Όμως στις δημόσιες δίκες όταν τα γεγονότα ήταν αληθινά και "φιλικό" στην εξουσία δικαστήριο δεν άντεχε τις πιέσεις και έβγαζε αποφάσεις που δεν άρεσαν στους πολιτικούς.
'Ετσι στην ουσία αντικατέστησαν τη δημόσια διαδικασία με τις αγωγές. Η απόφαση αργεί να βγει, οι δικαστές μπορεί να υποκύψουν σε πιέσεις και να βγάλουν αποζημιώσεις μεγάλων ποσών και έτσι να τσακίζουν ΜΜΕ και δημοσιογράφους.
Σιγά-σιγά όμως και αυτή η διαδικασία δεν βόλευε. Διότι τα γεγονότα είναι γεγονότα και με την επικράτηση του διαδικτύου δινόταν δημοσιότητα, έτσι ώστε αν οι αποφάσεις ήταν αστήρικτες να γίνονται έστω και εκ των υστέρων "ρόμπα" δικαστές και επώνυμοι ενάγοντες.
Π.χ. πριν χρόνια ο γνωστός Ψυχάρης έκανε αγωγή στην αείμνηστη Αριστέα Μπουγάτσου και της ζητούσε αποζημίωση εκατομμύρια ευρώ για συκοφαντική δυσφήμηση. Σε πρώτο βαθμό το δικαστήριο όχι μόνο απέρριψε την αγωγή του πανίσχυρου (τότε) Ψυχάρη, αλλά τον υποχρέωσε να πληρώσει δικαστικά έξοδα δεκάδων χιλιάδων ευρώ στην αείμνηστη Αριστέα.
Στο δεύτερο βαθμό ανετράπη η απόφαση αφού πήγαν στο δικαστήριο υπερ του Ψυχάρη ΔΥΟ (2) κορυφαίοι Υπουργοί της Νέας Δημοκρατίας...
Σε κάθε περίπτωση οι πολιτικοί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι και με τις αγωγές δεν μπορούσαν να φιμώσουν τους ενοχλητικούς δημοσιογράφους.
Και με τις αγωγές συκοφαντικής δυσφήμησης τα γεγονότα δεν μπορούσαν να διαγραφούν.
Και τότε επινόησαν μια ακόμα παγκόσμια "πατέντα" πρωτοτυπίας.
Εφηύραν προσωπικά δεδομένα για πολιτικούς, επώνυμους και υπαλλήλους του Κράτους ακόμα και στις παραπομπές τους σε δημόσια δίκη!
Δηλαδή θεωρείται προσωπικό δεδομένο και η δημοσιοποίηση του ευρισκόμενου σε δημόσια θέα πινακίου των δικαστηρίων.
Π.χ. το πινάκιο γράφει ότι στο Νο 4 του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών βρίσκεται το όνομα "ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΤΑΣΚΑΣ, παρ. νόμου "περι πόθεν έσχες".
Παρότι θα γίνει μια δημόσια δίκη, την οποία καθένας μπορεί να παρακολουθήσει, αν δημοσιευθεί σε εφημερίδα χωρίς σχόλια η είδηση περι παραπομπής στη δίκη αυτή, τότε παραβιάζεται ο νόμος περί προσωπικών δεδομένων.
Επειδή είναι καταφανώς αθλιότητα αυτό παρατηρείται η εξής "ελληνική τρέλα": Να αναγράφεται σε εκατοντάδες έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ ότι "παραπέμπεται σε δίκη ο Ακης, ο Γιάννος, ο Φιγιόν, ο Σαρκοζί, ο Ντασσώ" και αυτό να μην είναι παραβίαση προσωπικών δεδομένων, αλλά να είναι παραβίαση προσωπικών δεδομένων η φράση "παραπέμπεται σε δίκη ο δικηγόρος Γιάννης Τραχανόπουλος της Νομαρχίας Τραχανά". Ναι, όπως το διαβάζεται. Τέτοιες αποφάσεις έχουν βγει...
