο Πόποβ λίγοι μπορούσαν να το κάνουν. Ήταν μετρ στην εξαπάτηση. Μπέρδευε τους Γερμανούς για να πιστέψουν ότι όλα όσα δεν συνέβαιναν, συνέβαιναν και όλα όσα συνέβαιναν, δεν συνέβαιναν.
Όταν γύρισε μετά την εκδίκησή του στη Βρετανία έλαβε Βρετανική υπηκοότητα και παράσημο ΟΒΕ.
Η τελετή έγινε όπως του άρμοζε, σε ένα κοκτέιλ μπαρ στο Ριτζ.
Μπορεί ο Ντούσκο να ήταν η έμπνευση για τον Τζέημς Μπόντ;
Η σύγκριση μπορεί να είναι πρακτική, αλλά όχι ειλικρινείς