Παράδειγμα 1: Διαβάστε την είδηση περι πρότασης παραπομπής του γνωστού Τραπεζίτη Θόδωρου Πανταλάκη, όπως δημοσιεύθηκε στο φιλικό του ΒΗΜΑ του Ψυχάρη:
"...Νομίμως ενήργησε στην περίπτωση της Αγροτικής Ασφαλιστικής ως προς την χρηματοδότηση ασφαλιστικών προγραμμάτων εργαζομένων της την περίοδο έως και το 2012, υποστηρίζει ο τότε πρόεδρος της εταιρείας και νυν διευθύνων σύμβουλος της Attica Bank Θεόδωρος Πανταλάκης.
Σε γραπτή του δήλωση με αφορμή με δημοσιεύματα στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο που αναφέρονται σε εισαγγελική παραγγελία, για άσκηση και σε βάρος του ποινικής δίωξης για κακουργηματική απιστία έναντι της εταιρείας «ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ Α.Ε.», ο κ. Πανταλάκης σημειώνει ότι «με την ιδιότητα του μη εκτελεστικού Προέδρου του Δ.Σ. της Αγροτικής Ασφαλιστικής, από τον Δεκέμβριο του έτους 2009 έως τον Ιούλιο του έτους 2012, ενήργησα πάντοτε και απόλυτα, σύμφωνα με τους κανόνες της συνετής και επιμελούς διαχείρισης, εξασφαλίζοντας πλήρως τα συμφέροντα, την περιουσία και τη συνέχεια της εταιρείας».
Είναι η δημοσιοποίηση της δίωξης παραβίαση προσωπικών δεδομένων για γνωστό πρόσωπο ή πρόσωπο που εισπράττει, έστω και ένα ευρώ από το κρατικό ταμείο;
Οχι φυσικά.
Γιατί ισχυριζόμαστε ότι οι άνθρωποι της εξουσίας βρήκαν αυτή την πατέντα;
Γιατί θέλουν μυστικότητα μέχρι να βρουν τρόπο και πρόσβαση σε δικαστές, ώστε να κουκουλώσουν τις υποθέσεις τους...
Ενας λιαν επώνυμος κατηγορούμενος για κακούργημα ναρκωτικών έκανε τη δίκη σε πρώτο βαθμό μετά ...12 χρόνια και καταδικάστηκε σε 12 χρόνια κάθειρξη...Πνίγηκε η είδηση γιατί κανείς δεν το πήρε χαμπάρι...σε δεύτερο βαθμό έγινε μετά 15 χρόνια και απηλάγη...
Τέτοια παραδείγματα πάμπολλα. Γιαυτό δεν θέλουν δημοσιότητα στην παραπομπή σε... δημόσια δίκη!
Διαβάστε το άρθρο του Κωστα Βαξεβάνη με αφορμή το γεγονός ότι ο Γιάννος στρέφεται κατά του Νίκου Χατζηνικολάου γιατί λέει του παραβίασε τα προσωπικά δεδομένα με τη λεπτομέρεια της κατοικίας του!!!
Ενώ οι πολιτικοί πρέπει να ζουν στη γυάλα, να μην έχουν καμία φρουρά της Αστυνομίας, παρα μόνο ιδιωτική, να αναγράφεται σε κάθε εμφάνισή τους στα ΜΜΕ και ο τόπος κατοικίας για κάθε πολιτη που θα ήθελε να στείλει μια επιστολή ή ένα λουλούδι ή ένα φάκελο με μία μούντζα ζωγραφισμένη διεκδικούν ό,τι γουστάρουν...
Οταν ο κυρ Γιάννος ήταν στα "ντουζένια" ναααα οι φωτογραφίες για τη βιλάρα στο Αιγαίο και τους επώνυμους προσκεκλημένους του, από τον Ολάντ, μέχρι το Σημίτη...
Όταν ο Γιάννος πρέπει να παριστάνει ον φτωχούλη και αδυναμούλη α πα πα πα πα ...Μακριά απο βίλα και απο σπίτια...
Σε εφαρμογή αυτού του νόμου που κατ αρχήν πρέπει να προστατεύει πραγματικά προσωπικά δεοδμένα πολιτών και όχι εξουσιαστών, υπαλλήλων του Κράτους,επωνύμων κλπ έχουν βγει και καλές και ΚΑΤΑΠΤΥΣΤΕΣ δικαστικές αποφάσεις.
Ιδού το άρθρο του Κώστα Βαξεβάνη στο DOCumento, το οποίο και προσυπογράφουμε ως ΠΑΘΟΝΤΕΣ:
Τι είχες Γιάννο, τι είχα πάντα
Δεν συνηθίζω να συναρτώ τη στάση μου σε θέματα που αφορούν την ελεύθερη και απρόσκοπτη άσκηση της δημοσιογραφίας από τις φιλίες μου ή από το κατά πόσο αυτοί στους οποίους αναφέρομαι για να στηρίξω, κράτησαν αντίστοιχη στάση απέναντί μου στις πολλές, μα πάρα πολλές, διώξεις μου.
Του Κώστα Βαξεβάνη
Ή είσαι υπέρ της ελευθερίας του Τύπου, ή είσαι υποκριτής και καιροσκόπος που γελάς χαιρέκακα όταν τα ζόρια είναι των άλλων και όχι δικά σου. Όποιος λοιπόν θέλει σε αυτήν τη χώρα ο Τύπος να είναι ελεύθερος, δηλαδή η κοινωνία να έχει συμμάχους, πρέπει να σηκώνει και το χέρι και τη γραφίδα του και το μικρόφωνο και να υπερασπίζεται αυτή την ελευθερία. Όποια και αν είναι η απειλή. Όποιον και αν απειλεί.
Ο Γιάννος Παπαντωνίου, καταδίκασε τη RealNews του Νίκου Χατζηνικολάου για δημοσίευμα που τον αφορούσε. Δεν τον καταδίκασε για την ουσία του δημοσιεύματος που αφορούσε το 1,3 εκατ. που βρέθηκε στη λίστα Λαγκάρντ, αλλά γιατί η εφημερίδα δημοσίευσε έγγραφο που εμφάνιζε τη διεύθυνση του Γιάννου Παπαντωνίου, για προσωπικά δεδομένα δηλαδή. Αν απορείτε, γελάτε ή τραβάτε τα μαλλιά σας, να σας ενημερώσω πως πρόκειται για ένα μόνο επεισόδιο από τα πολλά που παίζονται στις δικαστικές αίθουσες, όπου οδηγούνται οι δημοσιογράφοι για να πληρώσουν για όσα έγραψαν. Και επειδή η δημοσιογραφία επί χρόνια έμεινε ανυπεράσπιστη ως κλάδος, σε αντίθεση με μερικούς καλά προστατευμένους δημοσιογράφους, σε αυτές τις αίθουσες γίνονται εκτρώματα. Δεν φταίνε πάντα οι δικαστές. Κανένας δεν σήκωσε το ανάστημα για να υπερασπίσει τη δημοσιογραφία απέναντι σε νόμους που έγιναν για να δημιουργούν στεγανά από την ενημέρωση. Ολόκληρη γενιά δικαστών μεγάλωσε γαλουχημένη όχι στη μαχητική στάση των δημοσιογράφων αλλά στην ενοχοποίησή τους μέσα στα δικαστήρια. Αποδέχθηκε ένα κοινωνικό έργο, το δημοσιογραφικό, να γίνεται κατ εξακολούθηση αντικείμενο δικών.
Το έχω ξαναγράψει νομίζω αλλά είναι αντιπροσωπευτικό. Σε πρόσφατη δίκη μου, η δικαστής με ρώταγε γιατί η φωτογραφία του αντιδίκου μου που είχα δημοσιεύσει είχε ένα στίγμα που έμοιαζε με λάδι, γιατί όπως είπε αυτό ήταν ένας έμμεσος τρόπος να τον συκοφαντήσω ως «λαδιάρη». Τέτοια και χειρότερα γίνονται στις δικαστικές αίθουσες, γιατί η δημοσιογραφία έχει πάψει να έχει συλλογική έκφραση και να οριοθετείται απέναντι στις αυθαιρεσίες και πολλές φορές τον παραλογισμό.
Πάμε τώρα στην υπόθεση με την εφημερίδα του Νίκου Χατζηνικολάου. Ένα δικαστήριο, που ξέρει ποιος είναι ο Γιάννος Παπαντωνίου, που έχει ακούσει (επειδή τα μέλη του ζουν στην κοινωνία αυτή) για τα εξοπλιστικά, για τη λίστα Λαγκάρντ, για παραγεγραμμένα αδικήματα, για το νόμο περί ευθύνης υπουργών, για τις καταδίκες του, κατάπιε και το Γιάννο και το ποιος είναι ο Γιάννος και διύλισε τα προσωπικά δεδομένα.
Ποια προσωπικά δεδομένα όμως; Ο Γιάννος Παπαντωνίου, εθελοντής της πολιτικής και της σωτηρίας μας, διετέλεσε για χρόνια βουλευτής. Η δήλωση πόθεν έσχες που έκανε, αν δεν είχε την ατυχία να μην εκλεγεί, θα είχε δημοσιευτεί μαζί με των άλλων βουλευτών στο διαδίκτυο μαζί με τη διεύθυνσή του.
Πριν από μερικούς μήνες δημοσιεύσαμε φωτογραφίες και φυσικά τη διεύθυνση του σπιτιού του ζεύγους Παπαντωνίου στην Τήνο και θέσαμε ερωτήματα για την απόκτησή του και τη σχέση με το Γιάννη Στουρνάρα. Ήταν παραβίαση προσωπικών δεδομένων ή δημόσιος έλεγχος;
Οποιαδήποτε δημοσίευση στο ΦΕΚ που αφορά το Γιάννο Παπαντωνίου, έχει όχι μόνο τη διεύθυνσή του, αλλά και στοιχεία της ταυτότητάς του. Είναι το ΦΕΚ παραβάτης του νόμου περί προσωπικών δεδομένων; Θα τρελαθούμε στη χώρα αυτή για να στηρίξουμε μια χαζή και κούφια νομιμότητα;
Φυσικά πρωτίστως το θέμα είναι με τον Γιάννο Παπαντωνίου ο οποίος τοποθετώντας τον εαυτό του κάτω από τα όρια που θέτει η συμπεριφορά ενός πολιτικού άνδρα, δεν θέλησε να αναμετρηθεί με την αλήθεια στην αγωγή του, αλλά σαν τους παλιούς χωροφύλακες, έριξε ό,τι μπορούσε στη δικογραφία μήπως του κάτσει κάποια καταδίκη. Προχώρησε και ένα βήμα παραπάνω, κάνοντας άμεσα απαιτητά τα 11.000 ευρώ που του επιδίκασε το δικαστήριο.
Σε μια χώρα που η Δικαιοσύνη είναι προς απόδειξη, ο Γιάννος Παπαντωνίου, υπό το πρόσχημα του γράμματος του νόμου, βρίσκει στήριγμα σε αυτούς που καίγονται ξαφνικά να τον ερμηνεύσουν και να τον εφαρμόσουν. Αυτό είναι και υποκρισία και απόσταση της Δικαιοσύνης από την κοινωνία.
Ζήσαμε και εμείς αλλά και διεθνείς κολοσσοί όπως οι Financial Times ,απειλές του Παπαντωνίου για μηνύσεις και αγωγές. Ακόμη και όταν βρήκαμε το όνομα της συζύγου του στη λίστα Λαγκάρντ απειλούσε με αγωγές λέγοντας πως πρόκειται για συνωνυμία.
Το συμπέρασμα είναι πως η δημοσιογραφία είναι απροστάτευτη, γιατί παρά τη φαινομενική ισχύ της, δεν ορίζει όλα αυτά που θεσμικά την καθορίζουν και στη συνείδηση του κόσμου και στα δικαστήρια. Έτσι ακόμη και ένας Γιάννος, βρίσκει το «δίκιο» του.
Να τελειώσω με την ιστορία που έχω γράψει αρκετές φορές, με τον τύπο στην Αμερική που λέει στο φίλο του πως ο αδερφός του έχει σκοτώσει 20 ανθρώπους. «Και εσύ πού το ξέρεις;» τον ρωτά έντρομος ο φίλος του. «Το διάβασα στο ημερολόγιό του» απαντά. Γεμάτος θυμό ο συνομιλητής του, αδελφός του φονιά του λέει «ντροπή σου που διάβασες το ημερολόγιό του».
Ντροπή στο Νίκο Χατζηνικολάου, που διάβασε το ημερολόγιο του Γιάννου. Μπράβο στο δικαστήριο που τιμώρησε την αδιακρισία.
Αλλά για να σταματήσουν να συμβαίνουν αυτά, χρειάζεται συστράτευση με την αλήθεια, όχι μόνο με όσα μας αφορούν.
